Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Hij, ik, en z'n plan » 1. De ontmoeting
Hij, ik, en z'n plan
1. De ontmoeting
Merel kijkt zenuwachtig op de klok. 11:59. Nog een minuut en dan begint de pauze. Merel heeft haar spullen al ingepakt. Ze kan het geen minuut langer overleven bij Nederlands. Die vreselijke vrouw met die krijsende geiten stem. Tringggg~ de bel. Merel wil al opstaan, maar haar docent houd haar tegen “Waar dacht jij heen te gaan. Mevrouw Braakhuis?”¯ Merel schrok. “Naar de aula”¯ zegt ze. “Mooi niet! Jij en jou vriendinnetje hebben de hele les niet opgelet, blijf de pauze maar”¯ zegt mevrouw Nijmeger. Merel gaat zitten. Larissa kijkt haar aan. Mevrouw Nijmeger gaat bij het bord staan. “Dus mevrouw Braakhuis en mevrouw Jacobs wouden niet opletten? Te druk met andere dingen?”¯ zegt ze vals. Larissa ontkent: “Andere dingen? We waren de hele tijd bezig met Nederlands!”¯
“Maak dat de kat wijs!”¯ schreeuwt Mevrouw Nijmeger. “Er is hier geen kat”¯ zegt Larissa eigenwijs. Merel is eigenlijk best jaloers op Larissa, zij durft leraren te beledigen zonder schaamte. Merel past wel op met wat ze zegt. “Stil! Mevrouw Jacobs, wil jij soms 10x het hele hoofdstuk overschrijven? Ik dacht het niet!”¯ krijst ze. “Gaan jullie maar twintig keer de zin ‘Ik moet opletten tijdens de interessante les van Mevrouw Nijmeger, en ik moet niet bezig zijn met andere dingen’ overschrijven”¯ ze gooit een papier op tafel. “Merel, dit is niet normaal. Ik ga het één keer overschrijven en thuis kopiëren hoor. Jij ook? Ik wil het best voor je doen, ”¯ Merel knikt, ze heeft er ook niet veel zin in. “Is het goed dat ze het thuis maken?”¯ vraagt Larissa. Mevrouw Nijmeger knikt: “Goed, maar ik wil het voor donderdag hebben! Ga nou maar. Ik wil ook geen pauze aan jullie verspillen,”¯
Larissa en Merel lopen de aula binnen en gaan op hun normale plekje zitten. Julia komt bij hun zitten. “Hé, Kim is ziek. Dus is het goed dat ik bij jullie kom zitten?”¯ Larissa knikt en gaat een stukje opzij. Julia is wel aardig, maar niet een echte vriendin. Ze kletsen even. “Zeg, jullie lijken mij best aardig. Waarom komen jullie niet gewoon de volgende keer bij mij en Kim zitten? We kunnen vast wel vriendinnen worden. We haten allemaal Mevrouw Nijmeger”¯ zegt Julia. Merel vindt het goed. “Iedereen haat Mevrouw Nijmeger”¯ zegt Merel. “Ja, ongelooflijk dat ze nog een man heeft!”¯ roept Larissa. “Ja, die is vast oerlelijk!”¯ zegt Julia. “Trouwens, over jongens gesproken. Hebben jullie nog verkering?”¯ Merel en Larissa schudden hun hoofd. “Nee, het is net uit met Tom. Hij heeft alleen interesse voor voetbal, alsof ik niet besta. Dan neem je toch geen verkering?”¯ zegt Larissa. “Nee, tuurlijk niet”¯ zegt Julia. “Maar Kim kent een club jongens, ze zijn echt super knap, zegt ze! Ze heeft verkering met 1 van die jongens, en ze willen graag haar vrienden ook ontmoeten. Vanmiddag! Gaan jullie mee?”¯ vraagt Julia. “Tuurlijk gaan we mee! We zijn wel eens toe aan verkering, toch Merel?”¯ zegt Larissa en ze geeft Merel een por. Merel voelt zich niet op haar gemak, maar ze wil zich niet vernederen tegen over Julia en Larissa “Natuurlijk ga ik mee, dat wil ik zeker niet missen”¯ zegt ze maar.
Het is middag. Larissa en Merel staan te wachten op Julia, Kim en de jongens waarover Julia het had. “Spannend hé? Ik hoop dat Julia gelijk had, en het echt knappe jongens zijn!”¯ Merel knikt, maar voelt zich niet op haar gemak. Julia komt aanlopen. “Kim wordt gebracht door haar vriendje, Boy”¯ zegt ze. Merel knikt. Ze ziet een rode auto aan rijden. Kim zit erin met een blonde jongen, dat moet vast Boy zijn. Er zitten ook wat jongens achterin, dat moeten z’n vrienden zijn. De jongens komen op hun aflopen, en groeten ze. “Hey”¯ zegt een jongen tegen Merel. Merel kijkt om “H-Hoi”¯ stamelt ze. Ze kijkt naar een lange jongen. Merel schat hem rond de 21. “Ik ben Jani, en jij, schoonheid?”¯ vraagt hij. “Ik, eh.. ik heet Merel”¯ zegt ze verlegen. Ze bloost. Hij noemde haar schoonheid. Merel kijkt naar wat Julia en Larissa aan het doen zijn. Ze kletsen een beetje met de jongens. “Waar kijk je naar?”¯ wil Jani weten. “Oh, eh. Nergens naar”¯
“Oké. Zeg, eh. Heb je ook een mobiel? Kan ik je bellen,”¯ vraagt hij. “Ik heb er wel eentje, maar hij stamt uit de oertijd”¯ Merel houdt een ouderwets mobieltje uit haar zak. “Oh, maakt niet uit. Maar wat is je nummer?”¯ vraagt hij. Merel vertelt haar nummer en Jani zijn nummer. “We houden nog wel contact,”¯ hij bukt zich en fluistert in haar oor: “Ik wil zo knap meisje zoals jou niet verliezen,”¯
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.