FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

17.

Met het glas water en de strip aspirines loop ik de trap op naar de gastenkamer waar Kendall, Carlos, James en Logan slapen. Als ik de kamer binnen loop zie ik dat Logan rechtop zit en uit zijn boek leest. Ik zet het glas naast het bed op het nachtkastje, leg de strip ernaast en ga naast Logan op bed zitten.
“Voel je je al wat beter?”� vraag ik hem, Logan schut zijn hoofd en legt het boek weg.
“Nog steeds misselijk en heb hoofdpijn,”� antwoord hij, ik pak de strip en druk er een aspirientje uit en geef die samen met het glas water aan Logan..
“James zei dat je naar me vroeg,”� zeg ik, Logan knikt en slikt het aspirientje door en houd het glas in zijn hand.
“Ik wilde gewoon even praten,”� zegt hij en hij kijkt van het glas naar mij.
“Oké, waarover?”� vraag ik en ik kijk hem aan.
“James,”� antwoord hij en ik kijk heb verschrikt aan.
“Ja- eh, waarom over James?”� zeg ik stotterend, Logan kijkt me lachend aan.
“Ja, jullie moeten echt snel bij elkaar komen hoor,”� zegt hij, ik zeg niets maar diep van binnen weet ik dat ik dat ook heel graag zou willen.
“Maar wat als hij me nou niet goed genoeg vindt?”� vraag ik, ik sla mijn armen om mijn benen heen en kijk Logan aan.
“Ik weet het wel zeker,”� antwoord Logan.
“Maar hij doet ook zo jaloers de hele tijd, het valt niet op maar ik heb het gevoel dat-ie jaloers is,”� zeg ik, Logan knikt en hij neemt een slokje water en begint dan te hoesten, ik klop geschrokken op zijn rug. Het hoesten wordt al wat minder en ik veeg met mijn hand zijn tranen weg, Logan kijkt me met een kleine lach aan.
“Dank je Lily,”� zegt hij en ik knik lachend, Logan slaat zijn armen om mij heen en ik knuffel hem terug. James komt de kamer binnen gelopen.
“Lillith heb j-,”� begint hij maar stopt met praten als hij ons zo ziet dan draait James zich om en loop met grote passen weg.
“James!”� zeg ik, en ik wil hem achterna gaan maar Logan houd me tegen door mij bij mijn arm vast te houden, ik kijk hem aan.
“Laat hem maar even,”� zegt Logan maar ik schut mijn hoofd.
“Nee, hij weet toch dat jij een vriendin hebt, en hij moet niet zo jaloers doen,”� zeg ik, ik trek mijn arm los en ren de trap af waar ik James nog net de deur uit zie lopen. Snel trek ik mijn schoenen aan en ren naar buiten, ik hoor Kendall en Carlos nog mijn naam roepen maar ik negeer hun. Ik moet nu eerst James vinden! Ik ren door de straten maar zie geen James, en ik heb ook geen idee waar ik ben. Omdat het donker is en de straten alleen maar een beetje verlicht worden door een aantal lantarens in de straten, begin ik een beetje bang te worden.
“James!”� roep ik, en kijk om me heen maar ik zie geen James. Waar kan hij zijn? Ik ren de straat uit en zie een strandje, ik ren in de richting van het strand als ik iemand bij de rand van het water zie lopen op het witte zand. Bij de brug stop ik even en kijk naar de persoon die aan het water gaat zitten, helaas kan ik alleen een vage schim van de persoon zien. Al heb ik ergens het vermoedden dat het James is. Er spoken allemaal vragen door mijn gedachten maar is duw ze opzij, ik wil er niet aan denken wat James er van vindt dat ik hem ben gaan zoeken. Rustig loop ik de brug af richting de waterkant, naar de persoon toe, die ineengedoken zit. En tegen zichzelf aan het praten is.
“Wat nou als zij me helemaal niet ziet zitten?”� hoor ik de persoon zeggen en ik herken aan de stem dat het James is. Ik zal zijn stem overal en altijd kunnen herkennen, ik blijf op een afstandje staan zodat hij me niet opmerkt. Ik ben benieuwt wat hij allemaal te zeggen heeft.
“Ik zal haar maar moeten vergeten, het zal nooit iets tussen ons kunnen worden. Ik denk omdat ik haar type niet zal zijn, ik weet niet,”� zucht James, ik kan dit niet langer aanhoren, dus loop ik naar hem toe en leg mijn handen voor zijn ogen.
“Hé! Wie is dit?!”� vraagt James geschrokken, ik buig me naar hem toe.
“Ik ben degene die je niet kan missen, en die je wel ziet zitten,”� fluister ik in zijn oor en haal mijn handen voor zijn ogen vandaan. James staat op en draait zich om en kijkt me aan.
“Lillith?”� vraagt James ongelovig, ik knik glimlachend.
“Maar, wat?”� stottert hij, ik leg mijn vinger op zijn lippen en James is meteen stil.
“Ik ben je komen zoeken toen je net weg liep thuis,”� fluister ik.
“En nu sta ik dan hier,”� zeg ik en ik kijk hem aan, James kijkt lachend terug en haalt mijn hand voor zijn lippen weg maar laat hem niet los. Ik haal mijn hand uit die van James, sla mijn armen om zijn middel en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan dan voel ik hoe James zijn armen ook om mij heen doet. Zo staan we een tijdje totdat ik begin te rillen als er een windvlaag langs ons heen gaat, ik was vergeten dat ik geen vest aan had.
“Heb je het koud?”� vraagt James en ik knik. James laat me los en trekt zijn vest uit die hij vervolgens over mijn schouder legt, ik kijk hem dankbaar aan en doe zijn vest goed aan en rist hem dicht. Ik kijk James aan en hij slaat zijn armen weer om mij heen, ik kijk naar de witte maan die glinsterend reflecteert het zwarte water. We zouden hier uren kunnen blijven staan in deze houding, en ik zou het niet erg vinden. Met James samen zou ik helemaal niets erg vinden.
“Lillith, er is iets wat ik je al een tijdje wil zeggen,”� zegt James na een tijdje en ik kijk hem aan, bang voor wat hij te zeggen heeft. Hij moet me wel leuk vinden, dat heeft hij net zelf gezegd. Tenzij dat over iemand anders ging, wat me sterk lijkt want Logan heeft zelf gezegd dat James me leuk vindt..
“Vertel,”� zeg ik en James kijk me diep in mijn ogen aan.
“Nou ik kan het je beter laten zien,”� zegt hij, ik kijk hem vragend aan.
“Wat bed-,”� begin ik mijn zin maar wordt onderbroken door James die zijn lippen op de mijne drukt. Ik sla mijn armen rondom zijn hals en sluit mijn ogen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.