FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Europatour.

*2 maanden verder*
Ik kwam binnen in Ellie's ziekenhuiskamer en ze stond al aangekleed naast haar bed. Ze zag er normaal uit, niet zoals 2 maanden geleden toen ze nog halfdood in het bed lag. "Wie gaat er vandaag terug naar 'huis', naar G&G." zei ik meteen toen ik binnen kwam. Ellie haalde nietsziend haar schouders op, waar ik al bang voor was. Sinds ze weer op eigen krachten leefde, handelde ze enkel nog op depresieve wijze. "Kan je... Kan je alsjeblieft zwijgen over Gustav en Georg." Plots schoot er mij iets tebinnen. "Ohw, we hebben een nieuw snufje in huis genaamd Tristan. Het volgt ons overal mee naartoe." zei ik in een poging haar wat op te beuren. Ellie grinnikte, "Oké, daar maakt Natasha waarschijnlijk gebruik van?" vroeg ze. Ik knikte denkend aan het feit dat Natasha Tristan al helemaal naar haar zinnen had gezet. Die jongen deed alles voor haar." Ik stopte meteen met lachen toen Bill binnen kwam. Hij keek ongelovig, "Ze hadden gezegd dat Ellie er beter uitzag, maar zo goed had ik niet verwacht." Bill knikte eens vriendelijk naar haar, maar zijn aandacht was eigenlijk meer op mij gericht. Die kon vast niet wachten tot alles weer bij het oude was. Wij terug 24 op 24 in hun buurt. Altijd beschikbaar voor god weet wat.

*tijdsprong, terug in het hotel*
Er werd op de deur van het hotel geklopt en Bill deed open. Ik keek recht in het gezicht van David Jost die de kamer binnen stapte. Z'n haar stond wild alle kanten op en hij zag er vermoeid uit. "Beste jongens, na overleg en na de zimmer 483-tour is er nu een Europatour." Ik ging deftig recht zitten op commando van Bill om plaats voor hem en David te maken en onderdrukte zorgvuldig wat Jost net gezegd had. "Juihj, we gaan weer die muffige tourbus in." zei Natasha daarintegen. "Ahw. Wie heeft er hier geen zin in de Europatour." klonk Tom's stem spottend en alle jongens begonnen te lachen. Ik was al vergeten hoezeer ik Tommie haatte. Bill wurmde zich moeilijk tussen Jost en mij en hij trok me zonder pardon tegen zich aan. Hij nam mijn gezicht vast in zijn bekende ijzeren greep en hij begon me hevig te kussen. Ik voelde zijn lippen dwingend op de mijne en ik begon er nog net niet van te kokhalzen. Plots stopte hij en hij trok zich meteen terug met een uitdrukking van pijn op zijn gezicht. Een grijnsje sierde mijn lippen terwijl ik nijdig in zijn arm kneep. Bill kreunde pijnlijk toen ik nog iets harder kneep, maar plots sloeg er iemand best hard op mijn hand en ik trok het terug om een ergere straf te vermeiden. David keek me sluw aan waardoor ik wist dat de tik op mijn hand van hem afkomstig was geweest.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.