FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

2.

Als ik klaar ben met eten kijk Nicky mij aan en ik hem, ik vraag me af wat er nu in zijn hoofd omgaat. Misschien is het wel helemaal niet geluk, en zal ik hier nog langer moeten blijven, of het is hem wel gelukt en ben ik hier sneller weg dat ik had gedacht!
Nicky die nog steeds geen woord gezegd heeft, begint spontaan te huilen, en ik sla geschrokken mijn armen om zijn middel heen en leg mijn hoofd tegen zijn gespierde borst. Ook Nicky slaat zijn armen om mij heen en begraaft zijn gezicht in nek, ik ril lichtjes, hij is steen koud.. Zo we staan we een tijdje en mijn T-shirt is nat geworden van zijn tranen, ik laat hem uithuilen en streel langzaam over zijn rug. Net zo lang totdat hij weer rustig is.
Ik heb nog steeds geen idee waarom hij nu moet huilen, misschien.. Nee, ik weet het echt niet. Misschien verteld hij het me zo meteen wel.
“Het is me gelukt,”� fluistert hij plots, ik sla mijn armen strakker rond zijn middel, alsof hij elk moment in kan storten.
“Ben je blij Lily?”� vraagt Nicky dan, en ik besef ineens dat ik nu weg kan gaan en nooit meer terug hoef te komen, en begin te huilen.
“Hé, Lil. Wat is er nou? Waarom huil je?”� vraagt hij dan.
“Nu ik besef dat ik weg kan gaan, kan ik het niet meer,”� zeg ik huilend en verberg mijn gezicht.
“Nee, nee. Je moet niet huilen.. hoezo je kan niet meer weg? Dit is je kans!”� Ik kijk Nicky met betraande ogen aan. En dan snapt hij waarom ik niet weg kan gaan.
“Lieverd luister, maar je geen zorgen over mij. Ik red me wel, zorg er nu maar voor dat jij dat ook kunt doen. Ik heb het adres op geschreven en we gaan morgen samen een mobieltje voor je kopen en wat nieuwe kleding. Zodat je klaar bent om weg te gaan, met nieuwe spullen. Het komt allemaal goed.”�

Het is zaterdagmiddag en Nicky en ik lopen door de stad, Nicky had tegen zijn ouders gezegd dat hij nieuwe kleding wilde gaan halen en nog wat andere spullen.
Als eerst lopen we een telefoonwinkel binnen, waar tientallen mobieltjes, huistelefoons en andere telefoons liggen. Ik kijk mijn ogen uit, er liggen zo veel mooie tussen.. Nicky ziet me kijken en trekt me mee naar de eerste rij mobiels.
“Welke vind je mooi?”� vraagt hij, en ik kijk naar ze kleine telefoontjes die netjes op een rijtje staan.
“Oh die is mooi!”� zeg ik en ik wijs naar een oranje LG ENV, Nicky pakt hem uit de rij en geeft hem aan mij. Ik heb geen idee wat ik er nu mee moet doen, en ik zie dat Nicky mij afwachtend aankijkt. Als hij ziet dat ik geen idee heb wat ik ermee moet neemt hij hem van me over en bekijkt hem.. hij maakt wat goed keurende geluidjes meet zijn mond, en begint tegen me te praten.
“Kijk Lily, het is een QWERTY en dat betekent dat je een toetsenbordje hebt zet als bij een computer, en het is een flip kijk maar.”� En hij maakt het toestel open als of hij een boek leest, en draait het dan een kwartslag. Hij verteld nog meer over het toestel van wat het allemaal kan en nog meer.
“Ik weet het niet hoor Nick, het is een mooi ding dat moet ik toegeven, en het heeft ook heel veel mogelijkheden en zo, maar is hij niet een beetje te duur. Ik bedoel maar, jij betaald het en zo, en ik heb er het geld niet voor..”� Ik kijk hem twijfelend aan.
“Joh, dat maakt toch niets uit, mijn ouders betalen hem en daarbij, ze denken toch dat het voor mezelf is. Dus maak je geen zorgen, het komt goed.”�
We keken nog een tijdje rond en uiteindelijk liepen we even later met de oranje LG ENV in een tasje naar buiten. Nicky pakte mijn hand vast en kneep er zacht in, ik keek hem lachend aan. We liepen naar de favoriete kledingwinkel van Nicky, toen we binnen kwamen begreep ik waarom hij deze winkel helemaal te gek vond, alles was zwart met vele vellen kleuren op de muren. Ik keek mijn ogen uit, het was allemaal ook zo groot hier. Nicky trok me de trap op naar boven, hier was hen nog groter dan wat het beneden was. Hij nam me mee naar de broekenafdeling, en snuffelde tussen de skinny jeans haalde er een zwarte met gaten tussen vandaan en gaf hem aan mij.
“Passen.”� Was het enige wat hij zei en hij was weg, hier stond ik dan, ik en grote winkel waar ik nog nooit eerder was geweest en ik was nu al alleen. Ik besloot maar naar de paskamers te gaan zoeken, na een tijdje zoeken vond ik ze, en paste de broek. Hij zat goed, ik liep het hokje uit en bekeek mijzelf in de hoge spiegels. Ik draaide me om en wou naar het hokje lopen toen Nicky aan kwam lopen met in zijn armen allemaal verschillende shirtjes, vestjes en meer kleding. Ik keek hem met grote ogen aan Nicky lachte gaf mij de kleding, draaide een rondje rondom mij heen ging achter mij op zijn hurken zitten, en begon aan de broek te prutsen. Ik begon te lachen.
“Lukt het, Nicky?”� vroeg ik hem, ik hoorde een zachte ‘mm mm’
“Ja hoor, ik kijk even of die broek wel goed is,”� zei hij en stond op.
“Ik zal even voor nog een paar skinny jeans kijken, als jij dit nou nog even gaat passen. Ben zo terug.”� Ik liep met de stapel kleding het hokje in en paste de kleding, Nicky had zelf ook nog wat kleding gepast, en nadat we hadden betaald liepen we naar een klein cafeetje, en gingen buiten in het zonnetje zitten. Een ober kwam naar ons toe en we bestelde een Cola en een Fanta.
“Het gaat wel saai worden straks,”� zei Nicky en ik keek hem vragend aan.
“Hoezo dat?”� vraag ik hem.
“Ik bedoel als jij naar je ouders toe gaat, ben ik weer enig kind. En dat ben ik helemaal niet gewend, ik bedoel ik ken je al je hele leven..”� En hij keek me verdrietig aan.
“Oh zo, ja ik weet het. Maar ik wil echt heel graag weg van hier, maar je moet wel weten dat het niets hem jou te maken heeft.”� Nicky keek al wat blijer. De ober kwam bij ons tafeltje staan en zetten de glazen op tafel.
“Maar je moet me wel een paar dingen beloven Lily.”� Ik keek hem aan en knikte.
“Ten eerste, dat je me schrijft.”� Ik begon te lachen en Nicky lachte mee daarna kijkt hij me weer serieus aan.
“Ten tweede, zorg ervoor dat je goed voor jezelf zorgt, en als er ook maar iets is, maakt niet uit wat, kun je me bellen.”� Weer knikte ik en nam een slok van mijn Fanta.
“En als laatste, moet je me beloven dat we afspreken, en elkaar heel vaak gaan zien.”� En hij begon te lachen, we praten nog een tijdje door en Nicky betaalde het drinken. We liepen richting de auto, deden onze tassen in de kofferbak en reden naar huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.