FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

52.

James wrijft met een pijnlijk gezicht over zijn hoofd en rent de trap af naar beneden dan laat zich in de woonkamer op de bank ploffen met tranen in zijn ogen. James weet nu waarom ik zo raar deed de laatste tijd, Paul komt geschrokken naast hem zitten en wrijft met een hand over James’ rug heen.
“James wat is er? Wat was die bonk van boven?”� vraagt Paul. James’ schouders schokken en de tranen stromen over zijn wangen.
“James?”� vraagt Paul nog een keer. James slaat zijn handen voor zijn gezicht en begint te snikken.
“I-ik weet w-wat er met L-Lily is,”� stottert hij. Paul kijkt hem eerst verbaast aan, maar zijn verbaasde blik maakt al snel plaats voor een nieuwsgierige blik in zijn ogen.
“Ik zal even een glas water voor je pakken, daarna kun je me alles vertellen,”� zegt Paul en hij staat op.

Terwijl James het hele verhaal beneden aan Paul vertelt, zit ik nog altijd met Nicky op bed.
“Wie denk je dat het was?”� vraagt Nicky en ik kijk hem aan.
“Ik denk, nee ik weet het bijna wel zeker dat het James was,”� antwoord ik. Nicky knikt en staat op, ik kijk hem vragend aan maar Nicky gaat alweer zitten.
“Moest even gaan staan, ik kreeg pijn in mijn benen,”� zegt Nicky. Ik begin te lachen en knik.
“Maar waar slaap je nu eigenlijk? Ik bedoel je komt vanuit Chicago en ik neem aan dat je nu niet meteen weer terug gaat,”� vraag ik hem. Nicky schud zijn hoofd en pakt zijn tas van de grond af.
“Ik verblijf bij Evan, Libby en hun tante,”� antwoord Nicky terwijl hij de rits van zijn tas open ritst en er een pakje uithaalt.
“Hier,”� zegt Nicky en hij zet het pakje op mijn schoot.
“Waarvoor is het?”� vraag ik en Nicky begint te lachen.
“Je kerstcadeautje,”� antwoord Nicky en met open mond kijk ik hem aan.
“Als ik had geweten dat je zou komen dan had ik ook iets voor jou kunnen kopen,”� zeg ik.
“Oh joh, het mooiste cadeau heb je me al gegeven,”� zegt Nicky en ik kijk hem vragend aan.
“O ja?”� vraag ik hem en Nicky knikt.
“Dat ik nu even bij jou kan zijn, je kan zien en vasthouden is het mooiste cadeau,”� antwoord Nicky. Ik begin te lachen en geeft hem een knuffel, Nicky knuffelt me terug maar laat me al snel weer los en kijkt me afwachtend aan.
“Ga je het nog openmaken of wat?”� vraagt Nicky lachend. Ik glimlach en maak het pakje open, in het doosje zit een armbandje met bedeltjes eraan. Voorzichtig pak ik heb uit het doosje en bekijk het, er hangen er zeven verschillende aan.
“Wauw, het is prachtig,”� zeg ik en ik stop het armbandje weer terug in het doosje.
“Moet je hem niet omdoen?”� vraagt Nicky en ik schud mijn hoofd.
“Nee joh! Straks ben ik hem kwijt of zoiets, en daarbij ik ga zo toch slapen dus dan heeft het toch ook geen zin om hem te dragen?”� vraag ik lachend.
“Tja, daar heb je een punt,”� antwoord Nicky en beide beginnen we te lachen.

Die avond lig ik alleen in bed, nadat Nicky na het avondeten terug naar Evan was gegaan, was ik meteen naar bed gegaan. Ik ben zo bang voor James nu, niet echt bang voor hem maar voor zijn reactie, want ik weet niet wat hij heeft gehoord vanmiddag en ook heeft hij de rest van de dag niets tegen mij gezegd. Ik schrik op uit mijn gedachten als er op de deur word geklopt, snel draai ik me om, doe mijn ogen dicht en doe alsof ik slaap.
James maakt voorzichtig de deur open en loopt naar binnen, achter zich sluit hij de deur en komt naast mij op bed zitten. Voorzichtig haalt James zijn hand door mijn haar en heeft, denk ik, niet door dat ik maar alsof dat ik slaap.
“Liefje waarom heb je het me niet eerder vertelt over Devon?”� fluistert James zachtjes en hij laat hand over mijn rug gaan.
“Dat durfde ik niet,”� zeg ik. Ik merk dat James schrikt want ik voel zijn hand niet meer op mijn rug, ik draai me om en zie dat hij tranen in zijn ogen heeft.
“Maar waarom niet?”� vraagt James terwijl de tranen over zijn wangen stromen. Ik voel een steek in mijn maag, ik heb hem aan het huilen gemaakt. Het is allemaal mijn schuld, wat een sukkel ben ik ook, dat ik een van de liefste jongens die ik ken en die ook nog eens mijn lieve vriendje is, laat huilen!
“Omdat ik bang ben,”� antwoord ik en ik kijk James aan.
“Wat heb ik gedaan waardoor je bang voor me bent Lily? Wat? Zeg het me en ik zal veranderen, ik zal ervoor zorgen dat jij je weer veilig bij mij kunt voelen. Alsjeblieft ik wil je niet kwijt, niet omdat je bang voor me bent,”� zegt James huilend. Ik sla het deken van me af en kruip naar James toe die ietsje bij me vandaan schuift, ik kijk hem vragend aan en ga dichter naar hem toe. Als James op de rand van het bed zit, wilt hij opstaan maar ik pak zijn hand vast en houd hem stevig vast, James kijkt me met grote ogen aan.
“Ik dacht da-,”� zegt James maar ik druk mijn lippen op de zijne.
“James ik ben niet bang voor jou, ik ben alleen bang voor je reactie als je het zou horen. En ik wil niet dat je jezelf verandert en al zeker niet voor mij, ik wil dat je jezelf blijft. En ik voel me hartstikke veilig bij jouw en dat zal ook niet zo snel gaan veranderen,”� zeg ik, James kijkt me aan en knikt.
“Lieverd je moet een ding weten en dat is dat ik niet boos ben, ik ben alleen een beetje teleurgesteld dat je me niet genoeg vertrouwde om het me te vertellen,”� zegt James. Ik kijkt beschamend naar mijn handen en voel dat mijn kaken rood worden.
“Liefje, ik ben allang blij dat ik weet wat er met je is. En ik hoop dat dit alles snel over is,”� fluistert James, ik kijk hem aan en knik.
“Dat hoop ik ook, en ik vertrouw je heus wel. Maakt niet uit wat er gebeurt maar ik zal je altijd blindelings vertrouwen. Altijd,”� zeg ik, James tilt mijn kin op en kijkt me aan.
“Daar ben ik blij om, en weet dat ik altijd voor je klaarsta net als je vader en de andere jongens,”� zegt James. Ik knik en James geeft me een kus op mijn wang.
“Maar de rest moet het ook nog te weten komen,”� zeg ik. James schud zijn hoofd en ik kijk hem vragend aan.
“Ik heb het aan Paul vertelt,”� zegt James en zijn wangen kleuren rood. Ik knik en sla mijn armen rondom zijn nek, James slaat ook zijn armen om mij heen en geeft me een knuffel. Als we elkaar weer loslaten pak ik voorzichtig zijn gezicht met beide handen vast en veeg de tranen met mijn duimen weg.
“Hey, je hoeft niet te huilen,”� zeg ik, James knikt en haalt zijn neus op.
“Weet ik, ik vind het gewoon zo gemeen dat die Devon je dit heeft aankunnen doen,”� fluistert James, ik knik en kijk hem aan.
Als ik gaap en snel mijn hand voor mijn mond houd begint James te lachen en haalt zijn hand door zijn haar waardoor sommige plukjes heel raar omhoog blijven staan.
“Maar James, wat was die bonk nou tegen mijn deur?”� vraag ik gapend en James haalt onverschillig zijn schouders op.
“Toen ik van de grond opstond, verstapte ik me en knalde met mijn hoofd tegen de deur aan,”� antwoord James, ik begin te lachen en knik.
“Oké dan,”� zeg ik en ik laat me op het kussen vallen. James komt naast me liggen, slaat zijn arm om me heen en ik draai me naar heem om. Ik leg me dicht tegen James aan en sluit mijn ogen, langzaam val ik inslaap.

Wanneer ik weer wakker word, kijk ik recht in het gezicht van James.
“Hoe laat is het?”� vraag ik gapend. James tilt zijn hoofd op om over mij heen te kijken en legt zich weer terug op het kussen.
“Half twaalf,”� antwoord James, ik knik en gaap.
“Moet jij dan niet eens gaan slapen?”� vraag ik hem. James steunt op zijn elleboog op het kussen en laat zijn hoofd in zijn hand rusten.
“Nee, ik lag naar jou te kijken toen je sliep,”� zegt James, ik schud lachend mijn hoofd. Ik draai me met mijn rug naar James toe, die vervolgens zijn arm om mij heen slaat en doe mijn ogen dicht, ik pak James zijn hand vast en druk hem tegen mijn borst aan. Ik hoor James zachtjes lachen en ik knijp hard in zijn hand.
“Au!”� zegt James, nu begin ik te lachen.
“Waar was dat goed voor?”� vraagt James en hij drukt een kus op mijn schouder.
“Moet je mij maar niet uitlachen,”� antwoord ik en ik laat zijn hand iets losser vast.
“Weet ik. Sorry,”� zegt James, expres met een piepstemmetje.
“Welterusten,”� zeggen James en ik tegelijk. We beginnen te lachen en na een tijdje vallen we inslaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.