FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

8.

“Hoe weet je dat nu zo zeker? Ik bedoel maar iedereen kan aan komen zakken en zeggen dat hij of zij je kind is hé,”� zeg ik en kijk hem ook aan.
“Ze heeft wel een punt Paul,”� zegt Ian en hij kijkt van mij naar Paul, en Paul knikt.
“Je hebt gelijk, maar iedere ouder zou zijn eigen kind herkennen toch? En daarbij wist ik wel zo ongeveer hoe je eruit zou zien,”� zegt hij, staat op en tast in zijn broekzakken en haalt er een klein fotootje uit en geeft die aan mij. Op de foto sta ik! Precies hoe ik er nu uit zie, wel met andere kleding en zo, maar verder klopt alles. Mijn bruine haren met de blauwe plukjes, de piercing in mijn linker onderlip, alles gewoon. Ik kijk lachend naar de foto en geef hem dat weer terug aan Paul die hem vervolgens weer in zijn broekzak stopt en mij lachend aankijkt.
“Ik heb veel contact gehad met Anastacia Jones de laatste twee jaar, dus wist ik ook hoe het met je ging en zo..”� zegt hij dan. Anastacia? Nicky’s moeder? Hoe kan dat dan, zij heeft mij nooit gemogen of wat dan ook, nog nooit een woord tegen we gezegd..
“Maar hoe dan?”� vraag ik en kijk, net als Ian, hem verbaast aan.
“Ik heb je moeder opgezocht en haar gevraagd bij wie ze je had achtergelaten, en zo heb ik contact met Anastacia Jones gekregen,”� antwoord hij en ik knik. Het bleef een tijdje stil totdat Ian opstand en naar de keuken liep.
“Maar aangezien je hier blijft wonen nu, neem ik aan?”� zegt hij en kijkt me vragend aan, ik knik.
“Tja, ik heb nergens anders om heen te gaan. Tenzij ik naar een hotel of een motel moet gaan..”� zeg ik terwijl ik met mijn vingers speel.
“Nee joh! Natuurlijk niet, maar dan zal ik je kamer even laten zien.”� En Paul staat op en kijkt mij afwachtend aan, ik sta ook op en loop achter hem aan de trap op. We lopen drie trappen op en komen terecht op zolder, Paul maakt de deur open en loopt naar binnen, ook ik stap de kamer in en kijkt om me heen. Door de kamer staan opgestapelde dozen verspreid, in het midden van de kamer staat een oude tafel met twee stoelen erbij. Dus dit is mijn ‘nieuwe’
kamer, nou er moet nog veel aan gebeuren dan..
“Het staat nu nog vol met oude spullen en zo, maar dat ga ik allemaal weghalen zodat dit dan jouw kamer word,”� zegt Paul. Ik knik.
“Maar waar moet ik nu dan slapen?”� vraag ik en kijk hem vragend aan.
“Op de logeerkamer, kom maar mee,”� zegt Paul en loopt de trap af, ik volg hem en Paul stopt voor een deur, maakt hem open en ik volg hem de kamer in. De kamer prachtig! De muren zijn donker blauw geschilderd met gele sterren erop, er staat een tweepersoonsbed aan de linker kant van de kamer en een bureau in de hoek met een grote zwarte kast ernaast. De vloer is bedekt met een donker paars tapijt wat mooi kleurt bij de donkere muren. In het midden van de kamer staat een kleine tafel met allemaal verschillende soorten kaarsjes erop - die niet branden, maar voor de sier -.
“Wauw, het is heel mooi,”� zeg ik en kijk met open mond de kamer door.
“Close your mouth honey, you’re catching flies,”� zegt Paul terwijl hij me lachend aankijkt. Ik kijk terug steek mijn tong naar hem uit, Paul zit op het bed en precies op het uiteinde ik grijp mijn kans en neem een aanloopje en spring vervolgens op het bed.
“Stop!”� roept hij nog, maar valt van het bed af wanneer ik met een harde plof op het bed land, als ik rechtop ga zitten en naar Paul kijk die met zijn rug op de grond ligt, moet ik lachen. Paul die inmiddels weer naast me was komen zitten, kijkt me raar aan.
“Ja sorry, maar je lag er zo vaag bij,”� hik ik. Dan krijgt hij een grijns op zijn gezicht, wat me geen goed gevoel geeft. Paul geeft mij een zet en omdat ik op mijn hurken op het bed zit, verlies ik snel mijn evenwicht en val achterover op het bed, hij komt op me zitten en begint me te kietelen.
“Haha! Pa-hap stop! Sto-op! Alsjeblieft!”� gil ik en kijk hem smekend aan en Paul stopt meteen met kietelen en kijkt me starend aan.
“Hoe noemde je me?”� zegt hij dan, ik kijk hem even raar aan en bedenk wat ik nou zojuist tegen hem zei, pap, ik noemde hem pap..
“Eh, ik zei pap,”� zeg ik terwijl Paul van me afgaat. Ik ga ook recht zitten, ik vraag me af of hij het erg vind.
“Vind je dat erg?”� vraag ik en speel met mijn vingers.
“Nee natuurlijk niet, ik ben je vader, maar ik had niet verwacht dat je me zo snel al pap zou noemen. Omdat je me pas net een uurtje of zo kent,”� antwoord Paul en tilt met twee vinger mijn kin op waardoor ik hem wel moet aan kijken.
“Als je dat wilt mag je dat, en ik snap het ook dat als je dat nog niet wilt, niet doet. Je mag me noemen zoals je zelf wilt,”� zegt hij en ik lach.
“Nou oké dan, pap. Maar waarom noemde je me Delara toen je binnen kwam?”� vraag ik en kijk hem aan.
“Delara is je tweede naam, nou ja.. Ik heb je die naam gegeven bij je geboorte alleen je moeder was daar vel optegen, zij wilde dat je alleen Lillith zou heten. Maar dan ook gewoon Lillith Lozeveldt, je moeders naam,”� zegt Paul, ik trek een vies gezicht waardoor Paul moet lachen. Lozeveldt wat een naam.. Lillith Lozeveldt alsjeblieft zeg.. heb ik toch echt liever Wesley.
“Dus je moeder en ik kregen ruzie over jouw naam, later kregen we te horen dat ik je ook een naam mocht geven. Je moeder was verschrikkelijk boos en heeft jou toen naar een pleeggezin gebracht, omdat ze niet wilde dat ik jou nog te zien kreeg, en omdat ze zelf ook niet voor je kon zorgen.. Ik bedoel maar we waren nog maar vijftien en hadden geen idee van kinderen laat staan baby’s. Maar ik ben blij dat ik je nu weer bij me heb,”� zegt Paul.
“Ik ben ook blij dat ik nu een echte vader heb,”� zeg ik en kijk hem aan.
“Dus, wat gaan we nu doen?”� vraagt Paul en kijkt bedenkelijk voor zich uit.
“Ik ga even mijn koffer halen en uitpakken,”� zeg ik en sta op, Paul staat ook op en geeft me dan een knuffel.
“Ik heb je gemist.”� Ik knuffel hem terug.
“Ik jou ook pap,”� zeg ik en samen lopen we de trap af, Paul loopt de kamer in terwijl ik mijn koffer pak en weer naar boven loop. Ik ben zo blij dat ik heb gevonden heb en dat hij me wilt. Ik leg de koffer op het heb en rits hem open, als ik hem open doe zijn de foto’s van Nicky het eerste wat ik zie, ik besef nu pas hoe erg ik ze mis. Tranen lopen over mijn wangen en vallen op de foto’s die ik in mijn handen houd, ik wou dat ik ze nu om me heen had.. De rare grapjes van Jaimy zou ik nu wel kunnen gebruiken. Ik leg de foto’s op het bureau en veeg de tranen van mijn wang af, dan zie ik dat er een stereo op staat.
“Ik vraag me af..”� zeg ik en zet hem aan, ik druk op Play. Uit de boxen klinken de melodieën van het nummer Leave Out All The Rest van Linkin Park, ik wist niet dat Paul van deze muziek hield, nou ja.. Ik ga verder met uitpakken en zing zachtjes mee met het nummer, al mijn kleding leg ik in de kast en mijn overige spulletjes leg ik op het bureau neer. Als ik klaar ben schuif ik de koffer onder het bed, zet de muziek uit en loop naar beneden waar Paul en Ian naast elkaar tafel zitten. Ian kijkt bedenkelijk voor zich uit en tikt met een pen op tafel, terwijl Paul over een blaadje heen gebogen zit en schrijft er wat op maar krast het even later weer door.
“En wat zijn jullie aan het doen?”� vraag ik en ga ook aan tafel zitten en kijk hun beide vragend aan.
“We verzinnen iets voor het eten, maar we weten niets,”� zegt Ian. Paul kijkt op van zijn blaadje en kijkt mij dan vragend aan.
“Weet jij soms iets wat je zou willen eten?”� Ik denk even na, en knik dan.
“Ik ga koken vanavond,”� antwoord ik.
“Ik heb eieren, bloem, melk en zout nodig.”� Paul schrijft het op en legt dan zijn pen neer.
“Alleen dat, niet meer?”� vraagt Ian, hij staat op en loopt de keuken in. Ik kijk Paul vragend aan, en hij kijkt terug, dan hoor ik allemaal geluiden uit de keuken komen en loop ernaar toe. In de keuken zie ik Ian allemaal kastjes open trekken en weer dicht doen, ik leun tegen de muur aan en kijk naar wat hij doet.
“Zoek je iets Ian?”� vraag ik hem dan, Ian schrikt en draait zich om.
“Jeetje, Lillith! Ja, ik zoek de spullen die je nodig hebt want volgens mij hebben we dat nog,”� antwoord hij en trekt de koelkast open waar hij vervolgens een doos met eieren en een pak melk uithaalt en zet die op het aanrecht. Doet dan het kastje boven het aanrecht open en haalt er een bus met bloem uit en een pot met zout, zet die dan naast de doos eieren en het pak melk neer. Ik begin te lachen.
“Haha, oké dat kan ook. Pap je hoeft niets te halen, wee hebben alles al!”� roep ik en Paul komt de keuken binnen.
“Oké, maar wat ga je eigenlijk maken?”� vraagt hij. Ik denk even na, zal ik het zeggen?
“Dat zie je wel als het klaar is,”� zeg ik en ik begin aan het eten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.