FanFic.nl

Skyline

Sechs

Ongeduldig draaide ik rond op de lederen bureaustoel waar ik altijd op zat. Nina Walker kon elk moment arriveren, en mijn liefste broertje was net zo nerveus als ik. Georg en Gustav ook.
"Jongens, fatsoen houden, zo meteen," zei David voor de ongeveer triljoenste keer. Hij frutselde nerveus aan zijn stropdas en tikte doelloos op zijn laptop, toen plots zijn pieper afging. Hij keek gauw naar het bericht en glimlachte opgelucht.
"Ze zijn in de parkeergarage. Ik meen het, gedraag jullie!" Hij stond op en ordende nog maar eens de drie papieren die op zijn desk lagen. Het verzekeringsformulier, een voorlopig script en het eigenlijke contract. Ik had hem nog nooit zo zenuwachtig zien doen, hij had al vaker met mooie dames samen gewerkt. Maar waarschijnlijk had hij, in tegenstelling tot ons, wel haar portfolio en haar website bekeken, en waarschijnlijk was ze dus een grote vis. Als ze nou maar niet arrogant was, niets zo onaantrekkelijk als meiden die te zelfzeker zijn. Ik voelde een por tegen mijn elleboog, Tom wees naar zijn oor en ik luisterde. Het getik van hakken klonk op de gang, en Natasja sprak met iemand die wij niet kenden. Nina Walker.
Een zacht klopje op de deur.
"Kom binnen." Davids stem klonk merkwaardig vast, en hij vouwde zijn handen om te voorkomen dat hij nerveus zou overkomen. Wij deden alles behalve moeite en gluurden naar de deur die langzaam open ging.

Haar verschijning sloeg me in het gezicht als koud water. Haar smaragdgroene ogen keken verlegen het kantoor in, haar topje straalde haar speciale uiterlijk meteen uit. De gestreepte broek was zeker niet onaardig, al zou menig ander meisje haar nek breken op die hakken. Sneakers met hak, best wel leuk. Bij haar benen kwam en spitse snuit tevoorschijn, die meteen in de gaten had dat hij hier op vreemd terrein was. Het was een mooie hond, en aan de manier waarop hij netjes aan haar zijde bleef, kon ik zien dat ze hem goed had afgericht.
"Nina, kom binnen, kom binnen, welkom in Duitsland, heb je een goed reis gehad?" Ze lachte spontaan na Davids welkomstwoord en schudde beleefd zijn hand.
"Ik heb een hele goede reis gehad, meneer Jost, dank u voor de prachtige wagen." Oh, die snoeper had haar waarschijnlijk de rode Chrysler gestuurd. Vrouwen vielen met bosjes voor dat opvallende ding.
"Alleen het beste is goed genoeg voor mijn medewerkers." Medewerkers? Meestal had hij het over personeel. Ik keek schuin naar Tom, maar die had zijn ogen vastgepind op haar borsten. Nou, als hij zo staarde, moest ik ook maar eens kijken.
Mooi, niet groot, hoogstens een B, maar prachtige welving en stevig. Automatisch liet ik mijn blik over de rest van haar lichaam glijden. Een slanke taille, mooie, ietwat brede heupen en prachtige ronde billen. Billen om vast te nemen en niet meer los te laten terwijl je... Wacht, zijn hier kinderen in de buurt? Nou ja, je weet wel wat ik bedoel, als gezonde man met een meer dan gezond libido.
Haar benen leken kilometers lang en ze had wondermooie kuiten. Een sportief lichaam. Een lichaam om van te kreunen. God, wat was ze aantrekkelijk. Blijkbaar dacht Tom er ook zo over, want na enkele seconden deed hij verbaasd zijn mond dicht en keek me grijnzend aan.
"Wat een mooie hond, Nina, en wat luistert hij goed." Het adembenemende wezen was op een vijfde stoel gaan zitten en als vanzelfsprekend was de Dobermann geen centimeter van haar zijde geweken.
"Hij heeft discipline nodig." Ze streelde achteloos de kop van het beest en glimlachte naar David.
"Nou, we zullen maar even voorstellen zeker, jongens, dit is Nina Walker, een zeer getalenteerde actrice en bovendien model voor PETA. Nina, dit zijn Georg, Gustav, Tom en Bill." Ze bloosde lichtelijk en schudde onze handen.
"En dit is Dash," zei ze daarna glimlachend.
"Laat hem de boel maar even verkennen, hoor,de honden van de jongens lopen hier ook regelmatig rond." Ze klakte met haar tong en meteen keken de grote bruine ogen haar trouw aan.
"Vrij, Dash." Hij aarzelde geen seconde en glipte achter de grote tafel om alles in zich op te nemen.
"Dus, Nina, als je even het contract zou willen lezen, neem rustig je tijd." En haar tijd nemen deed ze. Dash was al zeker drie keer rond gelopen toen ze eindelijk het laatste blad omsloeg.
"Hier kan ik mee leven," zei ze met haar zachte, vriendelijke stem. Dat zou ik denken. Ik wist het juiste bedrag niet, maar ik wist wel dat er minstens vijf nullen achter stonden! En bovendien werden al haar onkosten door het bedrijf betaald.
"Ik denk dat je ook wel graag wilt weten over welk nummer het gaat?" Ze keek David en ons nieuwsgierig aan.
"Mijn agent zei iets over een intense song. Ik heb er het raden naar, ze zitten allemaal vol gevoel." Toms grijns werd steeds breder, en ook mijn mondhoeken krulden omhoog. Fan dus.
"Ik veronderstel dat je 'Reden' wel kent?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.