FanFic.nl

Believe in yourself.

Hoofdstuk 1.

We hadden een mooie plek bij het meer. Voor de helft in de schaduw, de andere helft in de zon. De eerste twee uur lagen we met z’n alle opgepropt in het gedeelte waar de zon scheen, tot Rose en Emma het opgaven en hun huid lichtrood begon te kleuren.
‘Wie gaat er mee zwemmen?’ Vroeg ik grijnzend. De pijn in mijn rug begon toe te nemen en ik hoopte dat het koude water de pijn af zou nemen.
Jayden en Jake waren het water pas net uit dus die wilden niet mee. Dennie stemde, tot Amy’s grootte ergernis, er mee in en haalde Trevor over om ook mee te zwemmen.
‘Wie het eerst aan de overkant is!’ Ik wou met de andere drie het water in springen maar Jayden had mijn pols stevig vast en had een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht.
‘Niet te ver. Het is diep in het midden.’ Ik glimlachte, blij met zijn bezorgdheid maar het was echt nergens voor nodig. Ik sprong de rest achterna en probeerde op mijn aller-hardst te zwemmen maar ik lag al te ver achter om nog te kunnen winnen.
Trevor en Dennie waren al in het midden, Jody zwom daar iets achter maar ze waren al meters van mij verwijderd.
Eenmaal in het midden voelde ik het koude water mijn voeten verlammen. Angst bekroop mijn lichaam terwijl ik zo hard mogelijk door zwom. Ik was er bijna. Ik kon Jody al bijna aanraken. Nog een klein stukje.
En toen kwam alle pijn van gisteravond weer terug. Ik kreunde van pijn en voelde hoe iets of iemand aan mijn enkel trok. Het water kwam tot boven mijn hoofd, ik wou gillen, schreeuwen happen naar adem maar het enige wat ik voelde was het ijskoude water rond mijn lichaam.
Mijn lichaam stond in brand en terwijl het water steeds kouder werd probeerde ik de hand die mijn enkel vasthield los te maken.
Mijn longen schreeuwden om lucht, ik begon langzaam ligt te worden in mijn hoofd toen ik voor het eerst zicht had op degene die mijn enkel had vastgepakt.
Het was ontzettend donker zo diep in het water maar ik kon de kleur van het haar onderscheiden van het zwarte water. Het was wit, tenminste dat leek zo.
Mijn oren deden pijn en suisden door het vele druk. Verwoed knipperde ik met mijn ogen en concentreerde me op het witte haar terwijl ik steeds verder weg zakte. Mijn longen gaven het op, mijn ogen verloren het zicht op de witte waas, í­k verloor de kracht over mijn lichaam..

Reacties:

wordslover zei op 24 jan 2011 - 18:36:
Leeeuk!

Er staan wel een paar kleine spellingsfoutjes in
Wouden bijv. bestaat niet Het is wilden,
want wouden zijn bossen
Vat het niet verkeerd op, want dit is allemaal absoluut niet lullig bedoeld!
Ben alleen zelf altijd zo blij als iemand me wijst op foutjes

Is het trouwens niet een beetje vaak hoofdstuk 1?
Of hoort dat zo, dat het allemaal zegmaar één hoofdstuk is? (:
En dan meerdere hoofdstukken op Fanfic? (:

<3