FanFic.nl

A Jonas Story (pauze)

I'll see you in eternity

Door De Ogen Van Babs
Het eten is zoals altijd overheerlijk, vandaag waren het kroketten met frietjes en vidé. Ik nam net een hap van mijn kroket toen de telefoon ging. Het was opa die belde om te zeggen dat mijn oma net een hartaanval heeft gekregen en naar het ziekenhuis is gebracht en dat het er niet goed uitziet. Ik rende razendsnel naar boven om tegen Joe te zeggen dat ik weg ben, omdat er iets met mijn oma aan de hand is en ik typte erbij dat ik niet weet wanneer ik terug kom, maar als ik terug kom dat ik terug online zou komen. Ik sloot de pc af en pakte mijn handtas en mijn jas en rende naar de auto, want iedereen zat op mij te wachten om te vertrekken naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis aangekomen vroegen we aan de balie naar Paula Verschueren, mijn oma, ze sturen ons naar de derde verdieping kamer 9413, het nummer alleen al bezorgde mij angst, want 13 blijft een ongeluksgetal voor mij. In de kamer zaten mijn opa, mijn nichten en neven, mijn tante en nonkel en mijn oma lag in het bed. Ze lag in een coma met allemaal machientjes aan haar. Mijn opa was aan het wenen en stond bij het bed.

Na een uur en een half in de ziekenhuiskamer door te brengen, voelde ik mijn ogen zwaar worden en val ik in slaap. Ik werd wakker door een lang piepgeluid van één van de machientjes onmiddellijk daarna kwamen er dokters binnen en moesten wij de kamer verlaten. Ik begin de wenen en mijn papa neemt mij stevig vast. Na een halfuur kwamen de dokters naar buiten met het slechte nieuws dat mijn oma gestorven is, dat ze een hartstilstand kreeg en dat ze alles hadden geprobeerd om haar te reanimeren, maar dat het tevergeefs was.

Een paar uur later..

Thuis aangekomen, ging ik mij klaarmaken om te gaan slapen, de hele weg naar huis huilde ik en was ik naar Eternity van Jonas Brothers aan het luisteren...

Toen ik wou gaan slapen, dacht ik opeens aan Joe die waarschijnlijk al lang weg was, maar ik had beloofd om online te komen dus moest ik dat doen. Toen ik op msn kwam, zag ik dat hij nog online was. Hij starte onmiddellijk een videogesprek en ik accepteerde dat, ik had geen zin om te typen.
Hij zag dat ik aan het wenen was en vroeg wat er was. Ik vertelde hem alles, wat voor band ik met mijn oma had en wat ze voor mij betekende, dat ze niet was zoals alle andere oma's en dat ik een super goede band met haar had en dat ik het niet kan geloven dat ze er niet meer is, dat kon gewoon niet!

Joe luisterde naar mijn verhaal en knikte, hij liet mij uitspreken en ontbreekte mij niet en luisterde echt naar mij.
Intussen hebben Joe en ik al een band gekregen, ik zie hem niet meer als een bekende persoon, maar als vriend die toevallig Engels spreekt en kilometers ver weg van mij woont. Ik weet al heel veel dingen van hem en ik heb zijn gsm nummer en ik heb zijn huis al gezien op foto's en Google maps, ik weet dus ook zijn adres, en ik weet ook dat zijn familie heel belangrijk is voor hem en dat zijn oma ook gestorven is en dat hij daar nog altijd verdrietig om is. En hij weet bijna heel mijn leven al, hij weet waar ik woon, wat ik graag eet en van al die dingen.

Toen ik mijn verhaal gedaan had, begreep hij wat ik voelde en steunde mij. Hij vertelde zijn verhaal van zijn oma en probeerde mij op te vrolijken met wat grapjes waar ik om moest lachen, hoe zinloos ze ook waren.
Op het einde van ons gesprek voelde ik mij al veel beter en ging ik slapen.

Door de ogen van Joe
Na 4 uur te wachten, kwam Babs terug op msn. Ik voelde dat er iets was en startte direct een videogesprek, omdat ik geen zin had om te typen en zij waarschijnlijk ook niet. Toen de webcams op stonden zag ik dat ze aan het huilen was. Ik vroeg wat er was en ze zei dat haar oma dood is :o . Ik wist hoe zij zich voelde, omdat ik een paar jaar geleden het zelfde heb meegemaakt en ik wou niet dat ze zich zo voelde als ik mij toen voelde. Ik probeerde haar op te vrolijken, maar ik wist dat het niet genoeg zou zijn.
Na een uurtje te hebben gepraat, kon ze al terug lachen en ging ze slapen.

Ik bedacht een manier om haar op te vrolijken en ging het overleggen met mijn ouders. In het begin waren ze er tegen, maar toen vertelde ik hen over haar oma en over de pijn en toen stemde ze toe. Mijn plan ging dus door!
Ik zocht nog wat informatie op op de laptop en mijn besluit stond vast...

Reacties: