We warren naar de winkels gestapt.
Ik keek of ik Chris nog zag.
Ik zag hem niet.
Waarschijnlijk hij wel mij.
Ik moet mijn nummer aan hem geven.
Ik wil niet binnen twee weken weg hier.
Ik zal hem zeggen dat ik van hem hou.
Als we even alleen kunnen zijn.
Dan kan ik mijn nummer aan hem geven.
Zou ik mijn naam zeggen van mijn dorp?
Eum... misschien beter nog niet.
Ik ga hem vragen wat hij hier doet.
We gingen een winkelcentrum in.
Ik liep een beetje trager.
Maar ik volgde wel nog.
Ik hoorde gefluister in mijn oor.
De stem zei: Maak je geen zorgen
ik stap achter je. Ik ben het Chris.
Ik zie je graag. Ik wou het zelfde zeggen maar hij was al weg.
Misschien zie ik hem nog vandaag.
Hoppellijk wel. En als het niet kan wat moet ik verzinnen dan?