FanFic.nl

Joey..

Joey.. Part one.

De tranen stromen over mijn wangen terwijl ik wanhopig aan mijn buik pluk. ‘Je bent dik Joey! Een modder vet varken,’ zegt de stem in mijn hoofd. Steeds maar weer als ik iets gegeten heb, al is het maar een broodkruimel. Ook al weet ik dat de stem gelijk heeft, mijn maag is er vel optegen en blijft maar knorren als het honger heeft. Elke keer als mijn maag knort sla ik er met mijn vuisten hard tegen aan, in de hoop dat het stopt.
“Hou op!”� gil ik terwijl ik elke slag harder sla, maar niets lijkt te werken. Ik laat me tegen de muur naar beneden zakken en sla mijn armen over mijn knieën heen dan laat ik mijn hoofd op mijn armen rusten en laat de tranen een vrije loop over mijn gezicht gaan.

Mensen zeggen dat ik te dun ben en dat ik moet gaan eten, kilo’s moet aankomen, maar ik denk er niet aan om te gaan eten en hun geloven doe ik ook niet. Ik hoor ze zeggen keer op keer dat ik moet eten maar ik weet dat ze bedoelen dat ik moet gaan minderen en wanneer ze zeggen dat ik te dun ben, dat ze bedoelen dat ik veelte dik ben.
Elke morgen weer dezelfde kwellingen, de weegschaal en het ontbijt. De weegschaal lijkt het wel leuk te vinden om met mijn brein te sollen, de cijfertjes lijken steeds groter te worden in plaats van kleiner elke keer als ik ernaar kijk. Kleiner dat is hoe ik het wil hebben en ook de stem zegt dat ik het slechter doe. ‘Kijk nou wat je doet! Alles wat je doet, ze worden groter, je gaat achteruit, weer terug naar je oude ik. Dat wil je toch niet hebben?’ zegt de stem kwaad, huilend schud ik mijn hoofd en sla met mijn vuisten op de houten vloer. Het doet pijn, maar dat kan me niets schelen, ik moet die kilo’s kwijt!
Elke keer weer boven de WC hangen met mijn beste en enige vriend bij de hand, mijn vinger. Die me niet in de steek laat zoals mijn vrienden die ik ooit heb gehad. Het voelt zo goed als ik het voedsel door mijn keel naar buiten voel gaan de WC in, een opluchting als de stem zegt dat ik iets goeds heb gedaan. Dan kan ik weer verder met de dag, dan is het goed, zolang als de stem dat zegt.

Ik sta op van de vloer en met trillende handen trek ik zachtjes aan het vel van mijn gezicht, het is dik en heeft veel vet, ik kan het voelen. Van mijn gezicht ga ik naar mijn hals en laat mijn vingers over mijn huid glijden naar mijn borst. Dan leg ik mijn handen op mijn heupen en kijk in de spiegel naar mijn spiegelbeeld.
In de spiegel staat een graatmager meisje van bijna zeventien jaar oud, haar ribben steken uit en ze is vel over been, bijna al haar botten kun je ziet door haar dunne huid. Maar alles wat ik zie is een dik meisje wat maar geen gewicht verliezen zal. Het meisje in de spiegel kijkt me met tranen in haar ogen aan.
“Ik haat je!”� gil ik tegen de spiegel en haal uit. Met mijn vuist sla ik zo hard als ik kan tegen de spiegel aan en de glasscherven vliegen in het rond. Sommige stukjes komen tegen mij aan en maken kleine sneetjes in mijn huid, als ik naar mijn hand kijk zie ik dat die onder het bloed zit. Snel pak ik mijn T-shirt van de grond af en begin het bloed weg te vegen, als ik goed kijk zie ik dat het door de slagader is gekomen, even kijk ik paniekerig naar mijn pols maar al snel kijk ik er tevreden naar. Dit is iets wat ik altijd al heb gedaan, mij in mijn polsen snijden, maar nog nooit zo diep dat het door de slagader is gekomen. Het gepest op school heeft ervoor gezorgd dat ik dat deed, maar dit voelt heel anders dan wanneer ik het met een scheermesje van mijn broer of het kleine schaartje uit mijn etui doe. Het voelt goed, gaat veel makkelijker en veel sneller, ik bind het T-shirt om mijn pols om het bloeden ietsje te stopen. Ik zak door mijn benen en ga op mijn hurken zitten, ik kijk om me heen en zoek het grootste stuk glas uit. De stem, het gepest op school, ik ben het allemaal zat! ‘Wat ga je doen Joey?’ vraagt de stem als ik het stuk glas stevig in mijn hand vasthoud.
“Gaat je niets aan! Ik wil niet meer naar je luisteren en al dat gepest wil ik ook niet meer,”� zeg ik boos een loop de badkamer in. In de badkamer ga ik op de rand van het bad zitten en bekijk de onderkant van min voeten die rood zien van het bloed. De glassplinters die op de grond lagen en waar ik door heen ben gelopen, zo heb ik een bloedspoor achtergelaten op de vloer vanuit mijn slaapkamer naar de badkamer toe.
Ik draai de kraan van het bad open op 40° en ze de kachel op 5 zodat het heet word in de badkamer en de spiegel beslaat, met mijn vinger begin ik op de spiegel te schrijven. Als ik klaar ben kleed ik me uit, doe de deur van de badkamer dicht en ga met het stuk glas in het hete water liggen, ik voel hoe mijn lichaam pijn begint te doen wat de hitte.
Stilletjes draai ik de kraan dicht en kijk naar het stuk glas wat ik net op de rand van het bad had neergelegd. Het T-shirt wat ik om mijn pols had gebonden, maak ik los en gooi het naast het bad op de grond dan kijk ik naar mijn pols, die nog steeds aan het bloeden is. Dan pak ik het stuk glas en zet de punt tegen mijn pols aan, zachtjes druk ik het tegen mijn vel en trek een lijntje.
Het bloed stroomt langs mijn arm het water in wat hierdoor langzaam rood kleurt, ik maak meer diepe krassen op beide polsen. Als ik vind dat ik er genoeg heb leg ik het stuk glas op de rand van het bad neer en leg me languit in bad, ik sluit mijn ogen en voel het bloed uit mijn aderen glippen, en zo ook mijn leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.