Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Geluk bij een ongeluk? » Chapter 1
Geluk bij een ongeluk?
Chapter 1
Stemmen, ik hoor stemmen. "Komt het goed met haar, gaat ze het redden?" Een stem vol paniek, het doet pijn aan mijn hoofd. Een tweede, lage stem beantwoord de vraag. "We kunnen op dit moment nog niets zeggen".Waar hadden ze het over. "O Melody, waarom?" Weer de zelfde schelle stem, vol paniek.
Ging dit over mij, wat was er gebeurd? Ik probeer mijn ogen te openen, het felle licht doet pijn aan mijn ogen, ik sluit ze direct weer. "Ze komt bij, ze komt bij!" Weer de schelle stem. Ik voel een steek, stekende pijn in mijn borst, overal in mijn lijf. Vechten, ik wil vechten tegen de pijn maar ik heb geen kracht, langzaam voel ik mezelf weg glijden. Ik vang nog net een lage en trieste stem op. "Ze ligt in coma".
Op dat zelfde moment in Lissabon, Portugal.
Tom, ik kan het niet, ik kan niets meer. Ik heb me gewoon nog nooit zo gevoeld. Als ik mezelf zo hoorde praten kon ik niet geloven dat ik het echt was. Bill Kaulitz, nooit ziek, ik klonk als m'n ouwe grandma. Ik zonk weg in gedachten.
Nog een uur voor het concert zou beginnen, ik zou eigenlijk moeten beginnen met mijn stem opwarmen maar het deed zo'n pijn. Bij deze gedachte voelde ik de tranen opkomen. Tom, begin ik voorzichtig. "Ja, Bill?". Op dat moment komt David binnen. "Jongens het is tijd, we gaan!". Was dat uur nu al om?
Een traan loopt over mijn warme gezicht. "Bill?" David kijkt me doordringend aan. "Gaat het wel jongen?" Ik hield het niet meer, de tranen stromen over mijn wangen gevolgd door hevig gesnik. Niet te geloven, wat beschamend. Ik probeer mijn gezicht te verbergen in mijn handen. Zonder succes, David komt naar me toe "Bill, wat is er?" Ik voel zijn hand op mijn hoofd. "O God!, Bill, je gloeit!" Ik probeer David te vertellen wat er is maar er komt niet meer uit mijn keel dan een ruw, schor gekraak.
"Bill, dit kan zo niet, wij gaan direct terug naar Duitsland naar het ziekenhuis."
Weer barst ik in tranen uit, Nee, weet ik uit te brengen met veel pijn. Nee, ik wil het concert niet cancelen. Opnieuw kijkt David me aan en zegt: "Bill, je snapt toch zelf ook wel dat je zo niet kunt optreden, we gaan."
en?? tips, opmerkingen of weetikveelwat??
Lijkt het jullie wat? Of kan ik er gewoon beter mee stoppen 
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.