Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Attention » Hst. 2

Attention

27 dec 2010 - 0:07

1125

1

260



Hst. 2

Ik word wakker van een paar ogen die mij aanstaren. Als ik op kijk, zie ik dat zijn zwartomrande ogen vuur spuiten.
“Je bent te ver gegaan vannacht, raus!!”¯
Hij grijpt mij bij mijn arm en sleurt mij naar de badkamer, hij draait de koude kraan open en wijst naar de douche. “Douchen!”¯
Ik stamel dat het water veel te koud is maar hij heeft geen medelijden. Hij grijpt mij vast en duwt mij er met kleren en al onder. Het t-shirt, waar ik in slaap, plakt tegen mijn lichaam, het koude water stroomt over mijn lijf en ik voel dat ik ga klappertanden. Grijnzend kijk hij mij aan en pakt een spons en zegt mij dat ik mijn kleren uit moet doen, ik trek mijn doorweekte t-shirt over mijn hoofd en voel hoe hij mijn boxer hardhandig naar beneden trekt, zijn nagels striemen over mijn heupen. Ik moet met mijn rug naar hem toe gaan staan.
“Armen boven je hoofd, spreidt je benen.”¯
Hij begint mij van boven naar beneden in te zepen en gaat daarbij zo hard te werk dat mijn huid begint te gloeien ondanks het koude water, wat nog steeds over mij heen stroomt. Even hoor en voel ik helemaal niets meer, ik vraag mij af of hij nog in de badkamer is maar ik durf mij niet om te draaien, om te kijken. Sneller dan ik had gehoopt, krijg ik antwoord, ik zie zijn hand langs mij heen schieten om de kraan dicht te draaien en voel meteen hoe hij in één keer bij mij naar binnen stoot, ik schreeuw het uit van de pijn, maar hij trekt zich er niets van aan en begint nog harder te stoten. Dan zakt de pijn langzaam weg en maakt plaats voor genot, bij iedere stoot raakt hij dat speciale plekje. Mijn benen houden het bijna niet en ik voel hoe mijn voeten wegglijden op de natte vloer. Hij slaat zijn arm voor mij langs om mij overeind te houden en neemt mijn tepel tussen zijn duim en wijsvinger en begint zachtjes te knijpen. Als hij zijn andere hand om mijn lul grijpt, hou ik het niet meer, zwaar hijgend kom ik klaar terwijl ik zijn zaad diep in mij voel spuiten. Meteen trekt hij zich terug en ik zak op de grond, ik ben niet meer in staat om te blijven staan.
“Vandaag ben je van mij. Je doet alles wat ik zeg en ik accepteer geen tegenspraak.”¯
Met die woorden verlaat hij de badkamer en ik weet dat alles terug bij af is.
Terwijl ik mij bibberend aankleed, vraag ik mij af hoe wij ooit in deze situatie terecht zijn gekomen. Ik weet niet meer wie ooit begonnen is. Ik heb geprobeerd ermee te stoppen maar vannacht hield ik het niet meer. Dit keer heb ik het vijf weken volgehouden, vijf lange weken de vragende blik van Bill ontwijkend, vijf weken op mijn lip bijten als hij weer over duidelijk aan het flirten was, vijf weken zijn vluchtige aanrakingen genegeerd. Maar gisteravond brak ik, hij was zich aan het omkleden en het viel mij op hoeveel magerder hij weer was geworden, hoe bleek hij zag. Hij leeft van deze aandacht en zonder sterft hij.
"Tom, ik heb al een broodje voor je gemaakt"
Ik schuif aan de ontbijttafel en begroet de anderen, dan kijk ik naar mijn bord en zie een boterham met komijnekaas. Als ik iets niet lust, is het dat wel, vragend kijk ik Bill aan maar zijn gezicht spreekt boekdelen. Geen tegenspraak. Ik probeer niet te ademen als ik een hap neem, voorzichtig kauw ik en hoop niets te proeven maar helaas werkt dat niet, kokhalzend werk ik de ene hap na de andere naar binnen. Bill zit er met een grijns om zijn mond naar te kijken, de rest, die weten dat ik dit absoluut niet lust, kijkt mij vragend aan. Ik kan moeilijk vertellen wat er aan de hand is. Als eindelijk het op is, ren ik meteen naar het toilet, ik voel mijn maag draaien. Ik merk nog net dat Bill me nakijkt en dan slaat de deur achter me dicht. Ik drink wat water en hoop dat mijn misselijkheid verdwijnt. Na een tijdje voel ik mij iets beter maar dan hoor ik de deur open gaan.
“Ach Tomi? Was het zo vies? Ik weet wel iets wat die vieze smaak in je mond laat verdwijnen.”¯
Hij aait mij over mijn wang maar duwt mij meteen er na op mijn knieën, Als ik op mijn knieën voor hem zit, maakt hij zijn broek los en zet zijn handen op zijn heupen.
“Zuigen.”¯
Ik doe wat mij gezegd wordt en neem hem in mijn mond, ik doe mijn uiterste best en zoek met mijn tong zijn meest gevoelige plekjes, ik wil hem niet teleurstellen. Hij begint te kreunen en ik weet dat ik het goed doe, dan pakt hij mijn hoofd beet en duwt zijn lul nog dieper in mijn mond, het is mij bijna te veel en ik begin weer te kokhalzen. Maar toch hou ik vol, ik wil hem niet bozer maken dan hij nu al is en wil dat dit snel over is, de deur is niet op slot en ik moet er niet aan denken wat er gebeurt als er iemand binnen komt. Zijn ademhaling versnelt en ik weet dat hij niet veel meer nodig heeft, ik beweeg mijn tong langs zijn eikel en proef het voorvocht, ondanks dat ik hier op mijn knieën op een smerige toiletvloer zit, word ik opgewonden, mijn gezwollen lid schuurt tegen mijn boxer en ook ik begin zachtjes te kreunen. Dan pakt Bill mijn hoofd nog steviger vast en luide kreun ontsnapt uit zijn mond terwijl mijn mond zich vult met zijn zaad. Ik slik alles door terwijl hij zijn broek weer vast maakt en mij hier achterlaat, vlak voor de deur dicht valt, hoor ik hem nog zeggen, “we hebben over vijf minuten een interview.”¯
Ik was mijn gezicht en hoop dat het niet aan mij te zien is hoe opgewonden ik ben. Tijdens het interview zit Bill waar hij altijd zit tijdens interviews, half op mijn schoot en lachend verteld hij weer het verhaal over onze speciale band, ondertussen weet hij iedere keer weer mijn stijve lul aan te raken, onopvallend voor de rest maar zo frustrerend voor mij. Ik zeg zo min mogelijk en ik ben blij dat het interview snel voorbij is.
De rest van de dag is gevuld met interviews en fotoshoots, Bill zorgt ervoor dat ik geen moment voor mijzelf heb om mij van mijn stijve lul af te helpen, hij zorgt er wel voor dat het niet afzwakt, een vluchtige aanraking, een blik, zelfs de manier waarop hij zijn koffie drinkt zorgen dat ik continu zo geil ben dat ik aan niets anders kan denken.


Reacties:


Fietsmandje
Fietsmandje zei op 1 jan 2011 - 16:25:
Ik weet dat ik heen en weer ga qua emoties in dit verhaal. Tom is nu zielig en bij het volgende hoofdstuk is het Bill weer. Ik blijf me verbazen over hoe veel gekkigheid (en narigheid) je over de twins uitstort.


Oh ja, ik ben eigenlijk best wel blij dat ik stiekem al weet hoe dit verhaal loopt/afloopt.