Hoofdcategorien
Home » Overige » Alex » Sem.
Alex
Sem.
Met verf hebben ze de ramen zwartgeblakerd.
Met een stoel hebben ze de deur geblokkeerd.
Met vuurwapens kwamen ze de klas binnen en schreeuwde dat ze onze handen boven onze tafels moesten houden. Mijn docente werd meegenomen en we werden gedwongen tegen de muur aan te gaan staan.
Onze tassen werden overhoop gehaald en alle voorwerpen die we als wapen konden gebruiken werden ons afgenomen. Passers, pennen, puntenslijpers, flesjes met water (pakjes drinken en blikjes mochten we houden), grote multomappen, college blokken, alle mobiele telefoontjes en mp3-spelers. Alles werd in beslag genomen. Peter en ik raakten onze tassen helemaal kwijt.
Er ging ergens in het gebouw een pistool af. Niemand durfde iets te zeggen.
Een van de twee mannen die nog bij ons in het lokaal stond zei op een rustige toon dat we hier nog wel even zouden zitten. Dat ze ons zouden vasthouden en dat ze voorzichtig moesten zijn met het eten en drinken dat we nog in onze tassen hadden. Hij zei dat als we rustig bleven en het onszelf gemakkelijk zouden maken, we er allemaal levend uit zouden komen.
Toen de mannen vertrokken en de deur achter zich vergrendelde bleef iedereen in dezelfde positie staan. Het duurde zeker tien minuten tot dat Liz door haar knieën heen zakte van angst en Alex bij de muur wegliep en naast haar ging zitten op de grond om haar te troosten.
Zelf heb ik toen nog tien minuten naar de donkerblauwe want tegenover me staat staren. Wat gebeurde er?
Nu is het denk ik nacht. Al weet ik dat niet zeker, omdat ik niet naar buiten kan kijken. Maar mijn horloge heeft aan dat het drie uur is. Ik gok dus drie uur s nachts. Ik naast Alex op de grond, met mijn hoofd tegen zijn schouder. Liz is aan de andere kant tegen Alex in slaap gevallen. De rest van de klas is net zoals Liz in slaap gesukkeld. Alleen Alex, Jack en ik zijn nog wakker.
Probeer ook te slapen, Semmie. Fluistert Alex in mijn oor, bang dat hij de rest weer wakker maakt. Ik schud mijn hoofd en strek mijn benen. Ik kan toch niet slapen. Antwoord ik.
Als je het niet probeert, lukt het zeker niet. Zegt hij en kijkt me met zijn donker bruine ogen aan. Niet dat ik zijn ogen kan zien, maar ik wéét dat ze donkerbruin zijn. In zijn linker oog heeft hij een klein, grijs vlekje zitten, maar dat zie je alleen als je heel lang in zijn ogen kijkt.
Zeur toch niet man, ga zelf slapen dan. Zeg ik geïrriteerd en op een wat hardere toon.
1-0 voor jou. Sist Alex en hij trekt een van zijn knieën op.
Aan de andere kant van het lokaal mompelt Hanna wat in haar slaapt en dan is het weer stil.
Laten we haar nog slapen?
Het lijkt me wel verstandig.
Maar ze is de enige. Wordt het niet eens tijd dat we wat dingen met elkaar gaan overleggen? Ik bedoel, we zitten hier wel vast met zn allen. De eerste stem die ik herken is de stem van Hanna.
Sem was vanacht om half vier nog steeds wakker. Een beetje slaap heeft ze toch wel verdient! sist Jack naar Hanna en ik hoor wat voetstappen en het geschuif van een stoel. Goed dan. Dan beginnen wij toch alvast met afspraken maken. Jullie vertellen ze wel aan haar toch.
Ik ben al wakker. Deel ik versuft mee en open mijn ogen, maar bleef op mijn plek tegen de muur aan zitten.
Brand los. Zegt Peter nors, die tegen een raam aan geleund staat.
Ik vind dat we harde afspraken moeten maken nu we hier vast zitten. Ik bedoel; wat doen we met het weinige eten wat we hebben? En het drinken? En hoe gaan we naar de wc? En ik heb geen zin om nog een nacht zo op de harde vloer mee te maken. Ik ben last van mijn nek. Ik zit op turnen. Als ik hierdoor een nekblessure oploop dan.
Dan wat? vraagt Liz. Ik vind dat je gelijk hebt hoor, Hanna. Over het eten en de wc. Maar we gaan niet lopen zeuren over blessures en jouw mooie toekomst dromen. We zitten allemaal in het zelfde schuitje. Iedereen is moe en wil eten, drinken en naar de wc. Maar dat kan nou eenmaal niet. Snauwt ze. Ik rek me uit, sta op en ga naast Alex staan die op een meter afstand bij Liz vandaan staat. Als klas vormen we nu een cirkel om Liz en Hanna heen.
Liz is altijd al een goede prater geweest. Niemand heeft volgens mij ooit een discussie van haar gewonnen en ze weet altijd wel wat zinnigs te zeggen; in tegenstelling tot mij.
Goed, ik stel dus voor dat we alle tafels naar die twee wanden toeschuiven, zodat we die bij de deur en die achteraan waar Sem tegen lag te slapen vrij kunnen houden om daar tegenaan te hangen. De stoelen stapelen we op en kunnen we gebruiken of op die tafels in de hoeken neerzetten. Ãâ°én tafel zetten we in het midden neer, die heb ik zo nodig. Dan wil ik dat we al het eten bij elkaar rapen zodat we een overzicht krijgen van wat we hebben en wat we ermee kunnen doen. Met hoeveel zijn we er?
zevenentwintig. Antwoord Lilly.
Nee, zesentwintig, John was ziek thuis gebleven gister. Verbetert Jack haar en ze haalt haar schouders op.
Goed, maakt niet uit. Zullen we dan eerst de tafels en het eten doen. Over de wc praten we zo wel. Zegt Liz en ze begint alvast met het schuiven van haar tafel.
Zelf draai ik me om en pak ook een tafel en schuif die tegen de want aan en help Alice om haar tafel op die van mij te tillen zodat we ruimte besparen.
Hanna staat verveeld in de hoek van het lokaal mee te kijken en zegt niets meer.
Als we na tien minuten klaar zijn en ons allemaal weer verzameld hebben om een tafel in het midden van het lokaal pakt Liz eerst haar eigentas en haalt daar een appel, een koek en een pakje appelsap uit.
Volgende, Alex. Beveelt ze. Alex pakt zijn tas, en haalt er drie boterhammen met jam uit. dat was het. Zegt hij op een spijtige toon.
Sem.
Ik heb geen tas meer. Die is meegenomen.
Jack.
Gelukkig heeft jack altijd en veel honger. Uit zijn tas komen vijf boterhammen, waarvan twee met kaas en drie met ham, een zak chips, een flesje met water, een pakje kauwgum en een zakje met nootjes tevoorschijn.
Als zo de hele klas aan de beurt is geweest, ligt er meer op tafel dan we hadden gedacht. Iedereen staart verlekkerd naar de berg van eten en sommige kijken Liz met verwachtingvolle ogen aan. Laten we allemaal een halve boterham eten en wat pakjes drinken delen.
Zo weinig! valt Nicole haar in de reden. Ja, zo weinig ja. Snauwt Ruben Misschien zitten we hier nog drie weken, weet jij veel. Dan moet je toch wel wat te eten hebben.
Liz wordt rood en gooit een pakketje brood naar Alex en Ruben. deel maar uit. Zegt ze terwijl ze zelf ook een pakketje brood pakt en het brood in tweeën scheurt.
Eetsmakelijk. Zegt Alex als hij naar mij toekomt en me een halve boterham met Jam aanbied. Kaas is al op, sorry.
Ik haal mijn schouders op en neem een klein hapje brood. Jam heeft nog nooit zo goed gesmaakt.
Reacties:
Spannend! Ga je nog verder?