FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

4.

Wanneer ik wakker word ligt Nicky niet meer naast mij in bed, ik rek me uit en gaap luid. Als ik rechtop ga zitten komt Nicky binnen met een dienblad met ontbijt, ik kijk hem lachend aan als hij de deur dicht wilt doen met zijn arm, waarbij het dienblad schuin gaat en alles er bijna vanaf valt.
“Moet ik even helpen Nicky?”� vraag ik hem, ik loop naar de deur en doe hem dicht.
“Dankjewel, Lil,”� zegt hij dan en zet het blad op zijn bureau. Nicky geeft me een glas sinasappelsap en een wit broodje met peanut butter jelly. Zelf nam hij een glas sap en een beschuit met citroenjam.
“Hm,”� ik zuchtte. Het liefst zou ik vandaag nog vertrekken en naar mijn ouders gaan zoeken, maar ik kan Nicky dat niet aandoen. Ik..
“En, wat vind je ervan?”� zegt Nicky dan, en ik schrik op uit mijn gedachten..
“Eh, wat?”� vraag ik en kijkt Nicky schuldig aan. Hij begint te lachen.
“Lily, heb je überhaupt wel naar me geluisterd?”�
“Nee sorry, ik was aan het nadenken..”� Nicky kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan maar zegt niets over..
“Ik zei dus dat ik je vannacht wel naar het treinstation wil brengen zodat je naar je ouders opzoek kan.. Als je dat wilt natuurlijk.”� Ik kijk hem geschrokken aan. Wilt hij nou echt dat ik ga?
“W-wat bedoel je daar nu mee? Wil jij me weg hebben of zo?!”� Ik begon lichtelijk boos te worden, ik zou hier natuurlijk snel weg, mar ik had nooit verwacht dat Nicky me zo snel al wou weg hebben.
“Lillith begrijp me niet verkeert, ik wil het beste voor jou hoor. Maar ik dacht dat als je vannacht weg zou gaan, dan zou het ook veel beter zijn voor jou. En ja.. ik dacht dat je daar juist blij om zou zijn,”� zei hij voorzichtig. Ik was sprakeloos, hoe had ik nou kunnen denken dat hij van me af wou. Nicky wilde mij alleen maar helpen en ik zit hier een beetje boos te zijn, ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.
“Hé, als je het niet wilt, is het oké. Ik bedoel maar zo, je hoeft niet nu meteen weg te gaan, maar..”� Nicky stopte midden in zijn zin en zuchtte even, ik staarde hem aan.
“Ik wil wel gaan nu, maar ik heb alleen geen idee waar ik naar toe moet gaan, ik bedoel waar is het? En is het hier ver vandaan?”� vragend kijk ik Nicky aan. Hij staat op van het bed en loopt naar zijn bureau trekt het onderste laatje open en haal er zijn dagboek uit en gaat weer naast mij op bed zitten. Nicky maakt het slotje open en slaat het boekje open op de laatste bladzijden, daar haalt hij een verfrommeld papiertje uit, vouwt het open en geeft het aan mij.
“Dit is het adres van je vader, ik heb alleen niets over je moeder kunnen vinden, ze zijn niet meer samen. Sorry,”� zegt hij als ik vragend van het papiertje naar hem kijk en weer terug.
“Los Angeles?”�
“Jep, je pa blijkt nog best beroemt te zijn ook, kijk maar.”� Nicky pakt zijn laptop van het nachtkastje af en zet het op zijn schoot, hij surft naar Google Afbeeldingen en typt Paul Wesley in, dan komen er allemaal foto’s van een
- jonge en zeker niet lelijke - man tevoorschijn wie ik zo rond de dertig schat en ik staar lang naar de foto’s. Die man, hij lijkt nee wacht, ik lijkt precies op hem. Met grote ogen kijk ik Nicky aan en sla mijn armen om hem heen en knuffel hem, lachend slaat dan ook Nicky zijn armen om mij heen, zo zitten we een tijdje.
“Jullie lijken echt veel op elkaar,”� zegt hij dan, ik kijk hem raar aan.
“Ja kijk dan, dezelfde haarkleur, dezelfde ogen nou ja, behalve de kleur dan. En dat moedervlekje op je kaak, die heeft hij ook.”� Ik kijk samen met Nicky naar de foto’s, hij heeft gelijk het is net een kopie, alhoewel, hij is een man, en hij heeft bruin ogen en de mijne zijn ijzig blauw.. maar het zou kunnen dat ik de ogen van mijn moeder heb natuurlijk.
“Je hebt gelijk, ik vertrek,”� zeg ik dan en Nicky kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan, dan knikt hij.
“Ik zal je wel helpen met pakken,”� zegt hij en trekt me mee naar zijn kast, doet de deuren open en stapt naar binnen. Ik loop achter hem aan en samen met Nicky zoek ik mijn kleding bij elkaar in een koffer van Nicky.
“Zeg Nicky, hoe moet ik eigenlijk bij mijn vader komen? Ik heb geen geld, geen vervoer, niets..”� Ik kijk Nicky aan en hij kijkt bedenkelijk terug. Hij loopt zijn kast uit naar zijn bureau, haalt een papiertje uit zijn la en krabbelt er wat op en loopt weer naar me toe en drukt het blaadje in mijn handen.
“Hier, het adres van je pa. Ik breng je vannacht naar het vliegveld vandaar ga je naar LA. Ik zal geld voor je opnemen zoveel als maar je nodig hebt, je kunt vanaf daar een taxi bellen om ja naar je vader te brengen. En als er iets is, kun je me bellen dat weet je..”�
“Ik weet het, en dankjewel. Dit betekent heel veel voor mij.. en ik had het nooit zonder jou gekund.”� Ik geef Nicky een knuffel en hij knuffelt terug.
“Ik zal het vliegveld bellen om een ticket voor je achter te houden.”� Nicky pakt zijn mobiel uit zijn zak en toetst het nummer in, terwijl hij aan het bellen is pak ik mijn koffer verder in. Ik ben zo benieuwt van wat mijn vader van mij zou vinden, wat nou als hij mij niet meer kent of me niet wilt kennen. Dan doen we dit voor niets en dan moet ik hier blijven voor goed.. en dat wil ik niet.
“Zo, als we op het vliegveld komen moet je naar de balie gaan, je naam zeggen en dan hebben zij een ticket voor je dus je hoeft het niet te betalen. Heb je je koffer al klaar?”� vraagt Nicky.
“Jep, alles zit erin, alleen moet ik nog een extra tasje hebben voor mijn persoonlijke spullen om bij me te houden en voor mijn schoenen en dan ben ik helemaal klaar.”� Nicky loopt zijn kast in en haalt daar twee tassen uit, een kleine zwarte schoudertas en een rugtas.
“Voor je schoenen,”� en hij houd de rug tas omhoog en geeft het schoudertasje aan mij. Ik begin mijn spulletjes in het tasje te stoppen, mobieltje, portemonnee, pasport, ID-kaart, pakje kauwgom, pepermuntjes, en het papiertje met het adres van mijn vader. Nicky loopt naar zijn fotowant en ik ga naast hem staan, dan slaat hij zijn arm om mij heen en samen kijken we naar de foto’s van zijn vrienden, hijzelf, en ons samen. Zijn vrienden, wat zal ik hun missen.. altijd als ze hier waren haalde Nicky mij erbij en deden we van alles samen. Spelletjes spelen, muziek maken, dansen - waarbij ze mij hiphop en breakdance leerden, en Olivier leerde mij zelf beatboxen -, dat waren de leukste tijden van dat ik hier woonde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.