Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When the world turned upside down {~afgewerkt~} » 17. A letter written with tears.
When the world turned upside down {~afgewerkt~}
17. A letter written with tears.
De dagen gaan langzaam voorbij, maar de nachten zo mogelijk nog langzamer. Nacht op nacht lig ik uit mijn raam te kijken naar de maan, die haar flauwe schijnsel in mijn slaapkamer laat vallen.
Het is een grauwe zaterdag ochtend als ik mijn benen uit mijn bed slinger en zuchtend mijn hand door mijn haar haal.
Nadat ik een douche genomen heb en wat simpele kleding aangetrokken heb, loop ik de trap af en pak een appel van de schaal voordat ik mezelf op de bank laat zakken.
Ik schiet haast een meter de lucht in van schrik als ik plotseling een doffe bonk hoor. Ik loop aarzelend naar de hal en doe dan voorzichtig de deur open.
Niets of niemand.
Ik zucht opgelucht en wil de deur sluiten als mijn oog op een witte envelop op de stoep voor de deur valt.
Ik raap hem op en kijk door de straat, maar kan niemand ontdekken, dus sluit ik de deur en loop met de brief terug naar de woonkamer.
Mijn ogen glijden over de regels.
Lieve Noa,
Ik weet dat je deze brief niet al te graag zal lezen, maar ik hoop dat je desondanks de moeite neemt.
Toen ik je een paar jaar geleden vertelde dat ik weg moest, was dat de waarheid.
Maar er is iets wat ik je moet vertellen.
Toen ik je zei dat het beter voor mij zou zijn als ik weg zou gaan, loog ik dat. Ik wist hoeveel pijn het me zou doen, maar ik was ervan overtuigd dat het beter voor jou zou zijn als ik weg zou gaan, dus ging ik weg.
Al die jaren dat ik alleen was vroeg Esmé zich af of er wat mis met me was, Edward had Rosalie, zij had Carlisle, Alice had Jasper, en ik was alleen. Toen ik jou vond, zag ze me duidelijk gelukkiger worden. Ze snapte mijn keuze niet toen ik zei dat jij hier moest blijven toen Carlisle zei dat we weg moesten. Zij voorspelde toen al dat ik niet zonder je zou kunnen, maar ik was koppig, en wilde het beste voor je.
Een paar maanden ben ik nog bij mijn familie gebleven, maar toen kon ik hun meelevende blikken en goedbedoelde acties niet meer verdragen. Ik vertrok, op een zoektocht naar mezelf.
Maar tijdens die zoektocht kwam ik erachter dat er maar één plek is waar ik moet zijn, dat er maar één persoon is bij wie ik me volmaakt gelukkig voel en dat is bij jou.
Lieve Noa, het spijt me echt.
Ik snap dat jij waarschijnlijk niet meer hetzelfde voor mij voelt na al het verdriet dat ik je gebracht heb, maar ik hou van je Noa, en dat zal ik ook altijd doen.
Emmett.
Een traan valt op het papier en doet de letters voor mijn ogen vervagen. Ik weet niet hoelang ik op de bank lig, mijn gezicht in de kussens, mijn knieën opgetrokken. Maar plotseling neem ik een besluit.
Ik spring op en ren de trap op. Koortsachtig zoek ik door laatjes tot ik een pen en papier gevonden heb, daarmee ren ik de trap weer af en ren dan naar buiten.
Ik klim in mijn auto en rijd naar de bergen.
Na lange tijd wandelen vind ik een soort plateau en loop naar de rand.
Het geeft uitzicht op de andere bergen, op de glinsterende rivier beneden en de groene bomen.
Ik zak op de grond en begin te schrijven.
Emmett,
Ik heb je brief gelezen…
Ik snap nu dat je het voor mij deed, maar je had beter moeten weten. Je had kunnen verwachten dat je vertrek alleen maar meer pijn zou doen.
Juist toen ik je zo hard nodig had, ging je weg…
Ik pakte mijn leven opnieuw op, maar dingen ging opnieuw mis en toen kwam jij weer ten tonele. Toen ik je zag besefte ik pas hoezeer ik je gemist had, toen ik je zag besefte ik pas hoeveel ik gelaten heb omdat het me aan jou deed denken, toen pas besefte ik dat ik er veel erger aan toe was dan ik toe gaf.
Hoewel het beter zou zijn als ik over je heen zou zijn, weet je nog steeds mijn wereld op z’n kop te zetten. Je ogen verleiden me nog steeds en je heerlijk ruikende adem bedwelmt me nog steeds. Jouw aanrakingen doen me nog steeds vergeten te ademen.
Ik zou willen dat het was zoals vroeger Emmett, bij jou voelde ik me compleet.
Liefs, Noa.
Plotseling hoor ik iets achter me, maar ik ben niet bang.
Ik weet wie het is.
‘Heb je de brief al gelezen?’ vraag ik zacht.
‘Hoe weet je dat ik het ben?’ vraagt Emmett verbaasd.
‘De meeste anderen sluipen niet zo onhoorbaar mijn leven in en uit,’ zeg ik met een wrang glimlachje.
‘Het spijt me Noa,’ zegt Emmett als hij naast me komt zitten.
Ik houd mijn blik strak voor me. En steek hem langzaam de brief toe.
Hoewel hij hem al gelezen heeft, vouwt hij hem open en begint hem zachtjes voor te lezen.
Zonder iets te zeggen slaat hij plotseling zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt en laat zijn heerlijke geur tot me doordringen.
‘Ik laat je nooit meer gaan,’ fluistert hij met zijn lippen tegen mijn haar.
En ik weet dat hij de waarheid spreekt.
Twee dagen later zit ik met Emmett in mijn huis. Ik heb me op zijn schoot genesteld, zijn koude armen stevig om me heen.
Plotseling gaat de bel en ik sta verbaasd, en met tegenzin, op.
Ik open de deur en steek mijn hoofd om het hoekje.
‘Hé Noa,’ grijnst Matt.
‘Matt,’ zeg ik zonder al teveel vreugde.
‘Mag ik binnenkomen?’
‘Ja,’ antwoord ik aarzelend, ‘maar Emmett is hier wel.’
Zo komt het dus dat ik daarna met Emmett én Matt in de woonkamer zit, en geloof me. Dat is nogal een gespannen sfeer. Op de bank zit alleen ik, kaarsrecht en doodstil. Matt en Emmett zitten op de andere twee stoelen.
‘Je bent weer terug bij Cullen,’ merkt Matt ijskoud op.
‘Cullen zit er toevallig naast,’ brengt Emmett hem ter herinnering.
‘Jongens,’ probeer ik zwakjes de orde te bewaren.
Ze zenden met allebei een koude blik toe en sissen tegelijk: ‘Niet nu Noa.’
Ik kan alleen maar wat jammeren als hun stemmen mijn woonkamer vullen en ze allebei opspringen.
Na een tijdje heb ik er hélemaal genoeg van en spring op.
‘Oké! En nou ben ik d’r klaar mee! Als jullie willen vechten gaan jullie dat fijn ergens anders doen!’ gil ik en probeer ze de kamer uit te bonjouren.
‘Bemoei je d’r niet mee,’ sist Matt.
‘Zeg, nou moet jij eens even horen! Jíºllie staan hier heel het huis bij mekaar te gillen als een stel kleuters! Dan laat ik mij niet door jou vertellen wat ik moet doen!’ zeg ik kalm, maar mijn woorden klinken vlijmscherp.
Plotseling geeft Matt me een duw en ik voel hoe ik met mijn hoofd ergens op belandt.
Het volgende moment voel ik alleen nog ontzettende pijn en mijn hand grijpt naar mijn hoofd.
Mijn rode, kleverige bloed plakt aan mijn handen, en ik ben niet meer in staat op te staan.
Ik hoor hoe Emmett en Matt verder schreeuwen en hoe daarna Emmett Matt naar buiten manoeuvreert.
‘Em,’ mijn stem is nauwelijks meer dan gefluister.
Het kost me moeite mijn ogen open te houden, maar ik vecht. Vastbesloten hem nog één keer te zien.
Zijn gezicht komt dichtbij, zijn uitdrukking onleesbaar.
‘Ik hou van je Noa,’ hijgt hij en dan zakken mijn ogen dicht.
Reacties:
OWNEEE!!!!!!!!!!
Noa mag niejj dood!
dat mag niet!
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Als Noa dood gaat dan is Emeth niej blij en denk ik dat hij Matt gaat vermoorden.
alhoewel ik dat niejj zo heel erg vind
omg ik ben gemeen
en nu snel verder gaan jij!!!!
HEEEEELLLL SNEELLL!!!!
Neeeeee, Noa mag niet doooood!!!!
Emmett is liieff
Snel verdet=r, ik hou van je verhaal!!!(h)
xoxo
MOOOOOIIIIIIIIIIIIIIIIIII
xxx