Plots hoorde ik iemand m'n naam zeggen. Ik opende vermoeid m'n ogen en ik keek naar de plek waar het vandaan gekomen was. Ik zag de verpleegster staan. "Iemand wil je spreken." zei ze... en ze wees naar het bed waar ik met gekruiste armen op lag. Ellie was wakker? Ze lag stil op het bed, maar haar ogen waren open. Ik ademde diep in en uit, ik zette me wat rechter naast het bed. "Ellie." fluisterde ik en ik wreef over haar wang. Met veel moeite lachtte ze naar me. Praten zou ze waarschijnlijk nog niet doen. Ik zag dat ze het wel probeerde, maar het lukte blijkbaar niet zo goed. Ze zei dan toch iets en het leek op "Emma." Ik veronderstelde dat het ook zo was. Ik boog over haar heen en zachtjes drukte ik m'n lippen even op haar wang. Wat was ik blij mijn zus terug te hebben. Ik ging heel voorzichtig met haar om, ik had haar nog nooit zo breekbaar gezien. Ze lachtte nog even naar me en daarna vielen haar ogen langzaam weer dicht. Ja... Ellie zou het zeker halen. Ik drukte nog even m'n lippen op haar voorhoofd en daarna ging ik de kamer even uit. Ze was wakker, ze zou het halen, met een gerust hart kon ik even mezelf opfrissen na al die dagen.