FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

49.

James loopt Paul achterna de woonkamer binnen en gaat op de bank zitten.
“James wat is er het Lily?”� vraagt Paul en James haalt zijn schouders op.
“Om eerlijk te zijn, ik heb geen idee. We liepen door de stad en ineens zag ze een of andere jongen en ze keek hem bang aan en zo. En toen we naar een restaurantje gingen kwam die jongen ook binnen en toen hij weer weg was deed ze heel raar. Ze rende huilend weg en toen ik haar gevonden had begon ze nog harder te huilen en begon ze me te slaan,”� antwoord James. Paul kijkt hem met grote ogen aan en gaat naast James op de bank zitten.
“Ze, ze sloeg je?”� vraagt hij ongelovig. James knikt en staat op, dan trekt hij zijn jas en knoopt zijn blouse los. Paul gaat voor hem staan en staart met open mond naar James, zijn borst is helemaal rood en zit onder de krassen.
“Ongelofelijk,”� mompelt Paul, James knikt en hij knoop zijn blouse weer dicht.
“Ik ga even naar haar toe,”� zegt Paul en hij loopt de kamer uit.
Als Paul voor mijn slaapkamer staat en op de deur klopt geef ik geen antwoord, voorzichtig doet Paul de deur open en loopt naar binnen.
“Lieverd wat is er toch met je aan de hand?”� vraagt Paul zachtjes en hij gaat naast mij op bed zitten.
“Niets,”� zeg ik en ik hoor dat mijn stem trilt.
“Dat geloof ik niet, je hebt zelfs James geslagen!”� zegt Paul en ik knik voorzichtig.
“Dat weet ik,”� fluister ik en ik kijk beschamend naar mijn handen. Paul tilt mijn kin op en kijkt me aan.
“Lieverd, waarom blijf je maar ontkennen dat er iets is. Wij hebben allemaal gezien dat er iets met je is,”� zegt Paul. Ik zucht en kijk hem aan.
“Oké goed. Ja, er is iets, maar dat ga ik nu nog niet zeggen dat zou alleen maar de sfeer verpesten,”� zeg ik.
“Oké, maar als je het echt niet meer trekt, weet dat ik er voor je ben. Ik ben tenslotte je vader,”� zegt Paul en hij staat zijn armen om mij heen.
“Dat weet ik pap. Dank je,”� fluister ik en ik sla ook mijn armen om hem heen.

Na een halfuurtje nog met Paul gepraat te hebben staat hij op en loopt naar beneden. Ik zet de radio aan en laat me op het bed vallen, dat hoor ik iemand op de deur kloppen en ik ga rechtop zitten.
“Pap?”� vraag ik terwijl ik naar de deur kijk.
“Nee, ik ben het,”� hoor ik James vanaf de ander kant van de deur zeggen. Ik zucht even en laat me achterover op bed vallen.
“Mag ik binnen komen?”� vraagt James en zijn stem trilt, alsof hij bang is voor iets.
“Ja, is goed,”� mompel ik. Ik hoor hoe James voorzichtig de deur opent en naar binnen loopt, met mijn rug ga ik naar James toe liggen en sluit mijn ogen. James gaat naast mij op bed zitten maar ik rol zo ver als mogelijk is bij hem vandaan en ga met mijn rug weeg naar James zitten.
“Liefje,”� zegt James en ik draai mijn hoofd een klein stukje naar James toe, zodat hij weet dat ik luister.
“Zeg alsjeblieft iets, net in de auto heb je ook al geen woord gezegd,”� zegt James, ik hoor verdriet in zijn stem.
“Wat wil je dan dat ik zeg?”� vraag ik fel. James haalt zijn schouders op en zucht.
“Ik haat het gewoon om je kapot te zien gaan,”� fluistert James. Ik draai me naar James om en zie dat de tranen stilletjes over zijn wangen rollen, ik heb hem bijna nooit zien huilen.. echt niet. Mijn ogen gaan van zijn gezicht naar zijn blouse die op de laatste twee knopjes dichtzit, ik schrik als ik zie dat zijn borst helemaal rood is. Voorzichtig kruip ik naar James toe, die opkijkt als ik pal naast hem op bed zit, James draait zich een kwartslag zodat hij recht voor me zit.
“H-het ik dat echt veroorzaakt?”� vraag ik stotterend. James kijkt even naar zijn borst en knikt dan.
“Toen je zo boos werd, nadat die Devon weg was, heb je mij wel zeker twintig minuten lang, met je vuisten, vol op mijn borst geslagen,”� zegt James zachtjes, met grote ogen kijk ik hem aan. Nu voel ik me echt zo schuldig! Mijn lieve vriendje wilt mij helpen en ik sla hem gewoon, en niet zo zacht ook aan zijn borst te zien. Rustig steek ik mijn handen uit naar zijn blouse en knoop nog eens twee knopjes los dan laat ik zijn blouse over zijn schouders iets naar beneden zakken en laat mijn vingertoppen voorzichtig over zijn borst gaan. Bij elke aanraking rilt James, het doet pijn dat kan ik zo van zijn gezicht aflezen, ik heb hem dit aangedaan. Ik kan hem niet eens gewoon aanraken of hij heeft pijn en dat is mijn schuld.
“Het spijt me,”� zeg ik zo zachtjes dat James het bijna niet kan horen.
“Liefje, je was boos,”� begint James maar ik schud wild mijn hoofd.
“Dat is geen excuus James. Ik had je nooit mogen slaan en al zeker niet zo lang en zo erg, dat je borst helemaal rood is,”� zeg ik. James schud zijn hoofd en pakt met beide handen mijn hoofd vast.
“Lieverd luister naar me. Je was boos, je hebt me geslagen, maar wat gebeurt is, is gebeurt en dat kun je niet terug draaien. En zo erg is het nou ook weer niet,”� zegt James en hij drukt zijn lippen op de mijne.
“Maar,”� zeg ik, James schud zijn hoofd en drukt nog eens zijn lippen op de mijne om mij de mond te snoeren.
“Geen ge-maar,”� zegt James en hij kijkt me aan.
“James, ik heb je dit aangedaan en ik zie in je ogen dat het pijn doet. En ga nou niet zeggen dat het niet waar is, want het is wel zo,”� zeg ik en ik kijk de andere kant op. James laat mijn hoofd los, zucht en knikt dan.
“Ja oké. Het doet een beetje pijn, ik bedoel je kan hard slaan, maar dan nog. Jij moest je ei kwijt, ik heb je niet tegen gehouden, omdat je het nodig had. En ga er alsjeblieft niet tegenin, want je weet dat het waar is,”� zeg James. Ik knik en laat mijn hoofd hangen. Waarom weet die jongen het toch altijd als er iets aan de hand is? Dat hebben Paul, Kendall, Logan en Carlos ook.. Creepy.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.