FanFic.nl

Life makes weird changes.

Inleiding + deel 1

Ik volg mijn instinct en voor ik het weet vind ik een groep herten. Ik neem twee herten tot mijn beschikking en bijt in hun nek. Het zalige bloed stroomt naar binnen en ik voel me meteen voldaan. Als ik weer verder wil gaan, hoor ik iets achter me. Ik duw mezelf met mijn gave omhoog en draai me om. Onder mij staan een groep vampieren. Ze hebben goud- kleurige ogen, waaruit ik opmaak dat ze ‘vegetariërs’ zijn. Ze zien er vriendelijk uit en nadat ik de gedachten van hen heb gelezen, nog een andere gave, laat ik mezelf zakken. Nog voor ik iets kan vragen voel ik een bekend persoon in de buurt. Ik neem de geur in me op en kom tot de conclusie dat ik deze persoon niet veel goeds wens. Snel neem ik de vampieren die tegenover me staan onder mijn schild. ‘’ Victoria, wegwezen’’ sis ik terwijl mijn ogen rood worden. Ja, dat had ik dus nog niet verteld. Als sinds ik me kan herinneren, word ik door haar achtervolgd. Ze vindt me interessant door mijn gaves, en wil ze steeds uitproberen, maar eigenlijk wil ze alleen maar wraak. Ik heb haar vriend ingepikt zeg maar. James wou haar niet meer, en toen heb ik even iets met hem gehad. Maar zij vond weer dat ik hem van haar ‘afgepikt’ heb. Ze moet niet klagen, hij is daarna bij haar teruggekomen. Voor even, want toen werd hij vermoord. ‘’Zozo, wat brengt jou hier’’ begint Victoria. ‘’Same question for you’’ sis ik in perfect engels terug. Een gemene lach weerklinkt. Ze springt op me af en ik concentreer me weer op de lucht. Direct vlieg ik weer omhoog. ‘’Ga’’ sis ik tegen haar. ‘’Mooi niet’’ zegt ze. ‘’Toch wel’’ hoor ik een stem zeggen, en ze is meteen van mij afgeleid. Direct sla ik toe. Ik vlieg boven haar en laat me dan keihard omlaag vallen. Te laat krijgt ze dat ik de gaten en ik val met een enorme snelheid op haar neer. Ik hoor van alles kraken maar blijf rustig liggen. Ze wurmt zich onder me vandaan en rent snel weg. ‘’Dat was echt vet!’’ hoor ik een van de vampieren achter me zeggen. Ik grinnik. ‘’Wij zijn de Cullen- clan’’ begint de voorste vampier. Ik loop naar hem toe en geef hem een hand. ‘’Elizabeth, maar zeg liever Liz’’ stel ik mezelf voor. Een beeld flitst door mijn hoofd. ‘’Jij daar, waag het niet!’’ wijs ik naar een zeer breed gebouwde jongen. Hij wilde mijn gave nog eens zien, door weer op me af te rennen. Hij kijkt geschrokken. ‘’Hoe?’’ vraagt hij verbaast. ‘’Gave’’ zeg ik met een brede lach. ‘’Ik zie de toekomst, maar ook wat mensen binnen een hele korte tijd gaan doen. Handig bij gevechten en zo’’ grinnik ik. ‘’Maar als ik jullie namen ook mag weten?’’ vraag ik vervolgens. ‘’Dat praat wat makkelijker.’’ Ze stellen zich een voor een voor. ‘’Elizabeth, zou je het leuk vinden om mee naar ons huis te gaan?’’ vraagt de ‘vader’ van het stel die zich Carlisle noemt. Ik stem toe en volg hem naar het huis.


Een week later.

Vorige week ben ik met de Cullens meegegaan en daar uiteindelijk ook gebleven. Ze hebben me een plaats aangeboden bij hen in de ‘clan’ en woon dus nu ook bij hen in huis. Ik heb aan hun mijn verhaal gedaan en weten nu ook dat ik voor de helft een vijand van hen ben, wat ze niet erg vinden. Het zijn echt aardige ‘mensen’ en vooral Renesme is een schat van een meid.
Maar ik ga nu even Edward en Bella helpen, want Jasper en ik worden helemaal gek van hun gefrustreerde, wanhopige gevoelens.

‘’Bells, Ed, kan ik binnen komen?’’ vraag ik nadat ik op de deur geklopt heb. ‘’Ja’’ hoor ik kort. Ik loop naar binnen en plof op een stoel. ‘’Wat is er aan de hand, want Jasper en ik worden helemaal gek van jullie’’ begin ik. ‘’Nou we willen graag met z’n tweeën een tijdje weg, gewoon even samen zijn’’ begint Bella terwijl ze haar ogen neerslaat. ‘’Maar we kunnen dat niet maken tegenover Renesme’’ zegt ze gesmoord. ‘’Maar dat is toch heel erg makkelijk!’’ roep ik uit. Een plannetje vormt zich in mijn hoofd. ‘’Huh?’’ zegt Edward. ‘’Daar kunnen we jou toch niet mee opzadelen!’’ roept Edward verontwaardigd. ‘’Tuurlijk wel’’ ga ik verder. ‘’Zeg nou maar gewoon dat het goed is, dan voel ik me tenminste weer vrolijk’’ zegt Jasper met een monotone stem. Ik grinnik. ‘’Ze vertrouwd me en ze kan met mij mee naar school als mijn nichtje die tijdelijk bij ons woont?’’ stel ik voor. Ik laat Edward de toekomst zien, zodat hij weet dat het allemaal goed komt. ‘’Laten we dat dan maar doen’’ zegt hij vervolgens. ‘’Het komt goed schat’’ zegt hij tegen Bella en hij drukt een kus op haar voorhoofd. ‘’God bless us!’’ zegt Jasper lachend. ‘’Dankje Liz’’ zegt Bella en ze geeft me een knuffel. ‘’Graag gedaan!’’ zeg ik vrolijk. ‘’Dan ga ik nu ervoor zorgen dat ze maandag al mee naar school kan, en dan kunnen jullie zelf beslissen wanneer jullie gaan!’’ zeg ik nog vrolijker en ik loop naar beneden. ‘’Esme, heb je het nummer van de school?’’ roep ik door het huis. ‘’Moet je ik de la van de papieren kijken schat’’ roept ze. Ik loop naar de keuken, trek 3 laden open en uiteindelijk haal ik uit de vierde lade het nummer. Ik toets het in en vervorm mijn stem naar die van Esme.

‘’B: Hallo, Gymnasia High School Performance met Bianca, Goedenmiddag!’’
L: Hallo met Esme Cullen.
B: Goeden middag mevrouw Cullen, waarmee kan ik u van dienst zijn?
L: Mijn nichtje uit Arizona komt een tijdje logeren in verband met familiekwesties. Is het mogelijk als ze met Elizabeth, die ik vorige week heb ingeschreven, mee naar school komt maandag? Ze zitten in hetzelfde jaar, en doen ook hetzelfde niveau.
B: Ik zal even kijken, maar ik denk dat het geen probleem is. Ik heb alleen even een paar gegevens van haar nodig, en als u dan een momentje heeft ga ik het even voor u navragen.
L: Is prima mevrouw. Haar naam is Renesme Cullen. Ze is 17 jaar, woont in Arizona maar nu dus tijdelijk bij ons.
B: Hartelijk dank, heeft u een momentje?
L: Maar natuurlijk, graag gedaan.’’

‘’Jezus, die mensen zijn zo langzaam!’’ denk ik bij mezelf na 10 minuten.

B: ‘’Het spijt me dat u zo lang moest wachten. Er viel iemand flauw bij biologie toen ze een kikker moesten ontleden. Toen moest er even iemand op de klas letten zodat ze weggebracht kon worden. Ik heb het voor u geregeld, en als ze maandag naar school komen moesten ze allebei nog wat papierwerk invullen, ook omdat Liz voor het eerst komt.’’
L: ‘’Is prima, hartelijk bedankt!’’
B: U ook, nog een fijne dag verder!’’
L: Bedankt, ze zullen maandag allemaal op school zijn! Dag!’’
En ik druk op het rode hoorntje.

Ik leg de telefoon terug en voor ik de kans krijg voel ik twee armen om mijn nek. ‘’Liz, echt chill dat ik gewoon bij jou mag blijven van pap en mam!’’ zegt Renesme blij. ‘’Ja, en we gaan er echt iets van maken!’’ zeg ik aangestoken door haar enthousiasme. ‘’Liz?’’ hoor ik Bella’s tinkelende stem vragen. ‘’Ja, Bells?’’ vraag ik terug. ‘’We willen eigenlijk een soort van wereldreis maken en op bezoek gaan in Alaska, vind je dat oke?’’. ‘’Is prima hoor’’ zeg ik terug. ‘’Geniet ervan, ik zorg er wel voor dat alles goed komt, en de anderen houden ook een oogje in het zeil. En als het je geruststelt, ik kan telepathisch contact zoeken met Edward, dus we houden wel contact’’ stel ik haar gerust. ‘’Dankje, Liz!’’ en ze knuffelt me blij. ‘’Renesme, ik hoop dat jij je gedraagt. Je weet wat wel en niet kan en verder moet je ze alles vragen wat los en vast zit.’’ Zegt Bella waarschuwend. ‘’Ja mam’’ zucht Renesme braaf. ‘’Gelukkig’’ zegt ze snel en ze knuffelt haar dochter. ‘’Renesme, zullen we dan maar wat schoolspullen voor ons gaan halen?’’ stel ik voor. Direct vliegt de deur open. ‘’Wij gaan mee!’’ zeggen Alice en Rosalie vrolijk. Ik grinnik. ‘’Let’s go than!’’ zeg ik in perfect engels. Renesme, Alice en Rosalie rennen direct naar buiten en ik neem rustig de auto sleutels. ‘’Elizabeth?’’ hoor ik mijn naam. ‘’Carlisle’’ zeg ik grommend. ‘’Noem me nou Liz!’’ zeg ik verontwaardigt. Hij glimlacht alleen maar. Hij geeft me zijn bankkaart en noemt de code. ‘’Maar dat hoeft toch niet!’’ roep ik uit. ‘’Jawel, mijn kinderen verdienen goede schoolcarrières, dus ook goede spullen’’ zegt hij op een manier waarop niks tegenin te brengen valt. ‘’De anderen hebben dit ook gekregen’’ zegt hij vervolgens. ‘’Dankjewel’’ zeg ik gemeend en geef hem een knuffel. ‘’Graag gedaan, ga nu maar snel, ze staan te popelen!’’ zegt hij lachend. Ik bedank hem nogmaals en loop dan naar buiten. Daar wordt direct de sleutel van Ed’s Volvo uit mijn handen gepikt door Alice, ze stapt in en start de auto. ‘’Let’s go’’ zegt Rosalie als we allemaal in de auto zitten. We maken onze gordel vast en Alice scheurt weg.

17.00uur ’s middags:
‘’Ed, Jas, Em, kunnen jullie even helpen?’’ roep ik naar binnen. We zijn net terug van het winkelen en de auto zit propvol met spullen. De 3 musketiers komen aanrennen en helpen ons met uitladen. Als ze de laatste spullen naar binnen hebben gebracht willen ze weer weglopen. ‘’Nee jongens’’ een toeter weerklinkt. ‘’Er komt nog wat meer’’ zeg ik schijnheilig. Ze zuchten, maar uiteindelijk helpen ze ons toch mee.

Nadat alles is uitgeladen en opgezet komt Carlisle naar me toe. ‘’Elizabeth, kan ik je even spreken?’’ vraagt hij. Ik grom maar knik en loop achter hem aan. We lopen naar zijn ‘werkkamer’ en gaan allebei zitten. ‘’Liz’’ begint Carlisle. Ik glimlach. ‘’Ik wil je wat vertellen over ons bestaan.’’

Na een halfuur weet ik eindelijk wat meer over hen, en ook dat hier blijkbaar weerwolven wonen. Leuk, familie! ‘’Dus ze vroegen of je vanavond langs wilde komen. Ze houden hun maandelijkse stam bijeenkomst’’ besluit hij zijn verhaal. Ik stem ermee in en loop weer naar de anderen toe.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.