FanFic.nl

Waking The Demon [7-shot]

4.

Met open mond staar ik naar het computerscherm. De eerste sites die we tegenkwamen, waren ongeloofwaardige crap, maar na lang zoeken kwam Tom op een paar verdacht realistische sites uit, met verhalen van een stuk of tien mensen van over de hele wereld met dezelfde symptomen en kleurveranderingen als ik. Niemand ging er dieper op in, over hoe ze eraan kwamen en nergens was een adres te vinden. Behalve één man, die doorverwees naar een vrouw in een stad in Noord-Duitsland die veel leek te weten over dit soort zaken. Tom drukt haar adres voor de zekerheid ook af, en bladert door de massa informatie die we hebben gevonden.
“Dit is nog niet niks.”� fluit Tom zacht en wijst naar een lijst met symptomen van een paar mensen. “Verkleuring van haar, huid, nagels en ogen. Telekinese. Pyrokinese. Gedachtelezen. Vreemde visioenen, in combinatie met hevige migraine en spierverkramping. Stemmen horen. Stuipen. Levitatie. Jezus Bill, straks begin je nog te vliegen!”�
“Tom? Stel je voor dat ik die dingen effectief allemaal heb… Wat moeten we dan doen?”� vraag ik met een klein stemmetje; Dit is té eng, hier kan ik niet tegen.
“Tjah… laten we eerst eens verder onderzoeken welke symptomen je inderdaad hebt. En morgen kunnen we dat adres dat ik op die site gevonden heb eens een bezoekje brengen. Misschien kunnen ze je daar helpen.”� Ik knik en Tom rolt zijn bureaustoel achteruit.
“Oké, volgende test.”� Hij plaatst een kaars voor mijn neus en ik staar er dom naar.
“En nu?”�
“Probeer ze aan te steken, domkop.”� Hij rolt met zijn ogen.
“Oh… oké.”� mompel ik en staar naar het wiekje. Dit is belachelijk, gaat er door mijn hoofd. Verwacht je nu echt dat die kaars zal gaan… De warme tinteling in mijn ogen duikt meteen weer op en ogenblikkelijk schiet er een vlammetje omhoog aan de wiek. In paniek duw ik me weg van het blad en tuimel met stoel en al achterover.
“Pas op!”� gilt Tom, maar plots hou ik op met vallen en hang ik bewegingsloos in de lucht. De stoel klettert met veel lawaai op de grond, maar ik zweef erboven. In reflex heb ik mijn nieuwe krachten gebruikt en het maakt me bang nu ik zie hoe makkelijk het ging en hoe ver ze reiken.
“Bill… wil je daar alsjeblieft mee ophouden? It really freaks me out.”� zegt Tom droogjes en een beetje nerveus laat ik mezelf weer zakken en trek de stoel overeind.
“Nog een testje.”� vervolgt hij en ik ben blij dat tenminste één van ons rustig blijft. “Gedachtelezen. Probeer eens of je kan zien waar ik aan denk.”� Na even aarzelen richt ik mijn aandacht op mijn broertje. Ik hoef alleen maar te denken aan wat ik wil doen, de vreemde krachten achter mijn ogen doen de rest. Geen ingewikkelde spreuken, niks. Meteen voel ik iets uit mijn ogen vloeien, een energiestroom die contact maakt met Toms hersengolven en ik word overspoeld door een golf van gedachten die niet van mij zijn.
Het is al een voordeel dat Tom mijn identieke tweeling is en dat ik het al gewoon ben om zijn gedachten te delen, maar toch voelt het een beetje onaangenaam wanneer onze geesten overvloeien. Het lijkt alsof er niet genoeg plaats is in mijn lijf, alsof er twee personen in mijn hoofd zitten te vechten en om elkaar heen draaien voor een beetje ruimte. Ik sluit het vervelende gevoel af en concentreer me op wat ik binnenkrijg van Tom.
Ik lees geen letterlijke gedachten, ik zie en hoor en voel alles zoals het in zijn hoofd gebeurt, in stukjes, wazig, chaotisch. Even schaam ik me, voel ik me een gluurder omdat ik weet dat ik nu tot in de diepste hoekjes van zijn hoofd kan doordringen als ik wil, zonder dat hij me kan stoppen. Ook al hebben we geen geheimen voor elkaar, zelfs je tweelingbroer hoort niet tot in je ziel te kunnen staren.
Ik stuur mijn energie weg van Toms kern en voel hoe de stroom afbuigt en ik krijg steeds andere indrukken binnen, die weer verdwenen zijn voor ik ze echt kan vormen, alsof ik langs een eindeloos boekenrek ren in een gigantische bibliotheek en alleen fragmenten van de titels opvang in het passeren.
De energiestroom vertraagt en beschrijft steeds kleinere cirkels. Ik weet dat ik op mijn bestemming ben, bij datgene dat ik van Tom moest lezen. Ik concentreer me en strek de energie ernaar uit, haal het juiste boek van de plank en klap het open.
Geen verrassing. Ik word meteen overvallen door een wervelstorm van indrukken, ik vang beelden op van twee halfnaakte meisjes, zijn favoriete zwarte Gibson in een staander, een donkere kamer met overal kleren op de grond en een dubbel bed waarin ik drie lichamen kan onderscheiden. Ik ruik vanille en nog iets wat ik niet kan plaatsen. En ik hoor gegiechel, iemand kreunt, een gevoel alsof er meer dan twee handen over mij heen kruipen, een prikkelend gevoel in mijn onderbuik…
Met één korte ruk verbreek ik het contact en Toms herinnering verdwijnt meteen.
“Tom! Dat wou ik dus echt niet weten!”� gil ik. Tom grijnst breed en wiebelt met zijn wenkbrauwen.
“Dus je kon het zien?”� vraagt hij nieuwsgierig.
“Zien? Ik kon meer dan alleen zien! Ik vang al jouw herinneringen op van een trio, zelfs jouw onderbewustzijn moet ik actief meemaken! Ik kon de kamer ruiken en ik voelde zelfs wat jij voelde. En laat ik je één ding zeggen, weten hoe je tweelingbroer klaarkomt is verre van opwindend!”� bries ik kwaad. “En dan nog iets, die test was veel te simpel! Want die gedachten had ik ook kunnen raden zonder in je hoofd te moeten kruipen!”�
“Ja, maar je hebt er nu alweer een geweldige ervaring bij!”� giert Tom en slaat met zijn vuist op het tafelblad van het lachen.”� Ik grom nog even iets, maar dan klaart mijn gezicht op. Nu ik alles zo eens bij elkaar optel, zijn die krachten misschien nog niet zo slecht. Wat maakt het uit waardoor ik ze gekregen heb! Ik kan dingen op afstand laten bewegen en laten zweven naar waar ik maar wil, ik kan vuur maken, gedachtelezen en ik kan mezelf onbeweeglijk in de lucht laten hangen. En wie weet wat nog meer! Dit zou wel eens erg leuk kunnen wor…
Pijn! Alles wat ik nog voel is brandende, scheurende pijn. Mijn lijf wordt weggebrand, mijn hoofd barst uit elkaar, ik verpulver en toch blijft het. Vaag besef ik dat ik uit de bureaustoel op de grond ben gegleden en nu schokkend en trillend op de houten vloer lig, terwijl Tom in paniek over me heen staat en tegen me schreeuwt. Ik hoor niet wat hij zegt, pijn beukt tegen me aan in lange, heftige golven en mijn blikveld verkleurt met elke inslag naar donkerrood, alsof het afgrijselijke gevoel al mijn zintuigen uitschakelt zodat ik me alleen op die vreselijke verkrampingen kan focussen.
En dan iets anders. Er schiet iets door mijn binnenste, het is groot en solide, een beetje het gevoel zoals toen ik Toms gedachten las. Een tweede wezen in mijn lijf dat zich door me heen werkt. Ik heb geen idee waar het vandaan komt of waar het naartoe gaat, maar het is de oorzaak van deze hel. Zonder dat ik het wil, maakt de energie van het wezen contact met die van mij en een fractie van een seconde lang is de pijn vergeten en ben ik alleen versteven van angst. Ik zie gruwelen die ik niet kan of wil beschrijven, ik verkramp helemaal en wens dat ik dat beeld uit mijn hoofd kan branden…
Het wezen schiet uit me los en ik open mijn mond. Ik gil voor het eerst sinds die hele beproeving, de pijn was zo erg dat ik zelfs niet kon schreeuwen, de spieren van mijn keel waren verkrampt. Maar nu lukt het wel en ik hoor een geluid dat ik niet wist dat ik kon maken, een vreselijk woest gejank met een stem die niet de mijne is.
De pijn verdwijnt even abrupt als hij is komen opzetten, maar ik blijf op de grond liggen, ogen dicht, ademhaling in schokjes, spieren dichtgeklapt in een stijve foetushouding en Tom die nog steeds tegen me schreeuwt, smeekt om me te laten zeggen of alles goed is. Maar ik ben niet meer op deze wereld. Ik zit in mijn hoofd terwijl mijn nieuwe krachten om me heen cirkelen als krijsende gieren boven hun prooi. Ik denk terug aan die plotse aanval, die amper vijf seconden duurde maar veel langer leek. Ik herinner me wat ik voelde en zag toen dat ‘iets’ door me heen schoot, die sensatie alsof het mijn energie uit me wegrukte toen het verdween. En plots word ik heel erg bang.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.