Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » I am lost frome me life! » sorry!!

I am lost frome me life!

2 okt 2008 - 18:35

829

0

200



sorry!!

Ik liep naar Bill toe. Gaat het. Ik was egt geschrokken. Straks stond het groot in alle media. Meisje Bill kaulitz geslagen omdat hij haar beetpakte. Dan werd ik vermoord. Als ik het niet door de media werd of door Bill of de rest van Tokio hotel. Dan wel door alle fans. Het gaat wel. zij Bill hij stond met gebogen hooft. Hij knipperde een paar keer. En stond daarna weer recht. Sorry. zij ik nog een keer. Nee het geeft niet. Het gaat wel. ij knipperde nog een paar keer. Dat gaat blauw worden hoorde ik achter me. ik draaide me om en zag dat de andere nu ook om Bill en mij heen stonden. Ik ga wel. nog ene keer sorry. En ik draaide me om. Maar voor ik weg liep had Bill me weer beetgepakt. Dit keer schrok ik. Maar ik gaf m geen klap meer. Bill: volgens mij gaat het beter met mij dan dat het met jou gaat. Dit word misschien een beetje blauw maar dat is morgen al over… maar jou hele gezicht is blauw. Wat is er gebeurd? Ik draaide me weer terug om. En gelijk zocht Bill oogcontact met mij. Ik zucht dit gaat nog eens moeilijk worden. Maarjah nu gewoon omdraaien en weg lopen is wel erg hard. Want ik heb m net in zijn gezicht geslagen. Ik ging zitten. En 4 paar ogen keken mij aan. Ik kek naar beneden. Ik. Nou jah ik ben in elkaar geslagen. Jah dat hebben we gezien. Nou en daardoor reageerde ik zo schichtig. Hehe dat was er uit. Ik bestelde snel een cola. En dronk m in een keer leeg. Zo nu was tenminste de vieze smaak die ik in mn mond had weg. Ik keek de jongens aan. Wat moeten ze nu nog van me. Ik stond op. En wouw weg lopen maar jah dat gaat lekker als er 4 jongens voor je neus staan. Mag ik er langs? Bill en gustav tenminste volgens mij hete hij zo. Stapten opzij. Ik lep langs ze e zij nog een keer sorry tegen Bill. Maakt niet uit. Het gaat al weer. Nu maar hopen dat ze hier niet al te veel paparazzi hebben. Ik schrok… maar herstelde me snel. En ik liep weg.. nou jah weg. Ik ging ff veder op de bank zitten. Ik was best moe.. maar slapen. Dacht het niet. Morgen sliep ik wel uit. En ik had dan de hele dag omdat ik savonds pas naar huis ging. Ik merkte niet dat bill en Tom tegen over me waren zitten. En toen ik op keek schrok ik daardoor ook wel van.

Wat moeten jullie? We doen niks hoor. Waar zijn die andere 2? Georg en gustav bedoel je? Ik knikte. Ooh die zijn alvast naar bed gegaan. Hoe laat is het dan? Vroeg ik. Eehm half 12. Ooh okeey. Ik zag dat toom en Bill elkaar aankeken.. en blikken uitwisselde. Ik wist dat ze tweeling waren. Maar dat tweelingen met blikken een gesprek konden voeren.. dat was gewoon te raar.

Bill pov

Ik zag dat Esmee. Ons raar aankeek. Ik keek Tom aan. Hij knikte dat hij het ook begreep. Gaat het? Vroeg ik jah het gaat best antwoorden ze. Ze leek wel wat opener te worden. Ik hoopte het tenminste want ze leek me opzich best aardig. Moet je eigenlijk niet naar school.. het was eruit voor ik er erg in had. Nee antwoorden ze. En ik zag een boze maar ook gebroken blik in haar ogen. Ik ga niet meer naar school. Het is bijna vakantie. En ik heb egt geen zin.. en toen stopte ze. Ze keek naar beneden. En bestelde snel weer iets te drinken. Dat vijf minuten later gebracht werd. Ze dronk het in een keer op. Ik ga zij ze. Ze keek ons aan dit keer recht. Alsof ze wouw zeggen, Dat ze voorgoed weg ging.

Esmee pov

Ik ga zij ik. Dit keer keek k ze recht aan. Het was de eerste keer in alle dagen dat ik ze was tegengekomen dat ik hun recht aankeek. Ik stond op. Ik begreep niet veel van me zelf. Eerst ze slaan. En dan een heel gesprek voeren. Bijna. Bijna had ik ze verteld wat er aan de hand was. Tot ik erachter kwam waar ik mee bezig was. Ze waren beroemd. Ze hoefde egt niet heel mijn leven te weten. Ik was gewoon een dom meisje voor ze. Net als alle andere. Ik liep weg. Opweg naar de trap. Nog ene keer keek ik om. Recht in de ogen van Bill. Het leek wel alsof ze zijden. Je kan altijd komen praten. Ach jah wat denk ik nou. Natuurlijk kan dat niet. Dit is vast de laatst miszien een a lafste keer dat ik ze zie. Dan ben ik voorgoed uit hun leven. Misschien heel misschien zullen ze me nog herinneren, als het meisje dat Bill sloeg. Ik was bij mn hotel kamer aangekomen. En deed de hotelkamerdeur open.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.