FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

43.

Wanneer ik me omdraai kijk ik in het slapende gezicht van James, er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik geef hem een kus op zijn neus. James kreunt zachtjes en draait zich slaperig om zodat hij met zijn rug naar mij toe ligt. Ik laat mijn vingers voorzichtig over zijn rug gaat terwijl de tranen geluidloos over mijn gezicht stromen en op het kussen vallen, als ik terug denk aan vanmiddag sla ik het deken van me af en stap uit bed. Ik loop vlug naar beneden, als ik de woonkamer in loop komt Logan naar me toe gerent en slaat zijn armen om mij heen.
“Meisje, wat is er toch met je aan de hand?”� fluistert hij in mijn oor. Ik kijk naar Kendall, die achter Logan staat en schud met tranen in mijn ogen mijn hoofd. Logan laat me los en kijkt me geschrokken aan, met zijn duim wilt hij de tranen weg vegen, maar ik sla zijn hand weg en ren terug naar boven. Voorzichtig open ik mijn kamerdeur en loop naar binnen, James slaapt nog en ik zucht zachtjes van opluchting. Op mijn tenen loop ik naar het raam, maak hem open en klim het dak op, ik doe het raam weer dicht en pak mijn telefoon uit mijn zak. Acht uur, hoelang heb ik dan wel niet geslapen? Ik stop mijn telefoon weer terug in mijn zak en doe de rits van mijn vest iets dichter omhoog, dan doe ik mijn capuchon op en steek mijn handen in mijn zakken.
Terwijl ik in de kou op het dak zit en aan James denk, maken Kendall, Logan en Carlos beneden in de woonkamer ruzie.
“Verdomme Logan!”� roept Carlos kwaad en gooit een kussen van de bank naar Logan’s hoofd. Logan vang het kussen op in zijn handen en gooit hem terug naar Carlos die hem in zijn gezicht krijgt en achterover op de bank valt.
“Wat kan ik er nou aan doen! James zei toch zelf dat ze wat langer op school zou blijven, hoe moet ik dan weten dat het helemaal niet waar was?”� roept Logan terug en zijn stem slaat over.
“Je hoorde haar toch aan de telefoon dat ze daar niet was!?”� gilt Carlos en hij geeft Logan een harde duw. Logan wankelt even maar hersteld zich dan en duwt Carlos net zo hard weer terug. Kendall die alleen maar met een boos gezicht op de bank had gezeten, staat met een ruk op. Hij rent naar Logan toe en springt boven op hem en samen vallen ze op de harde vloer.
“Jij had door moeten vragen net in de auto man! Dat weet je best,”� roept Kendall en hij sluit zijn handen rond Logan’s hals. Logan’s hoofd word langzaam rood en hij hapt paniekerig naar lucht, Carlos rent naar de twee toe en trekt Kendall van Logan af.
“Kendall wat bezielt jou?”� vraagt Carlos boos terwijl hij Logan recht helpt. Kendall schud woedend zijn hoofd en loopt de kamer uit de trap op.
“Ik wil gewoon weten wat er met je aan de hand is Lily,”� fluistert Kendall zachtjes tegen de deur als hij voor mijn slaapkamer staat. Voorzichtig opent hij de deur en loopt naar binnen, maar het enige wat hij ziet is James die in mijn bed ligt te slapen, stilletjes loopt Kendall naar James toe en schud hem wakker.
“James, wakker worden,”� zegt Kendall en hij gaat op bed zitten. James knippert even met zijn ogen en kijkt Kendall aan, dan gaat hij rechtop zitten en wrijft met zijn handen in zijn ogen.
“Wat is er?”� vraagt James met een gaap.
“Waar is Lily?”� vraagt Kendall en hij kijkt de kamer rond. James kijkt naast zich op bed maar ziet dat ik daar niet meer lig, een golf van paniek gaat door James’ lichaam heen en hij kijkt Kendall bang aan.
“Net lag ze hier nog,”� zegt hij en zijn stem trilt.
“Straks is ze weggelopen,”� roept James en hij springt uit bed. Kendall schud zijn hoofd en gaat recht staan.
“Dat kan niet, Logan, Carlos en ik zaten de hele tijd beneden,”� zegt Kendall, dan bedenkt hij zich iets.
“Misschien zit ze op Paul’s kamer, of de onze,”� zegt hij, James knikt en loopt de kamer uit. Nu staat Kendall alleen in de kamer, er gaat een ril langs zijn rug dan draait hij zich om en kijkt naar het raam. Met opgetrokken wenkbrauwen loopt Kendall naar het raam toe, ik had het niet helemaal gesloten want anders zou ik niet meer naar binnen kunnen. Kendall opent het raam en kijkt naar buiten, als hij zijn hoofd draai en mij ziet zitten zucht hij opgelucht. Kendall klimt voorzichtig uit het raam en komt stilletjes naast mij zitten maar omdat ik mijn oortjes van mijn telefoon in heb en hem niet hoor schrik ik als ik zijn arm om mij heen voel. Geschrokken kijk ik naar Kendall die mij met een lachend gezicht aankijkt, voorzichtig haalt Kendall de oortjes uit mijn oren en ik kijk weer voor me uit.
“Waarom zit je hier?”� vraagt Kendall na een tijdje om de stilte te breken. Ik haal mijn schouders op en kijk vanuit mijn ooghoeken zijn kant op, Kendall kijkt mij aan waardoor ik automatisch ook mijn hoofd naar hem draai.
“Ik, ik moest nadenken,”� antwoord ik, Kendall knikt maar hij blijft me vragend aankijken.
“Waarom geloof ik dat niet?”� vraagt hij zachtjes. Ik voel me betrapt maar ben niet van plan hem ook maar iets te vertellen over wat er vanmiddag met Devon is gebeurt.
“Waarom laat jij me niet gewoon met rust?”� vraag ik Kendall licht geïrriteerd. Ik kruip voor hem langs naar binnen en ga op de dekens van mijn bed liggen.
Kendall blijft verslagen voor zich uit staren naar de daken van andere huizen, hij zucht even en klimt dan ook naar binnen. Ik druk mijn gezicht in het kussen en begin te gillen, het kan me niets schelen of Kendall het kan horen of niet maar ik moet me even laten gaan. Als ik ben uitgegild voel ik hoe Kendall naast me komt zitten en over mijn rug wrijft, het liefst zou ik hem weg willen sturen maar dat kan ik niet maken.
“Wat is er toch met je aan de hand?”� vraagt Kendall zachtjes. Ik mompel iets terug in het kussen en hoor Kendall kuchen.
“Wat zei je?”� vraagt Kendall en ik til mijn hoofd iets van het kussen af.
“Ik zei dat er niets met me aan de hand is,”� antwoord ik en laat me weer op het kussen vallen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.