Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Attention » I'm trying to know you
Attention
I'm trying to know you
Onze band is weer herenigd. En ik moet zeggen, het voelt goed! Ik heb de bassist en drummer ontzettend gemist, en de verdere hysterica rondom het toeren. Zelfs Davids vreselijke lach staat op het lijstje. We hadden een kleine pauze ingelast en we zijn nu helemaal opgeladen om Europa er van langs te geven.
“Hebben jullie nog iets anders gezien dan alleen de binnenkant van jullie oogleden?”¯ Bill lacht hard. Hij zit in een stoel tegenover mij, het is met zwartlederen kwaliteit bekleed. Nu de ameublement van onze tourbus en studio nog. Ik heb David al meerdere malen gezegd dat ik een hekel heb aan de kleur vaalgroen.
“Ik ben een paar dagen bij mijn zus opgetrokken,”¯ vertelt Georg. “-En voor de rest heb ik inderdaad veel geluierd, daar was ik wel aan toe.”¯ Onzinnig begint hij over zijn haar te wrijven. Plotseling veranderd zijn gezichtsuitdrukking en kijkt mijn kant op.
“Nee, Hobbit, ik heb niets gescoord in mijn vrije dagen, en haal nu die vieze grijns van je gezicht.”¯ En Georg’s grijns druipt inderdaad eraf. “Bill en ik hebben wat oude vrienden opgezocht, verder niets speciaals.”¯
“Ik heb wel wat nuttigs gedaan.”¯ Ik trek mijn wenkbrauw op, die van Bill schieten beide de lucht in en Georg laat ze fronzen, alle drie kijken we naar Gustav die rustig met zijn vingers op zijn blote scheen roffelt. “..Namelijk aan Skydiving, muur beklimmen, gefietst, mij rot gezopen, meiden aan de haak geslagen, gevochten, mijn auto voor de zoveelste keer in de prak gereden, mijn oma een hartaanval bezorgd doordat ik naakt de badkamer uitliep, en voor de rest veel geslapen,”¯ somt hij op met zijn vingers, en dit al blijft met een serene blik.
“Waarom weten wij niet dat je hebt gevochten en een ongeluk hebt gehad?!”¯
“Ging je oma nog over haar nek?”¯
“Meiden, das meervoud, waarom heb je niet een paar naar mij doorgespeeld? Of waren ze de Tom Meister niet waard?”¯ sluit ik de vragenreeks af. Gustav draait geërgerd met zijn ogen.
“Vraag één, nee, dat was niet nodig, omdat ík een klap had uitgedeeld en niet andersom en met de auto knalde ik met tien kilometer per uur tegen een paaltje aan. Bill, kap met lachen, jij vroeg ernaar!”¯ Bill kapt gelijk zijn lachsalvo. “Vraag twee, weeral nee, ze was alleen maar flauwgevallen.”¯ Nu probeert Georg niet in de lach te schieten. “En Tom, in je dromen, zij waren te oud voor jou.”¯
“Ha-ha,”¯ lach ik sarcastisch, “elke vrouw valt voor mijn charmes, ongeacht leeftijd!”¯ Triomfantelijk sla ik met mijn vuist tegen mijn borst en zak nog wat meer onderuit.
“Back to reality, haal eens wat te eten voor ons.”¯ Zuchtend wijs ik naar de telefoon die op het nachtkastje staat. “Die doet het niet.”¯ Georg trekt de telefoon uit zijn contact zonder zich van bed te verplaatsen.
“Wat is dit voor afstraffing?”¯ Grommend sta ik recht, probeer niet toe te geven dat mijn maag ook gevaarlijk gromt. “Luiaards..”¯ Om niet nog meer woorden vuil te maken aan hun, loop ik regelrecht naar de deur en ga mijn kamer uit, kan ik gelijk even roken. Graaiend - om te kijken of ik wel een aansteker en pakje sigaretten in mijn diepe zakken heb zitten - loop ik door de gang om de trap op te zoeken.
“Expressó!”¯ Het hoge stemgeluid dendert zich een weg door de gang en belanden in mijn gehoor. Jezus, die heeft een strot. Het geroep naar koffie wordt steeds erger..
“Espresso ben je hier?”¯ Tijdens het lopen en luisteren naar de halve gare, nadert mijn irritatie level. Ik zal haar eens wat geven! bedenk ik mij wanneer ik de hoek omga. Een stormloop overweldigd mij, ik weet net opzij te stappen en kijk verward na; ik zet twee stappen achteruit om terug de hoek om te kijken die ik net om was omgelopen. Een goedgevormde kont deinst mee met de grote stappen die gezet worden, ik zie hoe ze haar pumps uittrekt en houdt ze in één hand. Haar donkere krullen bewegen woest over haar schouderbladen. Wie was dat?
Schokschouderend loop ik de trap af, begroet de blonde dames die achter de balie staan en loop dan naar buiten. Heerlijk als de fans niet weten waar je uithangt. Daarbij is dit hotel niet pal in het centrum, dat maakt het ook allemaal even wat makkelijker.
Bij de fontein laat ik mij op de rand zitten en steek de sigaret aan die al een tijdje tussen mijn ongeduldig vingers zit. Mijn lippen smachten er net zo naar en zuigen zich gretig vast aan het witte stokje. De rustgevende nicotine laat ik mijn longen even bedwelmen, en blaas het dan weer naar buiten. Het weer van Duitsland bezorgt mij toch even rillingen en schuif de mouwen van mijn vest maar weer tot mijn polsen, mijn capuchon steek ik nog wat op om de wind uit mijn nek te houden en mijn dreadlocks te vangen.
Mijn peuk druk ik uit op de stenenrand en schiet het dan met mijn vingers de lucht in. Met een kuch sta ik op en loop terug naar de glazenschuifdeuren. De warmte en de twee vrouwen begroeten mij weer hartelijk. Nonchalant knik ik erop en schuif automatisch mijn mouwen weer omhoog. Sloffend wil ik naar het restaurant lopen, maar wordt gestopt door iemand die de adem uit mijn longen rukt.
De wervelwind van net, is veranderd in een begeerlijke jonge vrouw. Terug op haar hakken loopt ze beheerst over de marmeren tegels, het zorgt ervoor dat haar heupen soepel mee deinen, ik hoor de beat van een heerlijke R&B nummer nog net niet op de achtergrond spelen. Ze gooit haar bos krullen naar achteren, maar blijft gefocust op het donkergrijze katje in haar armen. Ze spreekt hem zoete woorden toe en glimlacht er gelukzalig bij. Haar volle lippen zijn rood en haar huid licht, een gemaakte blos is onder haar jukbenen gepoederd. Twee perfect geëpileerde, zwarte wenkbrauwen liggen relaxed boven haar gesloten ogen. Damn, ik wil haar ogen zien. Van die mooie, donkerbruine ogen die je diep aanstaren.
Nog een keer wordt er bruut aan mijn adem getrokken, haar ogen zijn fel groen, als twee kattenogen. Ze kijken naar de trap en leiden haar veilig naar boven. Wie is dat?
“Gast, waar bleef je zo lang, mijn maag vermoordt mij nog net niet!”¯ Brullend rukt Georg al het voedsel uit mijn handen. “Wat is er mis met jou?”¯ Dit laat mij met een knal uit mijn droombubbel vallen en kijk hem verward aan. “Je weet dat ik niet van espresso hou. Dude, jij ook niet!”¯ Zijn stem vervaagd en denk terug aan de beeldschone vrouw. Wat wil ik haar doodgraag aanspreken. Nee, wat wil ik haar doodgraag naakt onder mijn lakens hebben.
“Tom! Aarde aan Tom! Je begint te kwijlen.”¯ Vingers knippen voor mijn ogen. Ik merk twee zwarte nagels op, Bill. Dan merk ik ook zijn vragende make-up ogen en beland weer terug in mijn woonkamer met mijn vrienden en mijn broer zwaaiend voor mijn neus. “Gozer, wat heb je dit keer geslikt?”¯ Ik sla zijn hand weg die mijn ogen wilde checken.
“Er is niets, slaap overvalt mij.”¯ Wat ben ik geprezen met mijn liegkunsten. “En Georg, niet zeuren, het is lekker.”¯ Doelend op de koffie. Nu ga ik Espresso altijd associëren met haar, al heet klaarblijkelijk de kat zo. Wie noemt zijn kat naar koffie?
“Dig in, bro!”¯ Met een totaal misplaatste hiphopbeweging loopt Bill van mij weg en pikt een kippenpootje uit de een van de meeneemzakken. Gulzig knabbelt hij eraan. De andere twee beginnen aan een broodje gezond die niet meer gezond te noemen is door al die sausjes. Ikzelf schuif dan ook maar aan en pik het nieuwe stukje kip uit de hand van mijn broertje en zet mijn tanden erin. Bill kijkt verontwaardigd, zijn lippen glanzen van het vet.
“Hé!”¯
“Bill, mond dicht, ik zie allemaal kip tussen je tanden.”¯ Gelijk klapt hij zijn mond dicht en pakt dan weer een nieuw pootje om aan te knabbelen. “Gaan we trouwens vanavond gewoon naar het feest? De vorige keer was het ook wel leuk, toch?”¯ Twijfelend kijk ik ze aan.
“Prima. En nu mag je legaal zuipen, hè Tom.”¯ Georg’s wenkbrauwen gaan op- en neer.
“Herinner mij er niet aan. David was zo actief bezig om ons van de sterkedrank te houden. Niet koel.”¯ Bill lacht scheef om mijn gemompel. Fronsend kijk ik terug. “Bill, jij mocht het toen ook niet, wat sta je dom te lachen?”¯
Hij veegt zijn mond af met een servetje en gaat nog met het puntje van zijn tong langs zijn tanden en zegt dan: “Ja, maar ik snakte er niet zo erg naar als jij. Het was zo leuk om te zien hoe jij probeerde om aan al die troep te komen. Je hebt serieus David een keer wijsgemaakt dat er een horde fans buiten stonden, hij was nog nooit zo snel weggelopen, en jij had nog nooit zo snel glaasjes naar achteren gegooid.”¯ Ik steek mijn middelvinger op.
“Toen was ik vijftien..”¯
Tussen het gieren en gebrul krijgt Georg eruit: “En kotsen wat hij deed de volgende dag!”¯ Giftig kijk ik de bassist aan en weet mij over een kussen te beschikken. “Gozer, kijk is uit!”¯ Hij vliegt met grote ogen omhoog en bekijkt hoe er cola heel zijn shirt doordrenkt. Met een grijns denk ik terug aan hoe vaak hij shit over zich heen heeft gekregen. Cola, koffie, redbull, alcohol, chocomel, milkshake, hij wist zelfs voor elkaar te krijgen om rode saus op zichzelf te morsen wanneer het niet uit de fles wilde komen. David kreeg nog net geen hartaanval bij het zien van al dat rood op zijn borst. Het was dat hij ons - behalve Georg - keihard hoorde gieren, anders had hij zelfs nog kunnen flauwvallen.
“Je kijkt eng,”¯ merkt Gustav op. “En wanneer jij eng kijkt is het nooit iets goeds.”¯
“Zijn we klaar met mij belachelijk te maken? Ik dacht alleen maar terug aan alle mors incidenten die Georg heeft gehad.”¯ Dit laat bij de drummer en zanger ook een lachkriebel opkomen. Georg kan er alles behalve om lachen en trekt zijn shirt uit.
“Ik ga mij dan maar gelijk omkleden, zie jullie wel beneden.”¯ Brommend knalt hij de deur achter zich dicht.
“Ja, dan ga ik ook maar, ik moet nog van alles uitzoeken.”¯ Mijn broertje verdwijnt nu ook.
“Ik zoek mijn bed op en ga televisie kijken, later.”¯ En toen was Tom Kaulitz achtergelaten met alle zooi. Geweldig.
Fris en fruitig sta ik voor de hoteldeur van Bill en roffel er tegenaan. Gestommel en gemompel komen mijn kant op en zie dan een puffende jongen de deur openmaken.
“Door wat voor een rimboe ben jij gekomen dat je nu zo buitenadem bent?”¯ Hij steekt zijn wijsvinger op met de betekenis dat ik hem even moet geven en blaast verder uit. Na zijn shirt goed gestreken te hebben en recht te staan, is het moment aangekomen.
“Ik kwam niet over mijn kledinghoop,”¯ is de simpele verklaring van hem. Met open mond kijk ik hem aan en open de deur wat verder zodat ik het bewijs kan zien. En inderdaad, achter Bill zie ik het begin van de berg kleding op de grond liggen, hoe verder ik kijk, hoe hoger het wordt.
“En ik dacht dat je mij niet meer kon verbazen.”¯ Snuivend kijkt mijn broertje mij aan en tikt dan tegen mijn borst, genoodzaakt zet ik wat stappen naar achteren.
“Loop jij nou maar gewoon, we zijn laat.”¯
Beneden in de afgehuurde zaal is het feest al aardig op gang. Lichten flitsen rond, opzwepende muziek knalt uit de speakers en de bas zorgt voor een vibrerend lichaam. Er wordt druk in de oren geschreeuwd en alcohol wordt rijkelijk naar binnengewerkt. Georg merk ik al op bij het visagistenteam; drie dames van begin dertig die vrolijk babbelen en nooit chagrijnig kunnen worden, zo lijkt het. De vrouw met haar lichtbruinen haren in een vlecht, gebaard druk naar mijn vriend en lacht aanstekelijk. Georg lijkt er de minste problemen van te hebben en grijnst genietend terug.
Gustav is nog niet gevonden, maar die dwerg zal wel ergens met zijn drankje dansen.
“Iets drinken?”¯ Ik kijk naar Bill. In zijn typerend zwart en aandachtrekkende sieraden, is hij weer het aandachtspunt, zoals altijd, en zoals hij het altijd wil.
“Ja, lekker, doe maar een baco.”¯ Hij knikt en werkt zich naar de bar. Mijn ogen richten zich weer naar de goedgezinde massa. Ik besluit om een bank te verorberen, want dansen met crewleden, wat grotendeels mannelijk is, zint mij niet zo. En zo werp ik mij op een grote loungebank, check alles wat langs mijn blikveld komt en maak er in mijn hoofd wat commentaar bij. Wie aardig is, wie niet. Wie een ongelooflijke roddeltante is en wie je kunt vertrouwen, niets sla ik over.
Al mijn commentaar verdwijnt abrupt wanneer een bekende persoon mij passeert, haar zoete luchtje blijft om mij heen hangen. Mijn hart klimt een paar trees omhoog en blijft bij mijn adamsappel vastzitten, moeilijk slik ik.
Kordaat sta ik dan toch op en zoek mij een weg naar haar. Gevonden. Naast David staat ze met een brede glimlach. Met een drankje in haar slanke hand luistert ze wat mijn manager te vertellen heeft en praat dan dicht bij zijn oor terug. Een rilling vlucht over mijn rug bij het idee dat haar lippen zo dicht bij mijn oorschelp zitten. Klaar met de idioterie, Tom, stap op haar af!
Met de borst vooruit ga ik haar kant op, gelukkig is David wat van haar weggedraaid om met een andere collega te spreken. De vrouw zie ik genieten van haar drankje en de muziek. Ze heeft een opvallend roze topje aan en een hoogzittende rok. Haar onmens hoge hakken maken haar benen nog aantrekkelijker. Als een hongerig dier kom ik steeds dichterbij.
“Zozo, wat vloeit er door jouw aderen?”¯ Wanneer ze verrast omkijkt lik ik verleidelijk over mijn piercing, niemand kan dat weerstaan. Zij kijkt echter met een onthutste blik en laat een ‘pardon?’ los.
“Wat er door je aderen vloeit.”¯ Ik herpak mij en tik werktuigelijk aan mijn cap.
“Spaans en Duits,”¯ komt er kort uit en ze nipt aan haar glas. Ik lik aan mijn onderlip en trek sexy een wenkbrauw omhoog.
“Niet mis, en die Duitser mag van geluk spreken, the lucky bastard. Spaanse schone, I like it.”¯ Mijn ogen glijden over haar lichaam. Niet echt een voorgevel, maar haar achtergevel maakt het meer dan goed -zo heb ik eerder gezien vandaag.
“Gaat het verder goed met je?”¯ Haar pinnige stem haalt mij weer terug bij het feest, de grijns op mijn gezicht ontbreekt ook niet. De mouwen van mijn donkergroene vest stroop ik weer eens op en stop mijn handen dan weer vertrouwd in mijn broekzakken.
“Het gaat heerlijk, ik heb fijn gezelschap.”¯ Dit laat haar ogen rollen. “Wat brengt jou hier eigenlijk?”¯ Gemeend kijk ik haar vragend aan, ik heb haar nooit eerder gezien - als zij hier al langer werkt dan vandaag, dan mag ik mezelf wel eens een schop onder de kont verkopen - en ik zie haar niet tussen de grote mannen aan een podium werken.
“Ik ben Assistant Manager,”¯ zegt ze dan stukken vriendelijker, ze strijkt een krullende lok achter haar oor en trekt zelfs een mondhoek voor mij op. Mijn hart. Damn, wat wil ik haar hebben. Maar wacht, manager?!
“Wat? Manager?”¯
“Assistant, ja, hoezo?”¯ Met moeite houd ik mijn mond gesloten. Zij is dus, soort van, mijn baas? Super geil.
“Niets, leuk, ik kijk al uit naar de tour.”¯ Grijnzend pin ik mijn ogen in de groene van haar. De vriendelijke uitdrukking verdwijnt als sneeuw voor de zon. Wat heb ik gezegd?
“David zei precies hetzelfde, verzin iets beters.”¯ Er blijft zo echt niets meer over van mijn ego, ik sta op één lijn met David? Het liefst bliksem ik hem nu ter plekken neer, maar dan heb ik geen manager meer. Wacht, ik heb haar nog.
“Hoe heet je?”¯
“Ade von Nordgau.”¯
“Tom Kaulitz.”¯ Ik steek mijn hand uit. Het duurt even voordat ze die van haar er omheen vormt, maar wanneer ik het voel, geven er duizenden prikkels melding aan mijn zenuwen. Haar hand is zacht, fragiel en prachtig. Iedereen zou een handenfetisj krijgen door haar.
“Je mag nu wel loslaten hoor.”¯ Mijn hand trekt zich terug alsof het net gebeten is door een slang. Jezus, deze vrouw is sterk. Hoe oud zou ze zijn? En zonder enig besef stel ik mijn vraag hardop. Haar antwoord is kwellend, boos keert ze haar rug naar mij toe en loopt dan weg op die hoge hakken, zonder problemen. Mijn blik blijft hangen op haar heilige billen. Nu wil ik haar helemaal.
Reacties:
Jij geeft de band echt een leuk karakter. ^^ Niet té onnozel, en ook niet superserieus. Eigenlijk gewoon zoals ik me donders goed kan inbeelden dat ze in real life ook zijn.
A big Oh. My. God!
I LOVE THIS!
Heeheee. <33
Ik ben wel een beetje laat, Iknow.
Maar Oh Em Geeee. <3
Ik vond het al hilarisch klinken dat Tom Ade ging versieren in de inleiding, maar het ook echt uitgeschreven te zien..!
Trust me, this is absolutely awesome!
Kijk, volgens mij is die jongen in het echt ook zo
Jezus, nog erger dan ik als ik ergens een hottie zie ^^
Nou nee, niet echt, ik kwijl er ook letterlijk bij...
Maaaarrrr ik dwaal af, to the point nu
Echt vet leuk verhaal
xx
Go Ade !
Haha, Tom gaat nog véél werk hebben !