FanFic.nl

The wager [7-shot]

7

Monica Rahters
Ik slik als ik voel hoe Irina mijn hand pakt. Mijn ogen schieten zenuwachtig heen en weer om de ruimte voor me te registeren. Ik hoor het geloei van de bassen al door de deur heen tegen mijn oren slaan, automatisch vormt het beeld van honderden dansende mensen zich voor mijn ogen.
Mijn hart neemt het tempo over, de zenuwen in mijn lijf zijn haast tastbaar. Ik bijt op mijn onderlip en laat me door Irina mee loodsen naar binnen, ze knikt me toe als ze ziet hoe de zenuwen mijn gezicht verwringen.
Ik pers er een glimlach uit, maar het komt niet geloofwaardig genoeg over om mijn weddenschap te kunnen winnen.
“Je gaat dit winnen, ik weet het zeker. Tom zal zijn ogen niet geloven als hij je ziet,”�grijnst ze, en ik zie Bill achter me staan, knikkend.
Ik adem diep in, alsof ik zo meer moed binnen krijg om dit goed te laten verlopen. Ik sla kort mijn ogen neer, en stap dan naar binnen, Irina los latend. Dit gedeelte zal toch echt van mij af moeten hangen, een jongen versieren. Ik heb niet echt een idee hoe, maar mijn intuïtie vertelt me dat het niet zo moeilijk gaat zijn. Vrouweninstincten, of het feit dat elke jongen binnen een straal van zo’n twee meter verlekkerd naar mij staat te staren?
Ik glimlach lichtjes, en vind voorzichtig mijn weg verder naar het middelpunt van de club. De bar. Waarschijnlijk hangt Tom daar ergens rond, te wachten op meisjes die hij leuk vindt om wat aandacht te geven voor vanavond.
Ik kijk zoekend om me heen, schuif een paar meisjes opzij om dichter naar mijn doel te komen. Tom staat inderdaad tegen de bar aangeleund, ziet een meisje voorbij lopen. Ik kan me bijna precies voor de geest halen hoe naar haar benen staart, of hoe hij later zelfs misschien naar haar nummer zou hebben gevraagd.
Ik grijns, en schrik op als ik een hand om mijn middel voel. Ik kijk recht in de ogen van een jongen, grijsblauw, en niet helemaal helder meer. Hij glimlacht breed, een houding hangt over zijn lichaam die me zegt dat hij absoluut dronken is.
Ik frons mijn wenkbrauwen, bijt op mijn tongpiercing om de drang om hem te slaan naar binnen te duwen. Ik pak zijn hand beet, kijk hem bevreemd aan.
“Hey…”�lalt hij, terwijl hij naar een punt achter me staart, veel meer ziend dan ik. “Hoe gaat het?”� Ik trek een mondhoek omhoog, als hij half voorover valt.
“Laten we pinda’s gaan eten,”�mompelt hij, terwijl hij zijn hand ruw omlaag schuift, en mijn ogen worden groot.
“Doe normaal!”�roep ik uit, terwijl ik hem een duw tegen zijn borst geef. Zijn voorhoofd plooit zich, en ik loop verschrikt achteruit, niet goed wetend wat te doen.
“Ben je nou bang voor me?”�vraagt hij niet-begrijpend, en ik schuifel verder achteruit, als ik plots twee handen om mijn armen voel.
“Laat me los!”�roep ik nijdig, terwijl ik me omdraai. Dan kijk ik recht in twee zo vertrouwde, bruine ogen dat ik bijna omval van het schrikgevoel in mijn maag, maar ik weet me goed te houden.
“Hey, Tom,”�glimlach ik, zo gecontroleerd mogelijk.

Tom Kaulitz
Ik kijk op als ik een meisje voor me zie stuntelen met een dronkelap die haar gretig vastgrijpt. Iets te gretig naar mijn smaak, want het meisje ziet er ongelooflijk uit. De jongen mompelt iets, nauwelijks te verstaan door zijn dubbele tong, en het meisje loopt verder richting mij, zo, dat ze bijna op mijn tenen staat.
Ik steek mijn handen uit en pak haar armen vast, ter zelfverdediging.
“Laat me los!”�roept ze meteen, als ze voelt hoe ik haar vastpak. Ze draait zich om, haar haren in een woeste beweging met zich meenemend. De adem stokt op mijn lippen als ik haar ogen zie.
“Hey, Tom,”�zegt ze met een grijns, en ik neem de rest van haar gezicht op. Een ietwat scherpe neus, witblond haar, van een unieke kleur, haar zachte huid en hoge jukbeenderen. Mo, niet te missen…
“Mo! Wat doe jij nou? En gekleed als… dit?”�stamel ik uit het veld geslagen, en ze glimlacht. “De weddenschap, weet je nog? Ik moest me gedragen en kleden als een huppelkutje om een jongen te versieren,”�helpt ze me herinneren, en ik knik. Natuurlijk, ik was het haast vergeten nu ik hier sta. En nu staat ze hier, precies zoals ik dacht haar nooit tegen te komen, met een glimlach die de wereld bij zich draagt.
De glans in haar ogen verraadt dat ze teveel geniet van dit moment om leuk te zijn voor mij. Ik frons achterdochtig mijn wenkbrauwen.
“Maar… ben jij hetzelfde meisje dat ik toen zag in die winkel in de stad? Toen Bill en ik Irina tegenkwamen?”�vraagt ik verbaasd, en ze knikt grijnzend.
“The same one,”�grinnikt ze, en ik schud ongelovig mijn hoofd.
“Ik snap het echt niet, hoe…”� Ik kijk hulpeloos om me heen, merk dan op dat ze torenhoge hakken en een supersexy jurkje draagt, waarin haar lichaam perfect uitkomt en…
Ho, wacht even, Kaulitz! Stop met staren, het is Mo, for the love of God!
Ik bijt op mijn onderlip, en zie dat ze precies doorheeft dat ik van mijn stuk gebracht ben door haar verschijning. Ik laat mijn ogen door de ruimte schieten, op zoek naar een steuntje om aan vast te houden.
Bill, wie dan ook.
“Het was niet zo moeilijk. Ik heb een beetje hulp gekregen, dat vind je toch niet zo erg?”�glimlacht ze dan, en ik knik afwezig, kan met moeite mijn ogen van haar afhouden.
Ik zucht een beetje, en probeer me een houding te geven door aan een bierviltje te peuteren. Geen goed idee, blijkt al snel, wanneer ze me guitig aankijkt. Ze heeft me helemaal door, zoals altijd.
“Oké, je bent mooi,”�geef ik schor toe, en haar glimlach wordt meteen breder. Ik kuch even, en ze slaat haar ogen neer.
“Wat was het volgende deel van de weddenschap ook alweer? Je moest een jongen versieren om te winnen, dus ga je gang. Ik zal meekijken,”�grijns ik onwennig, en ze haalt haar schouders op.
“Maakt het uit wat voor jongen dat zal zijn dan?”� Ik kijk haar bevreemd aan, zie dat ze zelf evenmin doorheeft waar dat zo plotseling vandaan komt, en het is mijn beurt om te grijnzen. Een jongen loopt langs, hangt bijna over haar heen wanneer hij zijn bestelling doorgeeft aan de barman, en ik kijk geërgerd toe.
De jongen kijkt me een beetje verbaasd aan, iets van verontschuldiging in zijn blik.
“Wat is er? Is dat soms jouw vriendin?”�
“Toevallig wel ja,”�flap ik eruit, zonder er bij na te denken hoe dat tegenover haar moet klinken. Ze glimlacht, verscholen achter haar hand, en ik zie de jongen verbaasd kijken, voor hij zich weghaast.
“Waar sloeg dat Tom? Sinds wanneer ben ik jouw vriendin?”�zegt ze, de blik in haar ogen voorspelt niet veel goeds. Ik schraap ongemakkelijk mijn keel, probeer van onderwerp te veranderen, maar ze kijkt me te scherp aan om leuk te zijn.
“Hoe weet je trouwens dat ik een jongen heb versierd?”�vraagt ze, en ik haal mijn schouders op.
“Weet ik veel, als hij je zoent of zo?”�
“En wat als ik hem zoen?”� Blosjes verschijnen op haar wangen, ik staar haar bevreemd aan. Nog nooit in mijn hele leven heb ik haar zien blozen, ik weet niet wat te denken…
“Als hij daarin meegaat, oké…”�mompel ik, en ze knikt, alsof ze alles nu plotseling veel beter begrijpt. Ik staar haar ongemakkelijk aan, en schrik wanneer ze haar hoofd dichterbij brengt. Maar op een goede manier, opgewonden verschrikt, alsof ik haar ook wel zoenen.
Ik heb de neiging om weer mijn hoofd te schudden, maar laat het zitten.
Voor mijn hersenen normaal kunnen functioneren, proef ik haar lippen.
Ik weet niet of ik haar moet wegduwen of terug kussen, plaats dan onhandig mijn handen op haar heupen. Ik voel hoe haar lippen een glimlach vormen, en hoe ze voorzichtig met mijn tong speelt.
Verdammt, waar heeft zij zo leren zoenen? Ik kan niets anders doen dan me aan haar over geven, mijn ogen sluiten en ik neem het moment op, drink het in, elke seconde brandend in mijn lichaam. Genoeg voor mij om te weten dat Mo die weddenschap heeft gewonnen.
Ik grom lichtjes in mezelf, maar goed. Het maakt niet uit, ik krijg er nu zelfs nog heel wat voor terug…

Reacties: