FanFic.nl

Fasen (Lucas/Edwin)

Fasen

Titel: Fasen
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Samenvatting: Van ontkenningsfasen tot realisaties. Edwin ontdekt zijn gevoelens voor Lucas en daarmee zijn geaardheid.
Koppel: Lucas/Edwin.
Waarschuwing: pyjamabroek hints? >:D
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 961
Schrijvers Notities: Wat een monster is dit zeg. XD Het is in het begin erg angst-y maar daarna juist vreselijk “zoetsappig”�. Ik wil meer fanficties zien waar Edwin over Lucas droomt. (Bij Gtst was het alleen Lucas die een dagdroom had.. )
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De eerste keer dat het gebeurde, had Edwin minutenlang voor zich uit gestaard.

Withete golven hadden erdoor zijn buik gerold, zo heet en dan opeens weer koud.
Edwin had om zich heen willen slaan als een klein kind, zijn hoofd misschien onder
zijn kussen willen verstoppen en er dan nooit meer onder vandaan willen komen. Met zijn ogen dan stevig en veilig dicht en zinnen van ontkenning in zijn hoofd. En deze blijven herhalen tot hij het misschien zou geloven.

In plaats daarvan grief hij zijn handen in zijn dekens. Zijn nagels lieten krasjes achter in de stof.

Niet alleen zijn dekens lieten sporen zien van de gebeurtenissen.

Edwin probeerde op zijn ademhaling te letten. Langzaam in en uitademen. Zijn ademhaling trilde.
Weer een van de dingen die hij zou moeten negeren.

Het wiskunde huiswerk. Wiet. Zijn brommer. Het nieuwe liedje van Jack Johnson. Edwin concentreerde zich zelf op het geluid van de vogels buiten. Er ging een soort gezoem door zijn hoofd.

Hij knipperde met zijn ogen. En nog eens.

Hij fronste. Kneep zijn ogen weer dicht. Niet aan denken. Kom op. Wiskunde. Kansberekeningen.

Maar het koude gevoel in zijn buik bleef heen en weer schommelen.

Hij probeerde weer te focussen, richtte zijn blik op een gat in de muur van zijn nieuwe kamer.
Hij probeerde niet op zijn hartslag te letten. Wat bonsde en bonsde en van geen ophouden wist.

Zijn hersens draaide op volle toeren. Steeds weer wilden ze terugspoelen naar zijn droom.
Associaties vlogen door zijn hoofd. Sterke handen. De scherpe hoek van een kaaklijn.

Het was geen meisje waar hij over gedroomd had. En dat kon maar één ding betekenen.

Zijn hart begon nog sneller te kloppen.

Hij kneep zijn ogen dicht, maar het was al te laat. Flitsen van zijn droom kwamen weer bij hem op.

Die hand door zijn haar. Het gewicht van een lichaam op de zijne. Ademhaling tegen zijn keel.
Blond haar wat tegen zijn naakte schouder kietelde. Handen langs zijn zij en in zijn pyjamabroek.

Zijn pyjamabroek. Nu vies en nat. Van het zweet - dacht Edwin - nog steeds met zijn handen diep in de dekens.
Hij durfde niet te kijken.

Weer een flits. Van Lucas' glimlach deze keer.

Edwin pakte zijn kussen en smeet het door zijn kamer heen. Het kussen vloog langs zijn etui, en pennen kletterden op de grond.
Edwin ademde zwaar.

De deur zwaaide open. Zijn moeders perfecte nagels staken af tegen de deur. Ze trok een wenkbrauw op toen ze zijn kussen zag liggen.
Ze hield haar hoofd schuin, "Ed, gaat alles wel goed hier?" haar ogen waren groot en open.

Edwin, die machteloos in zijn bed gezeten had, met zijn armen langs zijn zij en tranen in zijn ogen, knikte.

Hij probeerde met alle macht zijn gezicht in de plooi te houden.
Weer negeerde hij het bonzen van zijn hart. "Ja, ma," zei hij. Vervolgens toverde hij de kuiltjes in zijn wangen tevoorschijn. "Ik ga nu douchen."

Bianca knikte langzaam en glimlachte voordat ze de deur weer dichtdeed.

Edwin luisterde naar haar voetstappen en begroef zijn hoofd in zijn handen.

--

Edwin glimlachte toen hij zijn melk in schonk.

Al die paniek was voor niets geweest. Hij was geen homo, hij was alleen maar verliefd op Lucas.
Dat Lucas soms haartjes op zijn nek had zitten, was een detail. Net als de adamsappel, zijn borstkas en schouders, zijn korte haar en brede handen.

Wiet en Lucas hadden allebei een mond. Zo veel verschil met zoenen was er dus ook niet
(en het feit dat zijn buik warm werd en dat dit alleen bij Lucas gebeurde? Weer een detail.)

Edwin zette het melkpak weer neer en trok zijn shirt recht.

Edwin was niet verliefd op Lucas omdat hij een jongen was.
Hij was verliefd op Lucas omdat hij grappig was. Wist wat hij wilde. Recht op zijn doel afging en niets hem liet tegenhouden.
Omdat Lucas zijn eigen geluk op het spel zette voor het geluk van zijn dierbaren. Omdat hij zo lief naar hem keek, omdat zijn schouders zo zelfverzekerd stonden als hij zijn handen op zijn heupen had staan.
Hij was creatief en zichzelf en Edwin voelde zich zo gelukkig als Lucas in de buurt was.

Edwin zette zijn glas melk neer en pakte zijn basgitaar. Hij dacht aan Lucas' glimlach toen hij met zijn handen over de snaren ging.

Muziek vulde de woonkamer en Edwins hart.

--

Edwins hand lag op Lucas' knie. De spijkerstof en de warmte van Lucas' been vulde zijn hand.

Lucas' hand ging door Edwins haar en speelde met de uiteinden van zijn lokken.

Het was alsof een magneet ze naar elkaar toe trok, zo dichtbij zaten ze.
Hun schouders hielden de wereld buiten, waren naar elkaar toe gedraaid.

Lucas drukte kusjes op Edwins wang en hij zong zachtjes en vals een van Edwins lievelingsliedjes.
Edwin kantelde zijn nek naar achter toen Lucas' hoofd zakte en hij speelde de noten van het liedje op Lucas' broek.

Lucas' was zijn instrument. Het instrument waardoor zijn hart ging zingen.

"Ik hou van je," fluisterde Lucas in Edwins nek. Hij drukte een kus op Edwins sleutelbeen.

Edwin aaide over Lucas' wang en boog zich voorover. Misschien zouden Lucas' kleine moedervlekjes het ook horen.
Hij kuste Lucas onder zijn oor. Fluisterde "ik ook van jou," met zijn ogen half dichtgeknepen.

Hij was vannacht blijven slapen, en zijn pyjama lag nog ergens in Lucas’ bed. Met die pyjama was het begonnen, dacht hij. Het bracht hem van ontkenningsfasen tot realisaties.

Lucas haalde hem omhoog voor een langzame kus.

Edwin voelde vlinders door zijn buik gaan. Dacht even aan Wiet.

Nee. Toch maar homo dan.

En het voelde geweldig.

Lucas' blauwe ogen schitterden vol lichtjes toen ze opkwamen voor lucht.

De vogels zongen buiten.

--
EIND.

Reacties: