FanFic.nl

Life as it happens, love as it appears

Chapter Five - What's wrong, girl ?

Flashback
Hopende een goede indruk achter te laten, zeg ik maar :’Er ist nicht meiner Freund, wenn du dass meinst.’ Geschrokken kijken ze allemaal achterom en zien daar mij staan, met mijn handen in mijn zij, kijkend wat ze dí¡í¡rop te zeggen hebben. Bill doet zijn mond open om wat te zeggen en dan komt er een man aan, waardoor iedereen spontaan stilvalt.
Back to reality
‘He jongens, Nou vanavond weer uitverkocht ! We gaan de zaal plat spelen vanavond.’ Dan ziet hij Kayla en vraagt:’En kan iemand me even uitleggen wat zij hier doet ?’ Nou hij is zeker ook lekker aardig.

Gewoon jezelf voorstellen, Kayla. Netjes blijven. Blijf rustig.

‘Hallo meneer, ik ben Kayla. Tom had me uitgenodigd voor het concert van vanavond,’ zeg ik met een zelfvoldane glimlach, terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek. Hij kijkt er even na, pakt hem kort vast en mompelt iets wat ik verstond als: ‘Het zal wel, ik ben Peter. Meneer Hoffman voor jou.’ Bill begint heel enthousiast aan mijn arm te trekken, terwijl hij roept dat ik mee moet komen. Ik word aangestoken door zijn enthousiasme en ren met hem mee het podium op. Daar vraagt hij aan mij: ‘Zeg Kay, kan je eigenlijk zingen?’ ‘Nou ja, mensen zeggen van wel, maar zelf vind ik van niet,’ zeg ik bescheiden. ‘Laat eens wat horen ! Hier heb je een mic,’ roept Bill blij uit. Ik geef toe en begin Spring Nicht te zingen. Na één couplet en één refrein vind ik het wel weer genoeg geweest. Als ik naar beneden kijk, zie ik dat de hele crew van Ahoy daar staat, klappend en wel.

Wauw. Dat was super. Beter dan Bill.

Niet tegen hem zeggen he, slimpie.

‘He Kay, je hebt talent. Wat denk je van in een band te gaan ?’ ‘Och daar heb ik geen tijd voor joh, en we worden toch nooit zo goed als jullie ! Ja Tom, ik heb je muziek geluisterd, hoor.’ Daar had ik niet op gerekend. Wel cool dat ze dat gedaan heeft.

Ze is ook een hele coole chick, Tom. Maar ook niet meer dan dat. Niet verliefd worden, dat heb je jezelf toch altijd geleerd.

'Mooi dat je het goed vindt. Anders wil ik je wel een keer…’ Hij kan niet uitpraten, want er begint weer een hyperactieve Bill aan mijn arm te trekken, dat ik mee moet komen. Geprikkeld door zijn enthousiasme, ga ik vanzelf weer mee. ‘Kay, wil je Spring Nicht nog een keer zingen? Gewoon voor mij.’ ‘Nou Bill, ik weet het niet hoor..’ Maar voor ik het weet is Tom al begonnen met spelen en heb ik een microfoon in mijn hand. Iedereen kijkt me heel hoopvol aan en ik begin toch maar te zingen. Tijdens het refrein valt Bill in en we gaan samen helemaal op in het nummer. ‘We zouden dit vanavond moeten doen,’ hoor ik Gustav ineens zeggen. Ik krijg meteen de zenuwen.

Oh nee, no way. Dat durf en kan ik écht niet. Ik val flí¡íºw als ik al die mensen zie. Dat gaat niet gebeuren.

Ik word meteen rood en mompel dat ik naar de wc moet. Als ik wegloop hoor ik Gustav nog zeggen:’Heb ik iets verkeerds gezegd?’
Als ik even later achterom kijk, zie ik Tom achter me aan lopen. ‘Wat moet je?’ bijt ik hem toe. ‘Ik kwam kijken of alles goed met je was, maar als je zo doet, ga ik wel weer.’ ‘Rot op, Kaulitz.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.