FanFic.nl

Joey..

Joey.. Part three.

Vandaag is de dag van de begrafenis van Joey. Wouter en zijn ouders zitten in de ontvangstruimte met andere familieleden van zijn ouders, ooms, tantes, neven en nichten, zelfs de klas en vrienden van Joey zijn er. Wouter kijkt naar de plak cake wat op het bord voor hem op tafel staat, cake, waarom heb je bij een begrafenis nou altijd cake, dat is toch iets voor bij een verjaardag?
Wouter schuift het bord van hem weg en laat zijn hoofd op zijn hand rusten, na een tijdje komt Falko naar Wouter toe gelopen en gaat naast met op de lege stoel zitten, dan slaat hij zijn arm om Wouter heen en kijkt hem aan.
“Hé Wout, gaat het een beetje?”� vraagt hij zachtjes. Wouter schud verdrietig zijn hoofd, Falko knijpt zachtjes in Wouters schouder en dan word het Wouter weer allemaal eventjes te veel. Hij laat zijn tranen de vrije loop en slaat zijn handen voor zijn gezicht, Falko slaat zijn armen om hem heen en geeft hem een kus op zijn haar.
“Stil maar, ze is op een betere plaats nu,”� fluistert Falko in Wouters oor en hij gaat met zijn hand door Wouters haar heen. Wouter haalt zijn handen voor zijn gezicht vandaan en kijkt Falko met een betraand gezicht aan.
“Meen je dat?”� vraagt hij, Falko knikt en kijkt hem lang aan met medelijden in zijn ogen.
“Ja, dat meen ik,”� fluistert Falko en hij buigt zich voorover om Wouter een kus op zijn lippen te geven. Tijdens de kus geeft Wouter zich over aan Falko om zijn gedachte aan Joey een beetje verdringen, het werkt wat de vlinders gieren door zijn buik heen. Wanneer ze iemand horen kuchen laten Falko en Wouter elkaar los en kijken op, voor hun staat de begrafenisondernemer die hun afkeurend aan kijkt.
“Wat, nog nooit twee jongens ziet zoenen?”� vraagt Falko lichtelijk geïrriteerd. De man schud voorzichtig zijn hoofd en loopt snel weer weg. Falko staat op en steekt zijn hand naar Wouter uit die hem vragend aan kijkt.
“Wil je haar nog even zien? Zeg gaan zo meteen de kist sluiten,”� zegt hij, Wouter knikt en pakt zijn hand vast. Samen lopen ze, hand in hand, naar de kist van Joey, Wouter was heel erg bij dat hij de kist en de kleuren van de kist mocht uitzoeken van zijn ouders. Wouter en Falko lopen een klein kamertje in en Falko sluit het gordijn achter hun zodat mensen weten dat er iemand bij de kist is. Voorzichtig loopt Wouter met kleine stappen naar Joey’s kist toe, daar ligt ze, zijn kleine zusje. Tranen vullen weer zijn ogen en hij veegt ze weg met de rug van zijn hand.
“Wat is er toch met je gebeurt,”� fluistert hij zachtjes en strijkt met twee vingers over Joey’s ijskoude wang heen. Falko gaat achter Wouter staan, slaat zijn armen rondom zijn middel en laat zijn hoofd op Wouters schouder rusten.
“Ze is mooi,”� zegt Falko, Wouter knikt en bekijkt zijn zusje. Joey heeft een lange, zwart met rode doodskopjes jurk aan die Wouter ooit samen met Falko voor haar verjaardag had gekocht, het was meteen Joey’s lievelingsjurk. Joey’s nagels zijn fel roze gelakt met een zwart randje en ze heeft rode en zwarte polsbandjes om, om de littekens op haar pols te verbergen. Verder zijn haar ogen zwart opgemaakt en heeft zachtroze lipgloss op haar lippen, ook haar lange, bruine haren met rode plukjes zijn mooi in model gebracht. Falko haalt zijn armen rond Wouters middel weg en gaat voorzichtig naast de kist staan, dan buigt hij zich naar Joey toe en geeft haar een kus op haar ijskoude voorhoofd.
“Ik zal je missen,”� zegt hij zachtjes. Wouters verdrietige blik maakt plaats voor een kleine glimlach en hij gaat naast Falko staan.
“Jij houd net zoveel van haar als ik, is het niet?”� vraagt hij, Falko zet zich recht en kijkt diep in Wouters ogen en knikt.
“Ja, ze was als een zusje voor me,”� antwoord Falko en Wouter ziet dat tranen zich in zijn ooghoeken vullen. Voorzichtig veegt Wouter de tranen weg en geeft hem een kus op zijn wang.
“Het is al goed, en zoals je zet al zei. Joey is op een betere plaats,”� fluistert Wouter. Falko knikt, er komen drie mannen binnen gelopen en ze lopen naar de kist toe en willen de bovenkant erop vast maken maak Wouter houd ze tegen.
“Wacht!”� zegt Wouter en hij kijk de mannen aan die hem vragend terug aan kijken. Dan buigt Wouter zich over de kist heen en drukt een kus op Joey’s wang, Wouter kijk naar zijn hand en doet zijn ring van zijn vinger af dan pakt hij Joey’s hand en schuift voorzichtig de ring om haar koude vinger.
“Ik hou van je en laat je nooit meer weg uit mijn hart,”� zegt Wouter, hij laat zijn hand nog langs haar gezicht gaan en doet een stap opzij zodat de drie mannen erbij kunnen. Met tranen in de ogen kijken Wouter en Falko toe hoe de mannen de kist dicht maken, ze voelen dat het nu echt over is en dat ze Joey nooit meer zullen zien. Falko pakt Wouters hand vast en trekt hem zachtjes mee naar de ontvangstruimte en ze gaan naast elkaar op en stoel zitten aan een tafel, zo blijven ze een tijdje zitten als er opeens gerinkel klinkt en iedereen staat op. Ze pakken hun jassen en lopen achter vier manen aan naar buiten die de kist van Joey tillen naar de begraafplaats waar ze word neergelegd.
Op het grasveldje blijven we bij een open gegraven graf staan, de mannen zetten de kist van Joey op een ijzeren plaat neer die automatisch naar beneden kan zakken. Wouter gaat samen met Falko bij zijn ouders staan, zijn moeder legt een hand op Wouters schouder en kijkt verdrietig naar het graf van haar dochter. Wouter legt zijn hand op die van zijn moeder en knijpt er zachtjes in terwijl hij met zijn andere hand die van Falko vast houd.
“Als iemand nog wat wilt zeggen, stap dan nu naar voren,”� zegt de begrafenisondernemer en hij kijkt naar de mensen die rondom het graf van Joey staan. Voorzichtig stappen Wouters vader en moeder naar voren met elk een zwarte roos in hun handen en legen die op de kist. Ja, we hebben ze zwart laten spuiten omdat Joey dat zelf ook altijd deed als ze bloemen kreeg.
“Lieve Joey, mijn kleine meisje,”� zegt zijn vader zachtjes en hij slaat zijn arm om zijn vrouw heen die zachtjes naast hem staat te snikken.
“Ik had gewild dat dit anders was gelopen, ik ga je missen,”� eindigt hij zijn zin, stilletjes lopen Wouters ouders weer terug. Falko knijpt zachtjes in de hand van Wouter en kijkt hem bemoedigend aan, Wouter knikt en samen met Falko loopt hij naar voren.
“Joey,”� begint Wouter en hij stopt even en hapt eventjes naar adem. Falko knikt en Wouter slikt even maar gaat dan weer verder.
“Joey, ik wil je niet missen en dat kan ik ook niet. Ik had gehoopt dat ik je kon helpen en Falko wilde dat ook. Ik had alles voor je over omdat je mijn kleine zusje bent, maar zo zag ik je niet, nee ik zag je als mijn beste vriendin. Mijn dagboek waar ik alles tegen kon zeggen, geheimen mee kon delen. Nu is mijn dagboek voor altijd gesloten en ik zal hem nooit meer kunnen zien, horen, ruiken of voelen,”� zegt Wouter met tranen in zijn ogen.
“We houden van je,”� maakt Falko zijn zin af. Wouter loopt met gebogen hoofd terug naar zijn ouders.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.