FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Proloog.

''Schiet op, blijf niet achter!'' De stem weergalmde door de buurt. ''Ik weet het, blijf rennen!'' De twee pokémon probeerde hun snelheid gelijk te houden, zodat ze bij elkaar bleven rennen. Ze hadden echter niet door dat ze regelrecht op een kliff afrenden, en dus niet meer een kant op konden. Een bruin pootje stopte abrupt aan de rand van de kliff, terwijl er bruine, ongelovige ogen geschokt naar beneden staarden. ''We zitten vast,'' piepte het kleine wezentje, en richtte haar blik toen op haar partner, een rode vos-achtige pokémon. De Vulpix gromde kort, waarna ze naast de Eevee ging staan. Er was dus geen uitweg meer, ze hadden geen andere keus dan vechten. Dat had de Vulpix echter niet gewild, aangezien ze sterk in de minderheid waren. Een luid gegrom was hoorbaar, wat ervoor zorgde dat de twee zich omdraaiden. ''Rennen heeft nu geen zin meer,'' weerklonk het. Twee rode ogen stonden met een kwade blik op ze gericht, wat hen nog ongemakkelijker liet voelen. ''Geef het maar netjes terug.'' De Eevee stapte naar voren, om vervolgens vlak voor de Vulpix te gaan staan. ''Kom het maar halen,'' daagde ze uit. De Houndoom snoof woedend. Hij had er blijkbaar de pest in dat het tweetal zo koppig was. Een aantal Sableye kwamen naar hem toe gerend, waarna ze een formatie aannamen; ze omsingelden de twee pokémon. Waar de Vulpix en Eevee zo voor vochten wilden zij graag terug hebben. Een pokémon ei, die de Vulpix op haar rug droeg. Ze hadden het gestolen en wilde het in veiligheid brengen, maar waren niet voorzichtig genoeg geweest en hadden het behoorlijk verknald. De Eevee schrok op, doordat twee Sableye's op hun af kwamen gestormd. Beschermend hield ze stand voor haar teamgenootje, maar dat maakte de twee paarse wezens niet uit. Vlug opende ze haar kleine bekje, om vervolgens langzaam een Shadow Ball op te laden. Dan maar zo, als ze niet weg wilden. Het lag natuurlijk voor de hand dat ze niet bang waren voor twee kleine Pokémon, maar dat interesseerde haar niet. Ze hadden niet voor niets deze missie aanvaard. Als zí­j het niet konden, dan niemand.

Uiteindelijk liet ze de zwart-paarse bol zijn gang gaan. Met een enorme snelheid vloog de aanval af op de twee Sableye, die gevaarlijk dicht in de buurt waren gekomen. Hierdoor hadden ze geen tijd gehad om het te ontwijken. Een knal volgde, en de twee vielen met een klap achterover op de grond. De Houndoom gromde kort, waarna de rest er vlug op af sprong. Het waren er teveel voor een Shadow Ball, en het duurde te lang om zo'n aanval op te laden. Eén van de Sableye verdween uit het zicht van de twee, waarna hij plots voor de Eevee stond en haar een mep verkocht. Ze viel achterover, tegen de Vulpix aan, die wankelde, maar nog net haar evenwicht kon houden. Helaas viel het ei wel van haar rug, de kliff af. Geschrokken sprongen ze beide naar de rand, om alleen nog maar toe te kunnen kijken hoe het ei in het woeste water terecht kwam. ''Shit,'' mompelde de Vulpix zacht en keek moeilijk naar de Eevee. Het enige wat ze nog konden doen voor de pokémon die in dat ei zat, was hopen dat het goed terecht kwam. Helaas, echter, hadden ze hun hoofd nu ook aan andere zaken, te beginnen met de Houndoom en zijn hulpjes. Met een ruk draaiden de twee zich om, om op te merken dat de Houndoom nu nog woedender was. Ze waren verloren...

Reacties: