FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

48.

Na zo’n twee uur heb ik al mijn kerstcadeautjes gekocht, plus wat versieringen voor in ons kerstboompje, nu lopen we samen door de verlichte winkelstraat heen.
“Moet ik iets overnemen?”� vraagt James lachend als hij mij ziet stuntelen met de tassen. Even kijk ik hem vragend aan en James knikt.
“Maar je hebt zelf ook al drie tassen vast,”� zeg ik. James haalt zijn schouders op en neemt de vier tassen van mij over.
“Ach, zoveel zijn het er nou ook weer niet,”� zegt James met een lach. Ik schud ongelovig mijn hoofd, James pakt met zijn vrije hand de mijne vast en houd met stevig vast alsof hij bang is om mij kwijt te raken in de mensenmassa.
“Heb je er zin in?”� vraagt James dan. Ik kijk hem eerst even vragend aan maar knik dan.
“Ja wel, het is alleen de eerste keer met pap en jou en zonder..”� zegt ik en slik even. James trekt me mee naar een zijstraatje en kijkt me aan.
“Je mist die Nicky of niet soms?”� vraagt James, ik knik en zucht.
“Het is gewoon, het voelt raar om zonder hem kerst te vieren,”� zucht ik. James knikt begrijpelijk en druk een kus op mijn lippen en op dat moment word er geflitst. James en ik kijken op en zien nog net een fotograaf weg rennen, James mompelt iets onverstaanbaars maar ik durf te wedden dat het niet iets positiefs was over dat wat net gebeurde.
“Nou, kom. Dan zetten we eerst even deze tassen in de auto,”� zegt James, ik knik en we lopen lichting de auto.

Als we weer door de winkelstraten lopen slaat James zijn arm om mij heen en kijkt naar de lucht boven ons. Vele witte sneeuwkristallen dwarrelen door de lucht naar beneden en komen op de straten terecht, ook onze haren worden een beetje wit van de sneeuw. Voorzichtig haalt James zijn hand door mijn haar om de vlokjes van mijn haar te vegen en kijkt me lachend aan.
“Zo,”� zegt hij als de meeste vlokken weg zijn. Lachend laat ik ook mijn hand door zijn haar gaan en breng het een beetje in de war, James kijkt me vaag aan en brengt zijn haar weer in model.
“Niet leuk,”� zegt James lachend. Ik knik en versnel mijn pas, James rent achter mij aan, slaat zijn armen om mijn middel heen en tilt me op.
“Ah James! Zet me neer,”� gil ik lachend. James zet mij neer en drukt zijn lippen op de mijne, ik kus hem terug en sla mijn armen om zijn middel heen. Dan laten we elkaar los en lopen verder als ik plots een bekent gezicht tussen de mensenmassa door zie, ik schud mijn hoofd en kijk nog eens goed. Het is hem wel! Op nog geen drie meter afstand staat Devon tegen een muurtje van een restaurantje te roken, ik klem mijn handen om James zijn arm heen en kijk bang naar Devon. James kijkt mij verbaast aan en volgt mijn blik die hem naar Devon leid.
“Lieverd wat is er? Waarom kijk je zo naar die jongen?”� vraagt James. Ik schud mijn hoofd en wil doorlopen maar James houd me tegen, duwt me richting het restaurantje en gaan naar binnen. Binnen zet James mij aan een tafel en gaat tegenover mij zitten.
“Lily,”� zegt James en hij kijk me aan. Ik kijk de andere kant op maar tevergeefs, James draait mijn hoofd naar zich toe en kijkt me diep in mijn ogen aan.
“Wat is er met die jongen?”� vraagt James nog eens en ik zucht.
“Niets,”� antwoord ik. James wil nog verder vragen maar er komt een ober aangelopen.
“Willen jullie iets te drinken?”� vraagt de vrouw.
“Doe maar twee warme chocolademelk alstublieft,”� zegt James nog voordat ik iets kan zeggen. De vrouw knikt, krabbelt wat op een kladblokje en loopt weer weg.
“Liefje, er is duidelijk iets wat je dwars zit over die jongen. Anders had je ook niet zo naar hem gekeken,”� zegt James. Ik zucht en speel wat met mijn vingers.
“Oké, wees eens eerlijk,”� zegt James en ik kijk hem vragend aan.
“Heeft die jongen iets temaken met die nachtmerries die je de laatste hebt?”� vraagt James. Mijn gezicht verstrakt en ik kijk hem met grote ogen aan.
“Ja dus,”� zegt James als ik geen antwoord geef. Ik wil er tegen ingaan maar de ober komt aangelopen met onze drankjes, ze zet het voor ons neer op tafel en loopt weer weg. Voorzichtig neem ik een slokje van de chocolademelk en James doet hetzelfde, als ik de beker weer voor me neerzet en mijn handen erom heen vasthoud om mijn handen te verwarmen begint James weer te praten.
“Lieverd, als die jong-,”� maar praten doet hij niet want ik voel een hand op mijn schouder en draai me bang om. Devon staat met een grijns op zijn gezicht achter me en komt naast mij zitten.
“Hallo Lillith, wat leuk jou te zien,”� zegt hij overdreven en hij staat een arm om mijn schouder heen.
“Ik ben Devon, aangenaam,”� zegt Devon en hij steekt zijn hand naar James uit. James pakt hem aan en schud hem.
“James,”� zegt hij en Devon knikt.
“Je andere vriendje?”� vraagt Devon en hij kijkt mij lachend aan. Die blik in zijn ogen bevalt me niet, zo keek hij ook naar me toen we naar zijn huis gingen.
“Andere vriendje?”� vraagt James. Ik wuif James zijn vraag weg en knik voorzichtig.
“Doe het rustig aan hé, chicky! Twee liefjes kan je wel eens teveel gaan worden,”� zegt Devon met een knipoog.
“Nou ik ga maar eens,”� zegt Devon en hij buigt zich even naar mij toe.
“Als je ook maar iets tegen iemand zegt over wat wij hebben gedaan, vermoord ik je. En ik weet je altijd te vinden, zelfs die achterlijke emo vriend van je,”� fluistert hij in mijn oor, dan staat Devon op knikt naar James en loopt het restaurantje uit. Ik staar stilletjes voor me uit en zie Devon nog net weglopen, James kijkt me aan en neemt een slok van zijn chocolademelk die onderhand al is afgekoeld.
“Lieverd,”� zegt James. Ik schud mijn hoofd, sta op en ren huilend het restaurantje uit de winkelstraat in.
James betaalt snel de drankjes en rent ook het restaurantje uit, hij kijkt zoekend om zich heen en ziet mij nog net de hoek om rennen en rent mij achterna.
Ik laat me tegen het muurtje aan leunen en kijk hijgend naar de witte sneeuwkristallen die nog altijd naar beneden dwarrelen. Opeens staat James voor me en slaat zijn armen om mij heen, ik wil me los trekken uit zijn armen maar hij houd me stevig vast.
“Het is al goed,”� fluistert hij in mijn oor. Ik begin nog harder te huilen en sla boos met mijn vuisten tegen zijn borst aan, James laat niets merken van een sprenkeltje pijn en blijft me vasthouden.
“Nee, het komt niet goed James! Snap dat dan, verdomme,”� gil ik huilend en sla nog harder tegen zijn borst aan.
“Liefje, zeg dat nou niet. Alles komt altijd wel weer goed,”� zegt James kalm. Ik schud boos mijn hoofd en na een tijdje voel ik me zwakker worden en voel dat ik door mijn benen zak. James merkt het, legt een arm achter mijn rug en de ander onder mijn knieholtes, dan tilt hij me op en loopt richting de parkeergarage.
“Rust eerst maar even uit,”� zegt James zachtjes. Ik probeer tegen te stribbelen door wild met mijn armen en benen te bewegen, maar James klemt zijn armen nog strakker om mij heen.
“James verdomme! Klootzak laat me los!”� gil ik kwaad en laat de tranen over mijn wangen glijden. Opeens staan er twee manen in politie-uniform voor ons en kijken ons vragend aan.
“Zeg, wat is hier aan de hand?”� vraagt de lange man.
“Niets hoor, meneer. Ze heeft last van driftbuien,”� antwoord James rustig en de mannen knikken.
“Breng haar maar snel naar huis dan,”� zegt de lange man en ze lopen door.

Wanneer James de auto voor het huis parkeert en uitstapt blijf ik koppig in de auto zitten, James opent het portier naast mij en knielt naast mij neer.
“Lieverd alsjeblieft,”� zegt James. Ik maak de gordel los, duw James aan de kant en loop stampvoetend naar de deur en houd de bel net zolang ingedrukt totdat Paul met een vragend gezicht de deur open doet.
“Lily, je hoeft maar één keer aan te bellen hoor, ik hoor je dan heus wel,”� zegt Paul.
“Ja ja, zal wel,”� zeg ik geïrriteerd en loop naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.