Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » ~ Lost in Twilight. » ~ Chapter 3.2

~ Lost in Twilight.

11 jan 2011 - 15:22

673

5

266



~ Chapter 3.2

Hé mensen, weer een deeltje. Ik hoop dat jullie nog steeds hem willen volgen, want tot nu toe is hij nog niet echt spannend geworden. ^^ Maar omdat ik er geen 'ontmoeting-verliefd-probleem-oplossing-happyending' verhaal van wil maken, duurt het eventjes.. Mijn eigen naam - Morbid dus - is inderdaad nogal een vreemd geval. Waar mijn ouders hem vandaan hebben getoverd weet ik eigenlijk niet, maar het kan goed zijn dat ze gewoon wat letters achter elkaar hadden geflikkerd. Of bij Scrabble erop kwamen en ze zichzelf er maar niet van konden overtuigen dat het écht geen bestaand woord is. Achja, weer een stukje van mijn levensverhaal xd. Veel leesplezier. <3

In mijn gedachten hoorde ik hem praten en mijn hart smolt. Zijn stem leek zo levensecht dat het haast was alsof hij recht naast me stond, alsof hij tegen mí­j praatte. Maar er was niemand in de kantine buiten mezelf en een donkere jongen aan een tafel aan de andere kant. Ondanks dat het volstrekt onmogelijk was voelde ik zijn aanwezigheid, nu sterker dan ooit te voren. Alsof hij ieder moment te voorschijn kon komen, verlegen glimlachend naar mij omdat ik achter zijn geheim was gekomen. Maar de enige die op dat moment te voorschijn kwam was Riley, een meisje uit mijn klas waar ik vroeger veel mee omging. Nu was ik te veel verdiept in mijn eigen fantasie-wereld om me nog op klasgenoten te richten.
Desondanks kwam ze naar mijn tafel gelopen en ging glimlachend tegenover me zitten ‘Hoi Lizzy, leuk weekend gehad?’
Ik wist dat ze die vraag alleen maar stelde zodat zij een reden zou hebben om los te branden over haar weekend. Zo ging het tenslotte altijd bij haar.Toch glimlachte ik beleefd terug ‘Ja hoor.’ Daarna richtte ik me weer op mijn boek, in de hoop dat ze door zou hebben dat ik niet geïnteresseerd was en weer weg zou gaan.
Maar helaas.. ‘Ik ben samen met Alex naar de film geweest. Het was een hele enge, je weet wel, zo eentje waarin constant armen worden afgehakt en bloed rondspuit. En ik zat op een moment echt letterlijk op zijn schoot en hij vond het helemaal niet erg! Hij sloeg zelfs zijn armen om me heen en.. Zeg luister je eigenlijk wel?’
Goed gezien Riley, dacht ik sarcastisch. ‘Hmmm?’
Ze boog zich over de kantinetafel heen en tuurde naar het boek op mijn schoot. ‘Ben je nu alwéér dat boek aan het lezen.’ Het was geen vraag maar een conclusie en door de toon waarop ze het zei klonk ze precies als mijn vader. Afkeurend.
Ik gaf geen antwoord en blijkbaar verwachtte ze dat ook niet meer, want het enige dat ze vervolgens deed was snuiven en haar armen over elkaar slaan. Ze was beledigd, dat was duidelijk. Haar zielige poging om bij me schuldgevoel op te wekken was tamelijk zinloos, deels omdat ze er uit zag als een mokkend kind, deels omdat het me vrij weinig kon schelen of ze me mocht of niet.
Ik wierp een blik op mijn horloge en zag dat de bel ieder moment kon gaan. Voorzichtig deed ik mijn boek terug in mijn tas en stond op. Terwijl ik door de kantine struinde probeerde ik te horen of Riley achter me aan kwam gelopen, maar ik hoorde niets dat daarop wees. Dat kon betekenen dat ze daar nog steeds zat of dat mijn gehoor gewoon niet goed was, iets dat ook heel goed mogelijk kon zijn.
Mijn eerste les was Engels, herinnerde ik me, en daar was ik super blij mee. Niet omdat ik het vak nou zo leuk vond, maar omdat de andere vakken alleen nog maar erger waren. Bovendien was ik er goed in en de leraar gaf me om de een of andere reden nooit een beurt als ik weer eens niet zat op te letten, iets waar ik hem meer dan dankbaar voor was. In het lokaal liet ik me aan een van de achterste tafels zakken en zag dat Riley voor me kwam zitten. Vroeger kwam ze altijd naast me zitten, maar ik kon me eigenlijk niet herinneren hoe lang ze dat al niet meer deed. Om eerlijk te zijn had ik de laatste tijd weinig aandacht besteed aan de wereld om me heen en wist ik vrij weinig over de levens van mijn klasgenoten, ook al werden die bijna onder elke les uitgebreid besproken. Zowel door de eigenaar ervan als door zogenaamde vrienden en vriendinnen. Van meer dan de helft wist ik niet eens de naam, anderen zag ik elke dag weer voor de eerste keer. Mijn geheugen was selectief genoeg om dat soort onbelangrijke dingen zorgvuldig te verwijderen.


Reacties:


JeRiNo
JeRiNo zei op 12 jan 2011 - 18:58:
Tuurlijk willen we hem volgen!
Je schrijft echt mega-goed, ik wou dat ik dat kon...
Snel verder
Wil jij maybe mijn verhaal ook lezen, al is ie nogal dom?

xxx


Galadriwele
Galadriwele zei op 11 jan 2011 - 18:24:
Tuurlijk willen we hem nog volgen!
Twilight is in het begin ook niet echt spannend, toch? ;D
't Is dus weer een superdeeltje (:
Snel verder, ajb!

Liefs,
Soetkin


justAgirl
justAgirl zei op 11 jan 2011 - 17:48:
echt een heel leuk verhaal
ga maar gauw verder want ik vind het heeel leuk
mag ik een melding? ;D


realMe
realMe zei op 11 jan 2011 - 15:34:
wauw.....
zij kan zich ook al zo goed afsluiten van alles en iedereen.....
slechte eigenschap van mij...

ga maar snel verder


wordslover
wordslover zei op 11 jan 2011 - 15:30:
Leeeeuk!

Ga maar gauw weer verder

<3