FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

21.

Die middag staan we alle zes in oude kleding van Paul, klaar om mijn kamer te gaan verven. Paul was vanmorgen nog snel met Kendall en James naar de Praxis gegaan voor twee emmers verf omdat we te weinig hadden gekocht, waar hij wel gelijk in had omdat we maar twee potten hadden gehaald.
“Zo, klaar om te gaan verven?”� vraagt Paul en we knikken, samen met Logan en Kendall leggen we het zijl over de hele vloer zodat er geen verfspetters op zal komen. Carlos en Paul maken de emmers open en gieten er wat van in een verfbakje terwijl James naar beneden loopt en de verfkwasten haalt.
“Ik heb de kwasten,”� zeg James als hij binnen komt, ik kijk hem lachend aan en Paul, Carlos, Kendall en Logan pakken ieder een verfkwast van hem aan en beginnen met verven. James geeft mij een klein kusje en ik lach naar hem.
“Niet in het bijzijn van mijn vader gek! Hij weet nog niet dat wij samen zijn en dat wil ik nog graag even zo houden,”� fluister ik zachtjes in zijn oor en James knikt.
“Oké lieverd,”� fluistert hij terug en geeft me een kus op mijn voorhoofd, dan draait Paul zich plotseling naar ons om en kijkt ons lachend aan.
“Zo zo, wat is hier gaande?”� vraagt hij en kijkt James en mij nieuwsgierig aan. Ik kijk James snel aan en schud dan mijn hoofd.
“Niets hoor pap,”� antwoord ik en pak snel een kwast en ga naar Logan toe en verf samen met hem de muur zwart. Ik hoor iemand naar beneden lopen en draai me om, om te zien wie het is, als ik zie dat Paul niet meer in de kamer is haal ik opgelucht adem.
“Dat scheelde weinig,”� zegt James lachend en ik knik.
“Waarom zei je niet gewoon dat jullie wat hebben?”� vraagt Kendall aan mij en ik haal mijn schouders op.
“Weet ik veel, straks vind hij het niet goed of zo,”� antwoord ik en ga weer door met verven. Paul komt de kamer binnen gelopen met een kleine radio, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik het nummer Drive van Incubus hoor en zing vrolijk mee.
“Whatever tomorrow brings, I’ll be there. I’ll be there,”� zing ik terwijl ik de verfkwast door het verfbakje laat gaan.

Na een tijdje leg ik mijn verfkwast naast het verfbakje neer en loop samen met James naar beneden. James en ik lopen de keuken in en beginnen met het klaarmaken van de lunch, James pakt het brood en het beleg terwijl ik de tafel dek.
“Eten!”� roepen James en ik tegelijk naar boven van onder aan de trap en gaan in de keuken aan tafel zitten. We horen gestommel op de trappen en even later staan Paul, Kendall, Carlos en Logan in de deur opening en komen bij ons aan tafel zitten en beginnen met eten.
Als we klaar zijn met eten en de tafel hebben afgeruimd lopen we naar boven en gaan verder met verven, ik loop op blote voeten rond terwijl de jongens en Paul op hun sokken lopen. Carlos komt naar Logan en mij toegelopen met zijn verfkwast in zijn hand.
“Carlos wacht!”� zeg ik snel maar het is al te laat. Carlos loopt door een grote verfklodder op het zijl, glijd uit en valt achterover, ik laat de verfkwast uit mijn hand vallen en loop snel naar Carlos toe. Ik hurk naast hem neer en help hem om rechtop te gaan zitten, Carlos wrijft met een pijnlijk gezicht over zijn achterhoofd en ik zie de tranen in zijn ogen staan. Ik kijk hem even aan en kijk dan naar Paul.
“Ik zal wat ijs voor je halen,”� zegt hij, ik knik en hij loopt weg. Kendall en Logan willen Carlos helpen om op te staan maar Carlos schud zachtjes zijn hoofd.
“Nee niet doen, ik voel me duizelig,”� zegt hij en sluit zijn ogen en probeert rustig adem te halen. Op het moment dat hij zijn ogen sluit rollen de tranen over zijn wangen en ik veeg ze met mijn duimen weg. Paul komt binnen gelopen met een washandje met ijsblokjes erin en een theedoek en geeft die aan mij. Voorzichtig haal ik Carlos’ hand bij zijn hoofd weg en leg de theedoek tegen zijn achterhoofd aan, ik zie hoe hij in elkaar krimpt wanneer ik dat doe en pak zijn hand vast en ik knijp er zachtjes in.
“Rustig maar,”� fluister ik en ik hoor Paul, Kendall, Logan en James achter ons met elkaar praten. Ik draai me naar hun om en kijk ze vragend aan.
“Ik denk dat het beter is als jullie twee naar beneden gaan, dan maken wij dit wel af. Het is toch bijna klaar,”� zegt Paul, ik knik en sta op met de theedoek nog in mijn hand. James en Logan helpen Carlos rustig overeind en samen lopen we naar beneden. Wanneer we in de woonkamer zijn en Carlos op de bank zit, loop ik naar de keuken voor een glas water en ga weer terug naar Carlos.
“Gaat het al weer een beetje?”� vraag ik Carlos als ik hem het glas aangeef. Carlos knikt zachtjes een neemt voorzichtig een slokje water.
“Het doet al iets minder pijn,”� antwoord hij en zet het glas op tafel. Ineens horen we van boven allemaal geschreeuw, gegil en gelach, Carlos en ik kijken elkaar geschrokken aan en haasten ons naar boven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.