FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

5.

Ik zal de jongens allemaal gaan missen.. Evan, William, Mark, Olivier, Jaimy en Liberty (Libby) natuurlijk, het zusje van Evan.
“Hier, deze mag je hebben.”� Ik word uit mijn gedachten gehaald en kijk Nicky aan die mij drie foto’s aangeeft.. op een van de foto’s staat een groepje met jongens en twee meisjes. Het groepje wat erop staan zijn de vrienden van Nicky, we staan er allemaal op, in het midden staan William samen met Olivier, ze zitten op hun knieën en Jaimy zit met Mark op hun rug, waarbij ik op Mark zijn schoot zit met Libby tussen mijn benen in. Nicky zit naast William op een been en Evan naast Olivier, ook op een been. Op de tweede foto staan Nicky en ik samen, het is dezelfde foto als die op zijn muur hangt.. Ik zit op Nicky’s rug en hij staat zo voorover gebogen dat ik er bijna vanaf viel, Nicky alleen in zijn pyjamabroek en ik in een mini short en een tank top. Op de laatste foto staat Evan in zijn zwemshort met mij - in pyjama - in zijn armen en houd mij boven het water terwijl ik tegenspartel. Jaimy, William en Nicky liggen lachend op het gras op een badlaken en Olivier hangt aan de rand van het zwembad met Libby in een autoband in het water.
“Wil je ze zelf niet hebben dan?”� vraag ik aan Nicky, als ik de foto’s in de schoudertas doe.
“Nee joh, ik heb ze ook op mijn laptop staan, deze zijn voor jou. Als aandenken van mij, de jongens en Libby,”� zegt hij en geeft me een zoen op mijn wang.
“Ik ga je missen Nick,”� fluister ik zachtjes, en Nicky lacht.
“Ik ga jou ook heel erg missen Lil.”� Ik kijk hem nu ook lachend aan. Dan horen we een deur open gaan, en we kijken elkaar aan.
“Nicky, lieverd! We zijn er weer.”� Horen we van beneden, snel schuiven we de koffer in zijn kast en zetten de tassen erbij, en lopen naar beneden. Nicky krijgt meteen een zoen van zijn moeder en een knuffel van zijn vader, ik zit hier maar op de traptreden kijkend naar wat er gebeurt.
“Jij ook hallo Lillith,”� zegt Anastacia en loopt met haar man naar de woonkamer. Nicky en ik kijken haar vragend na maar zeggen niets.
“Oké, dat was raar,”� zegt Nicky.
“Zeg dat wel ja, ik bedoel ze heeft nog nooit iets tegen me gezegd. Nou ja.”� Nicky pakt mijn hand en trekt me mee naar de keuken waar Caleb, zijn vader, wafels staat de bakken.
“Jongens willen jullie ook wafels? Ik ben nu toch bezig,”� zegt hij.
“Eh, ja hoor pap.. lekker,”� zei Nicky verbaast en keek naar mij.
“Ja graag,”� antwoordde ik en keek ook Nicky aan.

Met een bord met warme wafels en stroop erop liepen Nicky en ik naar boven, waar we op zijn bed gingen zitten en begonnen met eten.
“Wew wekwew we?”� vroeg Nicky met volle mond, en ik keek hem lachend aan.
“Nicky, eet eerst even je mond leeg en vraag het dan nog eens,”� en Nicky slikte zijn hap weg en zei het nog eens.
“Ik zei; wel lekker hé?”�
“Oh, ja heel lekker,”� antwoordde ik, nam onze borden en liep naar beneden. In de keuken liep ik Anastacia en Caleb tegen het lijf, die me lachend aan keken. Dit begint echt eng te worden.
“Hoi Lillith, alles goed met jou?”� vroeg Anastacia me.
“Eh, ja hoor mevrouw,”� antwoordde ik.
“Waren de wafels lekker?”� vroeg Caleb.
“Uhu,”� mompelde ik, zette de borden in de vaatwas, liep de keuken uit en rende de trap op naar Nicky’s kamer. Nicky zat aan zijn bureau en keek geschrokken op toen ik binnen kwam stormen.
“Jeetje Lily, wat heb jij?”� vroeg hij en keek me aan.
“Jouw ouders zijn echt raar,”� hijgde ik, en Nicky kijkt mee vragend aan.
“Wat bedoel je?”�
“Nou ik kwam de keuken in voor de borden en zo, en je moeder vroeg of alles goed ging. Een toen vroeg je vader of de wafels lekker waren..”� Nicky keek me even aan maar boog zich toen weer over zijn blaadje heen, ik liep naar hem toe en ging op zijn bureau zitten en staarde naar hem.
“Je hebt gelijk, het is ook heel raar dat ze ineens zo lief tegen je doen..”� zei Nicky toen en keek op van zijn tekening waar hij meebezig was, ik keek terug.
“Tja, misschien hebben ze iets door of zo,”� zei ik en bedacht dat dat helemaal niet zou kunnen want Nicky en ik hadden het er niet overgehad in het bijzijn van zijn ouders, en die waren ook pas net een paar uurtjes terug van hun feestje. Nou ja, het zal wel.. Nicky kuchte een paar keer en ik werd uit mijn gedachten gehaald.
“We zullen vanavond vroeg moeten gaan slapen,”� zei hij, oh ja! Ik vertrek vannacht naar LA. Naar mijn vader, hoe zal het daar zijn? Ook vakantie denk ik zoals hier, of moet ik dan naar school.. ik hoop van niet, ik heb nog nooit op school gezeten. Wel altijd van Nicky gehoord en geleerd natuurlijk, maar nooit erop gezeten. Dat vonden Anastacia en Caleb niet nodig, ik zou toch nooit weggaan.. tot vandaag.
“Zeg Nicky, hoe laat wil je eigenlijk weggaan?”� vroeg ik hem en hij keek bedenkelijk terug.
“Tja, je vlucht is om 03.15 uur en het is zo’n 15 minuten rijden.. Ik weet niet hoelang je nodig hebt?”� zei hij.
“Nou ik heb niet zolang nodig hoor, het is wakker worden, aankleden, tandenpoetsen, schoenen aan trekken, spullen pakken en klaar,”� antwoordde ik.
“Hm, dan kunnen we zo rond 02.30 opstaan, is dat goed?”� bedacht Nicky twijfelend.
“Ja is goed, wek jij me? Ik word zelf niet zo wakker..”� lachte ik, en keek Nicky vragend aan.
“Natuurlijk wek ik je, wie anders?”� zei hij lachend en porde me in mijn zij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.