FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

42.

“Hey James, met mij,”� zeg ik en ik kijk Devon aan die naar me grijnst.
“Hey lieverd! Wat is er, ben je al klaar?”� vraagt James vrolijk, ik schud verdrietig mijn hoofd.
“Nee, ik eh. Ik blijf nog even wat langer op school met wat vrienden hangen,”� antwoord ik en Devon knikt goedkeurend.
“Oh, nou dat is goed,”� zegt James en ik hoor aan zijn stem dat hij licht twijfelt over wat ik zei. Ik weet niet waarom ik zo ongelovig over kom, misschien omdat ik wel helemaal niet kan liegen.
“Veel plezier. Ik hou van je,”� zegt James en ik knik.
“Ja dank je. Ik ook van jou,”� dat laatste zinnetje fluister ik bijna zodat Devon het niet hoort en we hangen op. Zodra ik mijn telefoon terug in mijn zak heb gestopt pakt Devon mijn hand en trekt me mee naar zijn auto.
Na een halfuurtje komen we aan bij zijn huis en ik kijk hem vragend aan.
“Zijn je ouders en Noved niet thuis?”� vraag ik hem, Devon schud zijn hoofd en kijkt me doordringend aan.
“Nee, ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik een feestje geef, en die sukkel van een broertje van mij is bij die homovriendjes van hem,”� antwoord hij en we stappen uit. Ik vind het helemaal niet leuk dat hij zo over Noved en zijn vrienden praat.
“Kom,”� zegt Devon, hij pakt mijn hand vast en trekt me het huis is. Met open mond kijk ik de gang door, het is groot, open en wit, Devon neemt mijn tas van mijn schouder af en zet die naast de deur op de grond. Devon drukt me tegen de muur aan en begint me wild te kussen, dan laat hij me los en trekt me mee naar boven.

Vele minuten verstrijken en ik sta eindelijk buiten voor het huis van Devon en Noved, ik ga op de stoeprand voor het huis zitten met tranen in mijn ogen. Mijn hart doet pijn van wat ik James heb aan gedaan, ik voel me vies, misbruikt en ik walg van mijzelf en van Devon. Waarom heb ik hem mij dit aan laten doen? Omdat ik van hem af wilde zijn? Honderden vragen gaan er door mijn gedachten heen als er opeens een auto voor mijn neus stopt en Noved uit zie stappen. Snel veeg ik de tranen weg, sta op en kijk hem zwijgend aan.
“Lily, wat doe jij hier?”� vraagt Noved verrast, ik schud mijn hoofd en pak mijn tas van de grond.
“Ik eh, ik..”� stotter ik maar ik maak mijn zin niet af. Noved kijkt me vragend aan en pakt zijn tas uit de auto.
“Ga je mee naar binnen?”� vraagt Noved dan maar ik schud weer mijn hoofd, hang mijn tas om mijn schouder en begin te rennen. Weg van dat rot huis, weg van Devon.. Ik heb totaal geen idee waar ik heen ren, deze buurt ken ik helemaal niet.
Na een tijdje voel ik dat mijn benen zwaarder beginnen te worden en ik ga lopend verder. Ik kijk om me heen in de hoop iets herkenbaars te zien, maar nee hoor. Niets, ik loop een klein café binnen en vraag om een glas water, als de barvrouw het glas voor me neer zet pak ik mijn portemonnee uit mijn tas en kijk haar vragend aan.
“Nee, het is maar water meisje. Daar hoef je niet voor te betalen,”� zegt ze, ik knik dankbaar en drink het glas leeg. Dan pak ik mijn tas van de grond af, zwaai nog even naar de barvrouw en loop het café uit. Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat het al bijna half zes is en dat ik drie gemiste oproepen heb van James en twee van Logan. Ik besluit om Logan te bellen en niet James, want ik ben bang dat ik het niet aankan om hem nu al te zien of te horen. Met de telefoon dicht tegen mijn oor aangedrukt na ik naast het café tegen een muurtje zitten en staar voor me uit.
“Lily waar ben je!”� hoor ik Logan’s bezorgde stem roepen vanaf de andere kant van de lijn en ik slik moeizaam de brok in mijn keel weg.
“I-ik, ik weet het niet. Wil je me komen halen alsjeblieft,”� vraag ik hem half huilend, ik hoor dat Logan schrikt als hij merkt dat ik huil.
“Ja natuurlijk lieverd, maar ik moet wel weten waar je bent,”� antwoord hij. Ik knik en sta op.
“Heb je aan een naam van een café genoeg?”� vraag ik hem. Ik hoor Logan even zuchten.
“Ja, noem maar,”� antwoord hij, ik kijk naar het uithangbord wat boven het café hangt.
“Het Betty Hellans Café, zegt je dat iets?”� vraag ik hem, en ik ga weer tegen het muurtje zitten.
“Och meisje! Wat doe je daar nu helemaal?”� vraagt Logan geschrokken terwijl ik hem hoor rommelen met iets.
“Ik was bij een vriend,”� antwoord ik, Logan zucht.
“Oké, ik ben er zo. Blijf waar je bent,”� zegt Logan, ik knik en besef me dat hij dat niet kan zien vanaf de andere kant van de lijn.
“Eh, ja is goed,”� zeg ik en we hangen op. Het begint al aardig donker te worden en aangezien ik nog steeds geen jas aan heb en alleen een vestje, is het al behoorlijk koud. Ik trek de rits nog iets verder omhoog en doe de capuchon op dan staar ik voor me uit naar de straat, veel te zien is er niet maar dat kan me op dit moment ook niet zoveel schelen. Het enige waar ik aan kan denken is James, hoe moet ik het hem in vredesnaam gaan vertellen dat ik hét met Devon heb gedaan en dat ik hem heb bedrogen, alleen maar omdat ik van Devon af wilde zijn..
Net wanneer ik bijna inslaap val tegen het muurtje aan stopt er een auto voor het café en stapt er een persoon uit de auto en komt naar mij toegelopen. Met veel moeite houd ik mijn ogen open om te zien wie het is, ik haal opgelucht adem als ik zie dat het Logan is. Logan knielt voor me neer en tilt mij samen met mijn tas op en zet me in de auto neer, zet mijn tas in op de achterbank en gaat achter het stuur zitten.
“Lily, waarom antwoordde je je telefoon niet wanneer we je belde?”� vraagt Logan terwijl hij de motor start en weg rijd. Met gesloten ogen draai ik zijn kant op en haal mijn schouders op.
“Ik had hem op stil staan,”� antwoord ik, ook al weet ik dat dar helemaal niet waar is. Logan knikt en let op de weg, langzaam voel ik dat ik inslaap val.

Logan parkeert de auto voor het huis en tilt mij uit de auto, hij loopt naar de deur en klopt onhandig op de deur. Na wat gestommel gaat de deur uiteindelijk open en staat Carlos in de deuropening en kijkt Logan vragend aan.
“Wil je uit de auto nog even haar tas pakken?”� vraag Logan hem, Carlos knikt en loopt op bloten voeten naar buiten. Logan laat de voordeur open staan en loopt met mij de trap op naar mijn kamer, daar legt hij me onder de dekens en geeft me een kus op mijn voorhoofd, Logan doet het licht uit en loopt naar beneden. In de woonkamer gaat Logan stilletjes op de bank zitten en staart voor zich uit. Er gaan allerlei vragen door Logan’s gedachten over Lillith, wat zou er aan de hand zijn, want ze hangt niet zomaar huilend aan de telefoon. Als er opeens iemand met zijn vingers voor zijn ogen knipt, knippert Logan met zijn ogen en kijkt recht in het vragende gezicht van James.
“Logs, waar zit jij met je gedachten?”� vraagt James en hij gaat naast Logan op de bank zitten.
“Ik dacht aan Lily,”� antwoord Logan en hij kijkt James aan.
“Hoezo, wat is er met haar? Gaat alles wel goed? Waar is ze?”� ratelt James achterelkaar door, Logan lacht even en kijk hem dan weer serieus aan.
“Ik weet niet wat er met Lily is James en ook niet of het wel goed gaat met haar,”� zegt Logan en hij schud verdrietig zijn hoofd.
“Maar waar is ze?”� vraagt James en Logan hoor aan zijn stem dat hij ongerust is.
“Ze ligt in bed,”� antwoord Logan, James knikt en staat op, Logan kijkt hem verbaast aan.
“Ik ga even naar haar toe,”� zegt James, Logan knikt en staart uit het raam.
James loopt de trap op naar boven en doet zachtjes mijn slaapkamerdeur open, hij kijkt de kamer in en ziet mij in bed liggen. Hij sluit de deur achter zich en James gaat voorzichtig naast mij op bed liggen, hij drukt een kusje in mijn nek en slaat zijn arm om mij heen, na een tijdje vallen zijn ogen langzaam dicht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.