Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When the world turned upside down {~afgewerkt~} » 2. My old love.
When the world turned upside down {~afgewerkt~}
2. My old love.
Ik ben blij als school afgelopen is, en stap dankbaar in de warme en droge auto van Matt, uit het natte weer.
‘Waar gaan we eerst heen?’ grijnst Matt als hij ook ingestapt is en de auto start. Een glimlachje speelt om mijn lippen.
‘Ik stem voor jouw huis.’
Hij drukt een kus op mijn mond. ‘Dan gaan we naar mijn huis.’
Zodra we voor zijn huis staan, stap ik uit en loop naar het afdakje bij de voordeur. Matt stapt ook snel uit en sprint door de regen naar de voordeur. Hij steekt de sleutel in het slot en duwt de deur achter me dicht als we binnen staan.
‘Hallo?’ Matt schreeuwt door het huis. Geen reactie. Weer schreeuwt hij. Geen reactie. ‘Niemand thuis,’ concludeert hij en begint zijn jas los te knopen.
Mijn vingers springen de zijne te hulp en zodra zijn jas uit is klauwen mijn vingers in zijn shirt en trek ik hem tegen me aan.
Het begint buiten al donker te worden als ik mijn kleren bij elkaar raap en aantrek.
‘Jammer dat je al naar huis moet,’ grijnst Matt vanaf het bed.
Ik rol met mijn ogen en glimlach. ‘Ik moet koken voor Jack, die vraagt zich anders af waar ik blijf…’ Matt knikt, hoewel ik niet geloof dat hij me écht begrijpt. ‘Hoe kom ik thuis?’ vraag ik terwijl ik het shirtje, dat bij mijn cheerleaders outfit hoort, over mijn hoofd laat glijden. Matt haalt zijn schouders op en ik trek zuchtend mijn schoenen aan. ‘Ik loop wel,’ mompel ik en trek mijn jas aan als ik beneden in de gang sta.
‘Doei,’ gil ik als ik de voordeur met een ruk opentrek. ‘Dag chick, hou van je,’ hoor ik de stem van Matt roepen. ‘Hou ook van jou,’ zeg ik en trek de deur dicht. Het is meer gewoonte dat ik dit zeg, want ik vraag me af hoeveel ik nog van hem hou…
Desondanks rollen tranen over mijn wangen als ik door de regen naar huis loop, de lange en koude tocht naar huis geeft me geledenheid na te denken. Waarom heeft Emmett Cullen niet het sms’je voorgelezen toen hij de kans kreeg? Waarom stuur ik überhaupt nog sms’jes naar Matt? Wat blijft er van mij over als ik het uitmaak? Maar wat zal er gebeuren als het aanblijft?
Voor mijn gevoel veel te snel sta ik al voor de deur en ik steek mijn sleutel in het slot. Zacht draai ik hem om en sluip naar binnen. Ik hoor gestommel en weet dat Jack dus al thuis is. Jammer, ik had gehoopt dat hij er nog niet zou zijn. ‘Ik ben thuis,’ ik zeg het nauwelijks hoorbaar als ik de woonkamer instap. Jack bekijkt mijn natte verschijning en gromt iets onverstaanbaars, daaruit maak ik dan maar op dat hij blij is dat ik thuis ben en ik draai me snel om en ren de trap op, naar mijn kamer. Als ik daar ben, loop ik gelijk door naar de badkamer en neem eerst een douche. Als ik klaar ben en schone en droge kleren aangetrokken heb, snel ik de trap weer af en begin zonder iets te zeggen aan het eten.
De heerlijke geuren van spaghetti komen uit de pannen en ik zet niet veel later het eten op tafel. ‘We kunnen eten,’ zeg ik als ik weer in de woonkamer sta. Jack gromt iets en ik loop terug naar de keuken, waar ik vast wat opschep voor hem. Ik wacht tot hij er is en schep dan wat eten op mijn eigen bord. In stilte eten we, en ik ben doodsbang. Eten gaat moeilijk doordat mijn keel dichtgeknepen wordt door mijn angst, en mijn handen trillen, en mijn rechte houding maakt het niet al te makkelijk. Als Jack klaar is met eten staat hij met veel lawaai op en stommelt naar de woonkamer, terug naar de tv. Ik eet nog even in stilte verder en schuif dan mijn stoel naar achter. Door mijn zenuwachtige gedoe, valt mijn stoel met een klap achterover en ik knijp mijn ogen stijf dicht als ik Jack aan hoor komen.
‘Wat ben jij aan het doen?’ sist hij woedend. Ik zeg niks, maar staar hem met grote ogen aan, te bang iets te zeggen. Jack doet een paar stappen dichterbij. ‘En waar was jij vanmiddag?’ sist hij met zijn gezicht vlakbij het mijne, zijn adem ruikt sterk naar drank. Ik kan niks zeggen, en dat zorgt dat mijn vader me woedend door elkaar schudt.
‘WAAR WAS JE!?’ buldert hij. ‘Matt,’ mijn lippen vormen zijn naam haast geluidloos.
‘JIJ OOK ALTIJD MET DIE VIEZE VRIENDJES VAN JE! JE BENT PRECIES ALS JE MOEDER WEET JE DAT! DIE VOND HET OOK NIET ERG OM MET IEDEREEN TE GELIJK TE GAAN! EN VERVOLGENS MIJ WIJSMAKEN DAT JIJ MIJN DOCHTER BENT! IK WEET ZEKER DAT JE DAT NIET BENT! JIJ BENT HET NIET WAARD EEN DOCHTER VAN MIJ TE ZIJN!’ schreeuwt Jack allemaal in mijn gezicht. Ik moet moeite doen niet te gaan hyperventileren, als hij me nog een keer, nog woedender, door elkaar schudt. Hij geeft me een laatste klap in mijn gezicht, waardoor ik op de grond val. Ik hoor hoe Jack de keuken uitstormt en mijn tranen spatten geluidloos uiteen op de vloer. Het vallen deed pijn, maar zijn woorden doen veel en veel meer pijn. Natuurlijk is het geen nieuws dat hij me niet als dochter erkent, en natuurlijk weet ik dat ik dat wel ben, en natuurlijk hoor ik van alles over mijn moeder, maar toch blijft het me keer op keer veel pijn doen.
Een donkere schaduw valt plotseling in de keuken en de bel gaat. Ik kijk door mijn haar met betraande ogen op, door het smalle raam, dat de hele lengte van de muur in beslag neemt en uitzicht geeft op de voordeur. Ik schrik als ik zie wie het is. Emmett Cullen. Ik krabbel snel overeind, haal mijn mouw langs mijn ogen, en haal diep adem voordat ik de deur open doe en mijn hoofd voorzichtig om het hoekje steek. ‘Wat is er?’ mijn stem klinkt minder vast dan ik gehoopt had. Heel even lijkt hij uit het veld geslagen en ik ben me bewust van mijn rode wang, en de handafdruk die daar hoogstwaarschijnlijk opstaat.
‘Ik kwam je dit geven,’ zegt hij langzaam, zijn blik laat de mijne niet los, maar hij steekt zijn hand uit.
Ik kijk ernaar, het is één van mijn oorbellen. Op mijn beurt ben ik nu een beetje uit het veld geslagen en pak het aan. ‘Dank je,’ zeg ik en tover moeizaam een glimlachje tevoorschijn. Een klein glimlachje glijdt over zijn gezicht, voordat hij een paar stappen achteruit doet. ‘Dan ga ik maar weer,’ zegt Emmett en ik glimlach, dit keer tot mijn verbazing, kost het me geen enkele moeite.
‘Dag Noa.’
‘Dag Emmett,’ mijn stem klinkt zacht en warm, haast verlegen.
‘NOA!’ hoor ik plotseling Jack schreeuwen. Ik verstijf van schrik en sper mijn ogen wijd open, nadat ik ze even stijf dichtgeknepen had. Emmett verstijft ook, op de oprit, en nadat ik hem een angstige blik toegeworpen heb, voel ik hoe ik aan mijn arm getrokken wordt en hoor ik hoe de deur met een klap in het slot valt.
Reacties:
Stomme Jack...
zoiets zeg je toch niet over je dochter......
En Emmet is gewoon geweldig
ga snel verder jij, ben benieuwd wat er gaat gebeuren...
oké...
IK VOLG 'EM! hij is echt gewoon geweldig, vooral dat stukje met die telefoon! En Jack is een eikel en Emmett is cute
Snel verder hè? ik wil wil een melding!
xxx
I hate that guy Hoe kan ie dat zeggen tegen zijn eigen dochter
Ik zal woedend worden als mijn pa dat tegen me zij
I love Emmet to
Ga snel verder <3333333333
xoxo
Ik mag Jack echt niet gewoon
MAAR snel verder want het is heel leuk geschreven en leuk bedacht
<33IloveEmmet <33
xxxx
Ja ik weet het ik reageer echt laat,
Maar heb met men eigen verhaal het echt druk.
Echt een prachtig stukje !
Ik lees snel verder,
Die Jack is zooo kud ventje
En Emmet is gewoon kei schattig