FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

1.

“Ik haat je! Ik zou willen dat we jou nooit hadden geadopteerd, kreng dat je bent. Kijk nou naar die mooie vaas! Helemaal in stukken!”� Past! Weer een slag van zijn riem op mijn rug, het brandde van de pijn.. hoeveel striemen van het verleden ik nu wel niet had. Maar veel kon ik niet doen.. Dus keek ik meneer Jones met grote ogen aan, geschrokken van wat hij zei, terwijl hij vuur spuwde. Ben ik niet kun eigen dochter? Of zegt hij dat alleen maar om mij bang te maken, want als dat zo is, is het hem gelukt.
“Pa, laat haar met rust, ze heeft je toch niets misdaan?”� zei Nicky tegen zijn vader, nam mijn hand vast en trok mij mee naar boven. We liepen langs Anastacia, de moeder van Nicky, en zeiden gedag. Hoewel ze alleen Nicky gedag terug zei. We liepen naar de badkamer waar ik mijn T-shirt uittrok en Nicky mijn wonden begon te verzorgen.
“Lily, vertel me alles, en geen leugens alsjeblieft. Ik wil je helpen.”� En hij kijkt me vragend aan via de spiegel en ik zucht.
“Oké dan, ik liep gewoon naar beneden om een boek uit de kast te pakken en toen sprong Tanya van de bank op de plank en viel die dure vaas om. Papa stormde natuurlijk van de trap af om te zien wat er gebeurt was. Tanya was natuurlijk al van de plank af gesprongen, dus gaf hij mij de schuld omdat ik bij de vaas zat om de scherven op te rapen. En de rest kun je zelf wel bedenken lijkt me zo..”� Nicky knikte een paar keer een keek mij bedenkelijk aan. Wat hij toen zei had ik nooit van hem verwacht.
“Ik heb een idee,”� zei hij, hij was klaar en ik deed mijn T-shirt terug aan en volgde Nicky zijn voorbeeld en ging naast hem op de rand van het bad zitten, waar hij begon nerveus met zijn vinger te spelen, ik kuchte zachtjes en Nicky begon weer met praten.
“Als ik nou eens uitvogel bij mijn ouders wie jou biologische ouders zijn.. dan kunnen we naar ze opzoek gaan en dan kun jij bij hun gaan wonen. Als je dat wilt, tenminste.”� Ik was zo opgewonden over zijn voorstel dat ik heb een knuffel gaf waarbij Nicky zijn armen om mijn middel legde, op mijn wonden en ik gilde hard.
“Au!”� Hij liet me gouw los en keek me schuldig aan, ik lachte.
“Het geeft niet Nick, ik letten zelf ook niet helemaal op wat ik deed. Maar ik vind je plan geweldig, ik hoop echt dat het werkt. Want ik wil weg van hier, ik heb niets tegen jou hoor, maar je vader die me maar mishandelt en je moeder die doet alsof er niets aan de hand is..”� Nicky knikte begrijpelijk.

Tijdens het eten, zat ik op mijn ‘kamer’, het was gewoon een schoonmaakhok waar ze een oud matras, kussen en deken hadden neergelegd. Niet veel bijzonders, maar ik kon er mee leven.
Ik kon vanaf hier horen wat er tijdens het eten gezegd werd.
“Pap, wat weet jij over de biologische ouders van Lillith?”� vroeg Nicky.
“Het enige wat ik weet, is dat er op een dag werd aangebeld en er een jong meisje van vijftien misschien zestien jaar voor de deur stond. Ze smeekte ons om haar kind op te voeden, omdat ze dat zelf waarschijnlijk niet kon. En dat hebben we ook gedaan, en de rest jongen is niet interessant. Waarom wil je dit eigenlijk weten?”� vroeg meneer Jones aan zijn zoon.
“Omdat ik meer over Lillith haar verleden te weten wil komen..”� antwoordde Nicky rustig.
“Wat zeg je! Wil jij meer weten over dat stuk ongeluk?! Hoe durf je! Anastacia zeg jij dan ook eens wat!”� schreeuwde meneer Jones. Zijn vrouw keek hem aan, en begon langzaam te praten.
“Caleb, lieverd, doe nou eens even rustig. Misschien heeft Nicky wel een goede reden om meer te willen weten over haar.”� Meneer Jones bromde wat en zei tegen Nicky dat hij door moest gaan met vertellen.
“Kijk pap, ik wil weten wie haar ouders zijn, waar ze wonen, wat hun adres is. Zodat ik naar ze toe kan gaan en zeggen wat ik er van vindt dat zij hun dochter bij ons hebben gedropt. En ik wil een goede uitleg van ze hebben.”�
De rest heb ik niet meer gevolgd ik zou het toch allemaal wel van Nicky horen, en was aan een tekening begonnen. Ik was net met mijn tekening klaar toen Nicky binnen kwam en me meenam naar zijn eigen kamer en me wat te eten gaf. Altijd al was ik graag in zijn geweest, het gaf me een gevoel van veiligheid, Nicky had er zelfs een foto opgehangen van ons tweeën, waar zijn ouders volop tegen waren natuurlijk, maar toen hij zei dat hij het wilde hebben zodat hij ertegen aan kon schelden als het hem even niet meezat, mocht hij het van hun laten hangen. Ze vonden het een goed idee van hun zoon, zodat hij mij niet echt hoefde aan te kijken. Ik wist gewoon dat ze mij haten, maar ik wist ook dat Nicky tegen zijn ouders loog over die foto. En dat hij me helemaal niet haten.

Reacties: