FanFic.nl

Any Kind of Guy [Draco Malfoy]

Hoofdstuk 1, deel 2.

Ze wisten allebei niet hoe het kwam, maar Blaise Zabini had ze gevonden. Hij keek grijnzend toe hoe zijn vriend daar zat met zijn kersverse verloofde op schoot.
‘Ah, daar zijn jullie dus,’ zei Blaise met een grijns, hij zat zich heel andere dingen in te beelden toen hij Elisabeth en Draco zo zag zitten.
‘Hallo, Blaise,’ zei Elisabeth vrolijk. ‘Ik denk dat jij en Draco wel veel willen bijpraten, niet? Nou, dan ga ik maar even naar mijn moeder.’ Elisabeth sprong van Draco’s schoot af en liep zo snel mogelijk weg. Het maakte haar niet uit waarheen, als het maar weg was van Draco Malfoy.
‘Oké, nu volg ik het niet meer,’ zei Blaise verward. ‘Hebben jullie net nou wel zitten zoenen of niet?’
Draco lachte. ‘Mocht ik willen,’ zei hij. ‘Nee, dat wil ze niet.’
Blaise keek verbaasd. ‘Zo, de eerste, of niet soms?’ vroeg hij.
‘Volgens mij wel, ja,’ antwoordde Draco met een grijns. ‘Dat vind ik nou zo leuk aan haar.’
‘Wat? Dat ze je niet wil?’ vroeg Blaise verbaasd.
‘Ja,’ antwoordde Draco. ‘Ik hou wel van het spelletje dat ze speelt.’
‘Spelletje?’
‘Serieus, Blaise? Ik dacht dat jij zo slim was,’ zei Draco hoofdschuddend. ‘Ja, natuurlijk is het een spelletje. Hard to get heet dat, weet je wel?’
‘Oh, dat,’ mompelde Blaise. ‘Nee, dat ken ik niet. Meisjes die ik leuk vind, vinden mij bijna automatisch ook leuk, weet je wel?’ Blaise grijnsde.
Draco lachte.
‘Wat een ego, vriend,’ zei hij.
‘Heb ik van jou geleerd, toch?’ grapte Blaise.

‘Ah, moeder, daar bent u,’ zei Elisabeth, opgelucht dat ze haar moeder had gevonden.
‘Elisabeth!’ zei haar moeder. Judy keek trots naar haar dochter die zojuist was verloofd met de erfgenaam van één van de belangrijkste tovenaarsfamilies van Engeland, en misschien zelfs van heel Europa.
‘Wat vind je van het feest?’ vroeg Judy haar dochter.
‘Ik heb er nog niet veel van gezien,’ mompelde Elisabeth.
‘Hoe kan dat?’ vroeg Judy.
‘Door mijn lieve verloofde,’ fluisterde Elisabeth sarcastisch.
‘En nu ga jij even normaal doen, jongedame,’ fluisterde haar moeder streng. ‘Je mag blij zijn dat iemand met zo’n hoge status jou wil.’
Daar had haar moeder misschien wel een punt. Robert en Judy Collinus waren helemaal niet arm, rijk kon je ze zeker wel noemen en ze hadden ook wel een redelijke status, maar lang niet zo hoog als de Malfoys.
Elisabeth zuchtte, met haar moeder viel ook niet te praten. En wat moest ze nu? Ze wilde niet terug naar Draco en Blaise, maar ze kende bijna niemand. Ze kende bijna niemand op haar eigen verlovingsfeest, wat eigenlijk best wel apart was, als je erover nadenkt.

Na een tijdje rondgelopen te hebben in de immens grote tuin van de Malfoys, verveelde Elisabeth zich dood. Ze wilde met iemand praten, maar er was echt niemand die ze hier verder kende dan haar ouders, de Malfoys en Blaise. Ja, ze kende Pius Thicknesse wel, van gezicht en naam en zo nog wel een paar andere mensen van het Ministry, maar daar kon ze ook moeilijk een gesprek mee beginnen.
Ze liep maar door en kwam zo op een plek terecht die ze eerst niet zag, het was net zo’n soort plekje als waar zij, Draco en Blaise net nog waren, alleen hier zaten twee heel andere personen.
Robert en Lucius zaten heftig discussiërend te fluisteren, het zag ernaar uit dat ze niet gevonden wilden worden. Elisabeth verstopte zich gauw achter een struik en probeerde wat van het gesprek op te pikken.
Ze ving de woorden ‘Dark Lord’ en ‘twijfel’ op. Ze schrok. Ze wist niet dat haar vader het eens was met de standpunten van YouKnowWho. Nou ja, de standpunten wel, maar niet de manier waarop. Ze wist niet dat haar vader in staat was iemand te vermoorden om er zelf beter van te worden.
‘Ben je ze aan het bespioneren, liefje?’ hoorde ze opeens een zachte stem achter zich vragen. De haren in haar nek gingen recht overeind staan, die stem herkende ze uit duizenden... ‘Dat is niet zo beleefd, denk je ook niet?’ zei de vrouw.
Elisabeth draaide zich vliegensvlug om en keek in het gezicht van een voor haar onbekende vrouw. Als ze de stem niet gehoord had, had ze meteen gedacht dat dit een zieke grap van iemand was, maar ze wist dat dat niet zo was.
Haar ouders hadden al verteld dat Bellatrix Lestrange er ook zou zijn, maar dat ze Polyjuice Potion had ingenomen en dat ze daarom het uiterlijk van een Muggle uit de buurt had. Bellatrix greep haar bij haar arm en sleurde haar mee een eindje verderop, waar Robert en Lucius haar niet zouden kunnen verstaan. ‘Waarom luister jij ze af?’ vroeg ze op een redelijk dreigende toon.
‘Ik - Ik - Ik kwam er per ongeluk - per ongeluk terecht, het spijt me,’ stamelde Elisabeth.
‘Volgens mij stond je er wel wat langer te luisteren dan iemand die ergens per ongeluk terecht komt,’ zei ze dreigend.
Elisabeth slikte duidelijk hoorbaar. Merlin, wat was ze bang voor dat mens.
‘Weet je wat wij doen met kinderen die niet luisteren? Die straffen we,’ zei ze dreigend.
‘Laat haar los,’ zei Draco, die blijkbaar aan was komen lopen zonder dat Elisabeth dat merkte.
‘Weet je wel niet wat ze gedaan heeft, lief neefje van me?’ vroeg Bellatrix boos.
‘Dat kan me niets schelen,’ zei Draco, hij vervolgde met nadruk op elk woord; ‘Laat mijn verloofde los.’
‘Jouw verloofde heeft anders net wel jouw vader afgeluisterd,’ zei Bellatrix. Op de woorden “jouw verloofde”� legde ze een heel spottende nadruk.
‘Kan met niet schelen,’ gromde Draco boos. ‘Laat haar nu los.’
Bellatrix keek Draco spottend aan en toen liet ze Elisabeths arm los. Ze liep hooghartig weg, terug de menigte in.
Draco pakte nu Elisabeths arm vast en trok haar mee. Gelukkig deed hij dat wel zachter dan Bellatrix, want Elisabeth wist zeker dat ze nu een blauwe plek zou krijgen op de plek waar Bellatrix haar vastgehouden had.
‘Heb je echt mijn vader afgeluisterd?’ vroeg hij halfbezorgd, halfboos.
‘Ja,’ gaf Elisabeth blozend toe.
‘Waarom?’
‘Ik zag dat hij met mijn vader zat te praten en ik wilde weten waar het over ging.’
‘Dan kan je toch niet zomaar mensen gaan afluisteren!’ zei Draco verbaasd.
‘Mag ik het niet weten dan, als mijn vader met jouw vader over YouKnowWho praat?’ vroeg Elisabeth geïrriteerd.
‘Had hij het over hem dan?’ vroeg Draco verbaasd.
‘Ja.’
Draco vloekte binnensmonds.
‘Ik vermoedde al een tijdje dat dit eraan zat te komen,’ mompelde Draco. ‘Fuck.’
‘Wat is er?’
‘Ik moet je iets vertellen,’ zei hij simpel.
Elisabeth keek vragend naar Draco.
‘Ik heb een opdracht gekregen van de Dark Lord, omdat mijn vader het een paar maanden geleden zo verpest heeft op het Ministry, daar heb je vast wel van gehoord?’ zei hij.
Elisabeth knikte langzaam.
‘Hij wil dat ik Dumbledore vermoord,’ vertelde Draco.
Elisabeths ogen werden groot van verbazing.
‘Als ik dat niet doe dan - dan - dan vermoordt hij mij,’ zei Draco.
Elisabeths ogen werden nu groot van schrik.
‘Maar, waarom?’ stamelde ze na een tijdje.
‘Mijn vader heeft het verpest, daar moet ik nu voor boeten,’ zei Draco met een doodse uitdrukking op zijn gezicht. ‘Mijn vader mag blij zijn dat hij zijn vrijheid terug heeft, al kan hij zich niet meer buiten vertonen.’
Elisabeth knikte begrijpend.
‘Maar wat heeft mijn vader hier dan mee te maken?’ vroeg ze.
‘Ik vermoed dat hij zich ook wil aansluiten bij de Dark Lord,’ antwoordde Draco. ‘En ons huwelijk was ook een idee van de Dark Lord.’
Elisabeth snapte er nu helemaal niets meer van, waarom zou hij willen dat zij en Draco gingen trouwen?
‘Hij weet dat ik dit niet alleen kan,’ legde Draco, met een gezicht waarop zijn schaamte duidelijk te zien was, uit. ‘Hij wil dat ik hulp krijg van iemand, van jou.’
‘Maar waarom moeten we daar dan voor trouwen?’
‘Dat was meer om jou te dwingen met mij om te gaan, hij weet ook wel dat jij mij niet mag,’ zei Draco.
‘Oh,’ was alles dat Elisabeth kon uitbrengen.
‘Vermoedde je hier niets van, dan?’ vroeg Draco lichtelijk verbaasd.
‘Eigenlijk niet, nee,’ zei Elisabeth zachtjes.
Elisabeth schaamde zich ervoor dat ze niks door had gehad, dat ze niet besefte wat er aan de hand was met haar vader. Ze had het kunnen zien aankomen, hij bracht zoveel tijd door bij de Malfoys de laatste tijd. En zij maar denken dat dat voor haar verloving/huwelijk was.
‘Echt helemaal niets?’ vroeg Draco, nu duidelijk verbaasd.
‘Nee, echt niets,’ zei Elisabeth zachtjes.
Er hing even een ongemakkelijke stilte, die Draco doorbrak.
‘Nou, goed, ik ga maar weer,’ zei hij.
Hij draaide zich om en liep weg.
‘Wacht!’ riep Elisabeth toen hij net twee stappen had gezegd.
Hij keek over zijn schouder naar haar.
‘Wat is er?’ vroeg hij.
‘Laat je me hier nu gewoon achter?’ vroeg ze verbaasd.
‘Ja. Is dat een probleem?’ vroeg hij onschuldig.
Elisabeth doelde duidelijk op het feit dat ze bang was om Bellatrix alleen tegen te komen. Natuurlijk wist Draco dat en ging hij daar goed gebruik van maken.
‘Ja! Dat is zeker een probleem!’ zei Elisabeth verontwaardigd.
‘Oh ja? Ik verkeerde namelijk onder de veronderstelling dat je mijn aanwezigheid niet op prijs stelde,’ zei Draco onschuldig.
Elisabeth wist niet wat ze moest zeggen, Draco draaide zich weer om en liep grijnzend een paar stappen voordat Elisabeth weer wat zei.
‘Wacht nou, alsjeblieft,’ fluisterde ze, hij hoorde het maar net.
‘Alsjeblieft helpt natuurlijk altijd,’ zei hij grijnzend en hij draaide zich weer naar haar om. ‘Goed, wat is er?’
‘Ik wil Bellatrix niet tegenkomen,’ gaf ze blozend toe.
‘Oh ja, mijn lieve tante waar ik je zojuist van gered heb,’ zei Draco, alsof hij het nu pas begreep. Hij vervolgde op een nadenkende toon. ‘Waar je me trouwens nog niet voor bedankt hebt.’
Elisabeths wangen kregen een nog rodere kleur.
‘Dank je wel, Draco,’ fluisterde ze.
Draco grijnsde.
Hij draaide zich om en liep weer weg.
‘Waar ga je nou heen?’ riep Elisabeth hem na.
‘Naar Blaise,’ zei Draco simpel.
‘Laat je me nu alleen?’ vroeg Elisabeth bang.
‘Zei ik dat je niet mee mocht, dan?’ vroeg Draco, die niet eens achterom keek, maar gewoon doorliep.
Elisabeth liep snel achter hem aan en pakte hem zachtjes bij zijn linkerarm, om hem te dwingen langzamer te lopen. Draco’s reactie daarop was een pijnlijk geluidje.
Elisabeths ogen sperde zich wijd open en ze stond stil. Draco draaide zich om en keek haar vragend aan, alsof hij net niet pijnlijk had gereageerd op haar zachte greep om zijn linkerarm.
Elisabeth stapte op hem af en stroopte de linkermouw van zijn jasje op. Er stond een Dark Mark in Draco’s arm, hij was nog helemaal zwart, wat betekende dat hij er pas sinds kort zat.
Elisabeth keek er vreselijk verbaasd naar, ze dacht altijd dat YouKnowWho alleen zijn trouwste volgelingen het teken gaf. En omdat Draco’s vader het een paar maanden geleden zo verpest had, had ze niet verwacht dat Draco dan een Dark Mark op zijn linkerarm zou hebben.
Draco keek haar boos aan en trok zijn mouw naar beneden.
‘Wat?’ siste hij boos.
‘Ik - Ik - Dit had ik niet verwacht,’ stamelde Elisabeth.
‘Jij verwacht ook niets,’ zei Draco boos.

Reacties: