FanFic.nl

He's just a boy and I'm just a girl

Chapter 3: Just say yes, just say there's nothing holding you back.

Tijdens de rest van de Nederlands les dacht ik na over wat Nora tegen me gezegd had. Dat ik gewoon auditie moest doen, het gewoon moest proberen.
Just say yes, just say there's nothing holding you back.
Ik wist best waarom Nora vond dat ik dat nummer moest gaan zingen, door die ene zin. De rest van het liedje ging allemaal over liefde enzo, maar die ene zin kon je eigenlijk op honderden manieren zien. Bijvoorbeeld dat ik gewoon auditie moest doen, want ik had niets te verliezen.
'OKÉ,' brulde van Beek ineens.
Ik schrok zo erg dat ik rechtop vloog (ik lag namelijk op mijn tafel).
'IEDEREEN DIE DAT WIL MAG NU AAN ZIJN LEESVERSLAG GAAN WERKEN.'
'Kom, wij gaan ook,' zei Nora en ze sleepte me mee.
'Ik heb helemaal geen zin in dat rotverslag,' protesteerde ik, maar Nora kon het niks schelen en ik had haar pas door toen we halverwege de gang waren.
'Lang leve de Aldi,' zei Nora.
'Oh, was dat je plan,' zei ik half-afwezig.
'Waar zit jij met je hoofd,' lachte Nora.
Met die auditie, dacht ik. En met waar ik de moed vandaan ga halen om die te doen. En of ik Just Say Yes eigenlijk wel kí¡n zingen.
'Heb je je iPod bij je?' vroeg ik.
Nora knikte. 'Hoezo?'
'Ik moet, voor ik besluit Just Say Yes te gaan zingen, wel even kijken of ik hem kí¡n zingen,' zei ik lachend.
'Dat kun jij wel joh,' zei Nora. 'Je moet hem trouwens wel iets hoger zingen als die gast van Snow Patrol want hij zingt hem wel heel laag.'
'Ja baas,' zei ik. 'Laat hem nou maar horen.'
Nora pakte haar iPod en gaf me een oortje. 'Je kent Just Say Yes toch wel?'
'Tuurlijk,' zei ik. 'Maar ik ben niet zo'n Snow Patrol freak als jij dus ik ken hem niet helemaal uit mijn hoofd.'
Nora keek me vernietigend aan. Ze wist dat ik gelijk had, dus hield ze haar mond. Ze zette het liedje op en we liepen richting Aldi. Ik zag dat we nog maar tien minuten hadden om iets te halen, dus we moesten opschieten.
Bij de Aldi aangekomen, zagen Nora en ik dat onze halve klas hetzelfde idee had als ons en dat de Golden Power dus bijna op was. Gelukkig waren er nog een paar toen we de Aldi binnen stapten.
Ik dacht even aan wie er nu nog in de klas zou zitten en ik kon alleen Sheila en Romy bedenken, die vast nu hun huiswerk zaten te maken.
Soms kon ik hen echt niet begrijpen. Ik bedoel... Je wordt elke dag doodgegooid met huiswerk, school en je toekomst. School dit, school dat. Toets dit, toets dat. Ik hoorde het de hele dag door, van mijn ouders én natuurlijk op school zelf. Als je de kans had die eeuwige routine te doorbreken, deed je dat toch? Bijvoorbeeld door wat ik nu deed met Nora? Gewoon even lekker naar de Aldi gaan omdat die sufkop van een van Beek het toch niet merkte? Ik kon echt niet begrijpen dat er dan nog mensen waren die gewoon in de klas bleven zitten en huiswerk gingen maken.
Ja, misschien waren zij wel verstandig en dachten zij wel aan hun toekomst. Maar ik vond was daar tegen. Ik dacht niet aan morgen en leefde vandí¡í¡g. Ik dacht niet aan de toekomst, die toekomst kwam wel een keer. Je moest toch gewoon lol hebben wanneer dat kon?
Nora en ik rekenden af, stopten onze blikjes Golden Power in mijn kluisje en liepen terug naar de klas, met Just Say Yes als achtergrondmuziek. Nora had hem op repeat gezet.
'Zeg Nora,' zei ik.
'Wat?'
'Hij mag nu opzich wel op een ander liedje.'
'Jij wilde zo nodig Just Say Yes horen,' zei Nora met een grijns.
'Ik heb hem nu wel gehoord,' zei ik droog.
Nora lachte en zette 'repeat' uit. Ze klikte op volgende en ik hoorde Chasing Cars.
Ik rolde met mijn ogen. 'Je bent echt verslaafd.'
'Moet jij nodig zeggen met je All Time Low,' zei Nora lachend. 'Je hele iPod staat er vol mee.'
'En jouw iPod staat vol met Snow Patrol,' zei ik.
'Ik heb ook andere liedjes,' zei Nora quasi-beledigd.
'En ik ook,' zei ik lachend.
'Oké, oké, einde discussie,' zei Nora.
We liepen het klaslokaal weer in en die zag eruit zoals ik ongeveer verwacht had. Sheila en Romy zaten huiswerk te maken, alle jongens waren weg en een groepje meiden zat te kletsen.
'Over twee minuten gaat de bel,' zei Romy tegen Sheila en ze begonnen allebei hun tas in te pakken.
Ik rolde met mijn ogen. Het verbaasde me dat Romy niet zei dat de bel over twee minuten en 23 en een halve seconde ging. Of zoiets.
Nora lachte - dat was echt typisch. Nora en ik begrepen elkaar altijd meteen. We hoefden elkaar maar aan te kijken en we wisten wat de ander bedoelde.
De bel ging en Nora en ik sjokten naar onze volgende les. Voor Nora was dat Geschiedenis en voor mij Duits. Ik had er best wel een hekel aan dat Nora geen Duits had, want dat betekende dat ik daar gezellig naast Romy zat, die niet echt heel spraakzaam was. Gelukkig was dat mens van Duits net zo doof en blind als van Beek, dus kon ik Nora of Joan gaan smsen. Waarschijnlijk werd dat Joan. Want die gast van Geschiedenis zag echt alles, het was soms net of hij vijf paar ogen had ofzo.
Op weg naar onze lokalen - Nora zat in het lokaal tegenover mij - kwamen we Stijn en Thom tegen. Normaal keek ik dan hoe Nora naar Stijn keek, maar vandaag gebeurde er iets anders.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.