FanFic.nl

Follow Your Heart, And you'll Find What You're Looking For

3. Anna Taylor Williams

Ik keek om me heen naar de hoge bomen. Het was hier zo mooi. Ik kwam hier altijd met Ashley om een stukje te wandelen. We gingen dan altijd naar het weiland, dat vond ze zo mooi. Ze plukte dan altijd bloemetjes voor mijn ouders en dan zei ik altijd dat dat niet mocht. Maar ja... Wie koppig is, luistert niet.
'Annaaa?! Kom je nog?' 'Ja, schat!' Ik stapte met mijn grijze ballerina's over de boomstam. Ik haaste me een beetje naar Ashley en pakte haar handje. We waren er bijna. Dat herkende ik aan de boom die een V-vorm had als stam. Ashley herrinerde zich het ook en zei: 'Kijk, Anna! We zijn er bijna!' Ze glimlachte en wees naar de boom. Ze mag dan wel jong zijn, maar slim is ze zeker. Ik glimlachte terug en trok haar een beetje mee.
Even later waren we er. De wind bries de bloemen allemaal één kant op. En zo ook de haren van Ashley en mij. Ashley rende het weiland al op.'Niet te ver!' riep ik nog, want het was hier zo groot.
Ik liep naar het midden van het veld en ging zitten. In de verte zag ik hoe Ashley een vlindertje dat boven haar hoofd dwarelde, probeerde te vangen. Haar bronzen krullen sprongen mee terwijl ze met haar korte beentjes sprong, grijpend naar de vlinder. 'Nouhou! jammerde ze. 'Annaaa?! Vlinder wil niet komen!' jammerde ze en wees naar de vlinder. 'Kom eens, ik ga je wat vertellen.' Ze huppelde naar me toe en keek me met grote oogjes aan. 'Het is niet goed om beestjes of diertjes te vangen, lieverd. Ze willen vrijheid net als jij. Jij zou het toch ook niet leuk vinden als iemand mij pakte en...' 'Neeeee! Anna mag niet weg!' Ze sloeg haar armpjes om mijn middel en met haar hoofd op mijn buik. 'Anna gaat ook niet weg, lieverd... Maar, je zou het dus niet leuk vinden?' Ze keek me al opgelucht aan over het feit dat ik niet wegging en schudde haar hoofd. 'Nou dan, de zus van dat vlindertje ook niet.' Ze keek me aan en haalde haar armpjes weg. Ze liep weer terug naar de plek waar het vlindertje nog steeds ronddwarelde. 'Sorry, vlindertje,' zei ze zachtjes. 'Goedzo. Wil je nog spelen of zullen we naar huis gaan?' Daar dacht ze even over na. 'Ik wil terug naar papa en mama.' 'Oké,' glimlachte ik. Ik pakte weer haar handje en ze zo gingen we weer het bos in. Zij huppelend en ik lopend. Nu leek ze nog blij, maar als mijn vader weer terug zou gaan naar Seattle voor een paar dagen, zou ze weer eens verdrietig zijn. Ze at en dronk dan in die dagen niks. Ze praatte bijna niet en je kon er alleen maar een beetje blij maken door een wandeling in dit bos te doen. Mijn moeder en ik probeerden haar altijd op te vrolijken en vaak ging ik na school nog even naar Port Angeles om een cadeautje voor haar te kopen. Maar wat ze dan zei was: ''Zit daar papa in?'' En dan zei ik natuurlijk ''nee'' en dan zei zij: ''Dan hoef ik het niet. Ik wil alleen maar papa.''
'Anna?' haalde ze me uit mijn gedachten. 'Waarom zijn al deze bomen zo hoog?' vroeg ze met een frons tussen haar wenkbrauwen. 'Dat weet ik niet.' 'Echt niet?' 'Nee, hoezo?' 'Omdat, als ze kleiner kunnen worden, dan wil ik er in kunnen klimmen.' Ik grinnike. 'Dat is gevaarlijk, hoor.' 'Apen kunnen toch ook gewoon in de boom klimmen zonder te vallen?' 'Ja...' 'Nou, dan kan Ashley dat ook.' 'Ja, totdat je op de grond ligt in plaats van daarboven.' Ze stak haar tong uit. Ik schudde mijn hoofd. Dit had geen zin.

'Mamaaa?!' Ashley stormde de de hal door naar binnen. 'Ja, schat?!' riep mijn moeder. Het geluid kwam uit de keuken, samen met de heerlijke geur van mijn moeder's lasagne. Waarom zijn bomen die in het bos staan zo hoog?' hoorde ik Ashley vragen. De reactie van mijn moeder was hetzelfde als die van mij, ze grinnikte. 'Dat weet ik niet, lieverd,' zei ze er nog achterna. Ik liep de keuken in begroette mijn moeder. 'Anna?' vroeg ze me toen Ashley weg was. 'Waar ben je met Ashley geweest?' Ze veegde haar handen aan de handoek die aan de la hing en steunde met haar hand op het marmeren aanrecht. Ik keek haar raar aan. 'Naar het weiland, waar anders?' 'Waarom heeft zij het dan over hoge bomen?' 'Ja, mam, je moet door het bos heen, wil je daar komen,' zei ik lichtgeïrriteerd. 'Ga daar nooit meer heen. Het is daar gevaarlijk voor haar, straks valt ze en bezeert ze zich. En trouwens, jij ook.' Ik keek haar aan alsof ze gek was. 'Euh.. Mam, we gaan daar al de hele zomervakantie heen..' Ik rolde met mijn ogen en maakte aanstalten naar de deur. 'Je hebt me gehoord, jongedame!' 'Ja, ja,' zei ik. 'We hebben de boodschap begrepen, mevrouw,' mompelde ik erachteraan. Ik liep door naar de woonkamer waar hopelijk mijn vader zat. Ik moest nodig weer gaan shoppen voordat school weer begon...

Reacties: