Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » A Happy End Sucks [Afgelopen] » ~10. Christine
A Happy End Sucks [Afgelopen]
~10. Christine
(Een paar dagen later)
Iedereen zat aan het avondeten.
'Morgen weer naar Zweinstein, hè pukkies?' zei Fred.
'Eh, je bedoelt pukkie,' corrigeerde George hem. 'Alleen Ginny gaat terug naar Zweinstein.'
Fred keek even geïrriteerd naar hem, maar keek toen weer weg. Na nog een paar uur moesten de jongens toch echt naar hun winkel. Daar sliepen ze ook vaak, dus ze namen al afscheid van Ginny, Harry, Ron en Hermelien. Die gingen namelijk ook weg.
'En pak ze hè,' riep Fred nog over zijn schouder naar Harry. 'Wat jullie ook gaan doen!'
En toen Verdwijnselden ze.
Bijna onmiddellijk daarna stonden ze in hun donkere fopshop. Alle schappen waren leeg, klaar om opnieuw aangevuld te worden.
'Nou,' zei George. 'Daar zijn we dan,'
Fred opende gelijk de plastic zakken vol met snoepgoed die ze hadden meegenomen. Ze zetten het model van de Hongaarse Hoornstaart die ze van Harry hadden gekregen in de popcornautomaat, zodat die de popcorn kon poffen. Ze vulden de schappen zwijgend, iets wat niet gebruikelijk was voor de jongens. Toen al het snoepgoed op de juiste plaats lag waren ze alweer een paar uur verder. Ze speelden nog een potje toverschaak en gingen toen naar bed. Ze hadden allebei een aparte kamer.
'Trusten hè, eenoor,' grapte Fred.
'Doei tweeoor,' zei George.
Aangezien de slaapkamers aan weerszijden van de winkel waren liep Fred naar rechts en George naar links. George trok zijn pyjama aan en ging in bed liggen. Hij kon niet slapen en daarom ging hij lezen in een oud kinderboek: De Vertelsels van Baker de Bard. Hij had het van zijn moeder gekregen. Na een lange tijd en drie verhalen verder viel hij dan eindelijk in slaap.
De volgende dag zou de winkel pas in de middag open gaan, dus George sliep heel lang uit. Hij had dan wel niet kunnen slapen, maar was wel enorm moe. Hij stond geeuwend op, kleedde zich aan en liep naar de woonkamer die achter de winkel was, naast het magazijn. Er grensde een keukentje en een badkamer aan. Fred stond al een eitje te bakken.
'Morgen,' zei hij opgewekt.
'Morgen,' mompelde George terug.
Hij ging aan de tafel zitten en speelde met zijn vork. Toen het ei af was, legde hij het op zijn brood.
'Zo broertje,' zei Fred. 'Wat gaan we vandaag doen?'
'Hmmm...' George dacht na. 'Misschien erop uit gaan in de Wegisweg?'
'Waarvoor dan?'
'Geen idee, anders weet ik ook niks,'
Fred dacht nog even diep na, maar zei toen: 'Oké,'
Dus een halfuurtje later wandelden de broers druk pratend door de winkelstraat. Toen ze bij de gesloten Klieder & Vlek aankwamen, zagen ze een meisje en een man. Het meisje zat ineengedoken tegen de muur en de man was zo te zien boos op haar.
'Hoe durfde je dat te doen?' brulde hij. 'Mijn reputatie gaat zo naar de klooien! Niet dat ik je ooit had gewild als kind, maar ja. Je moeder wilde je houden.' Hij snoof.
'Sorry, papa,' fluisterde het meisje bang.
'Sorry?' brulde de man woedend. 'Sorry? Voor die sorry van jou koop ik niks!'
Hij liep nu paars aan en een ader bij zijn slaap klopte. 'Ik vertrek!' Hij Verdwijnselde.
Het meisje barstte in snikken uit en Fred en George, die stil waren blijven staan, keken elkaar vragend aan. Uiteindelijk liep George naar haar toe en zei: 'Wat is er? Wie was hij?'
Het meisje stopte met huilen en keek omhoog naar hem. Haar gezicht was nat en zat onder de blauwe plekken. Haar grijze ogen waren bloeddoorlopen, maar George kon nog steeds zien dat ze prachtig was.
'Mijn vader,' zei ze.
Haar lange, golvende bruine haren hingen als slierten langs haar gezicht.
'Hoe... wat...?'
'Hij is de eigenaar van Klieder & Vlek. Ik moet altijd bij hem schoonmaken, maar er ging iets fout of zo, en toen werd hij kwaad.'
George keek om naar zijn broer die zijn schouders ophaalde en zijn hoofd schudde.
'Eh...' stamelde George, in een poging om aardig te zijn. 'Wil je soms met ons mee naar onze winkel?'
Fred knikte hem bemoedigend toe.
Het gezicht van het meisje klaarde op en ze zei: 'Tuurlijk!'
Ze sprong op en liep met Fred en George mee naar hun winkel.
'Dit gaat nog wat worden, George!' fluisterde Fred in George's oor.
'Wie weet...' zei George zachtjes terug.
Het meisje keek vol bewondering naar de winkel.
'Wat is je naam?' vroeg George.
Het meisje draaide zich om, glimlachte naar hem en zei; Christine. En jullie?'
George wist niet meer wat hij moest zeggen; haar stem was zo prachtig...
'Fred en George,' zei Fred vlug.
Ze draaide zich weer om en keek weer rond. Vooral de popcornautomaat leek haar te interesseren.
'Wil je misschien in bad of zo?' vroeg Fred aan haar.
'Als dat zou kunnen...' zei Christine. 'De laatste keer dat ik in bad ben geweest was toen mijn vader niet thuis was...'
'De badkamer is boven,' zei George en wees.
Christine lachte en liep er naartoe.
'Wauw...' zei George toen ze weg was. 'Zij is...' Maar hij kon geen woorden vinden. Fred stompte hem en zei: 'Je loopt te hard van stapel, broertje.' En liep toen lachend naar zijn kamer.
Reacties:
ooeeeeh
Georgie is verliefd, georgie is verliefd
Hoe oud is ze ongeveer?
snel verder
ollalalalalah!