Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Winx Club » Lilith » proloog

Lilith

22 april 2011 - 10:40

690

1

496



proloog

drie dimensis: één neutrale, één bevolkt met wezens gebonden aan de elementen en één waarin de machtigste regeerde. de laatste waakte voor de rust en vrede van de andere dimensies. zo was het altijd geweest en zo zou het altijd moeten zijn. één bepaalde nacht zou het geheel echter drastisch doen veranderen.

Figuren die eerder gracieus hadden gedanst in de prachtige balzaal met flakkerende kaarsen in prachtige lusters, renden nu paniekerig door elkaar. Muziek die ieders hart had verwarmd en opgetild, zweeg. Mensen gilden en schreeuwden het angstig uit. Vuur zat iedereen op de hielen en de aarde spleet onder hun voeten open. De eens zo prachtige planeet Rium, verdween in een donkere zee van vuur en vallende duisternis. Het geschreeuw om hulp van de bevolking werd overstelpt door de lachende stem van Altan. “Nooit zullen jullie herrijzen!”¯
Duistere wezens brandden huizen plat en moordden dorpen uit. De lachende gezichten waren verwrongen naar doodsangst en hun hoop was verdwenen. Ouders probeerden hun kinderen te redden, maar het was zinloos. Alles en iedereen ging eraan.

“Maureen!”¯ Maureen draaide zich om naar haar oudere zus en veegde de tranen vlug weg. “Waar zijn mamma en pappa?”¯ Eolin nam haar in haar armen en keek rond. Als oudste moest ze zich dapper houden, maar nu hun ouders verdwenen waren in het niets, voelde ze zich onzeker en bang worden. Wat moest er van hun komen? “We moeten hier weg.”¯ bromde Gregory, de tweede oudste. Hij keek naar het bundeltje in de armen van hun broertje, Mercurian. Het kleine meisje, Lilith lag vredig te slapen en leek van alle onheil niets te merken. Toch kon Mercurian haar spanning voelen. Eolin liet Maureen los en begon als eerste te lopen. De brandende fakkel flakkerde heen en weer en leek af en toe net niet uit te doven.
“En waar denken de kinderen dat ze naartoe gaan?”¯ vroeg een raspende stem. Eolin draaide zich geschrokken om en haar bruine krullen glansden in het licht. Maureen liet een angstig kreetje horen toen ze zag dat ze omsingeld waren door weerzinwekkende duistere wezens. Gregory vloekte toen hij merkte dat ze in zijn val gelopen waren. “Geef me dat zusje van je.”¯ Mercurian duwde Lilith dichter tegen zich aan en wou haar afschermen met zijn twaalfjarige lichaam. “Geef haar!”¯ Mercurian zag hoe Gregory voor hem sprong, met zijn zwaard in de aanslag. “Je blijft van haar af!”¯ de punt van zijn zwaard schitterde en ook Eolin liet haar krachten naar boven komen. Altan likte zijn lippen bij het voelen van de kracht en lachte duister. “Jij volgt na Lilith, Eolin.”¯ Eolin keek naar Altan en haar ogen schitterden mysterieus. "de toekomst zal voor jou altijd een raadsel blijven." Altan keek haar woedend aan en tilde zijn handen op. zwart bloed liep over zijn handen en deed Maureen trillen. ze voelde hoe haar kracht uit haar lichaam werd gezogen. Eolin het orakel van Rium, gooide haar haren uit haar vlammend bruine ogen en ze legde haar hand op Lilith’s voorhoofd."Ik zou hem vrezen als ik jou was." Atlan gooide zwarte bollen pure duisternis op hen af bij het horen van de zelfzekere stem, maar Eolin hield ze tegen “Nooit zullen jullie haar krijgen.”¯ Zei Maureen opeens en Mercurian keek haar verbaasd aan. De blik in Maureens ogen was helder geworden en ze glimlachte vaag. Eolin neeg het hoofd naar haar zusje toen ze merkte dat Maureen verdwenen was en één van de beschermers in haar herrezen was. “Niet haar.”¯ Maureen keek naar Eolin, die knikte heel goed wetend wat de toekomst voor hun inhield en wat de oplossing was. Tranen vormden in haar ogen, maar een andere keus hadden ze niet. “Grijp die feeks!”¯ snauwde Altan en duistere wezens schoten op hun af, een helder schild deed hen stoppen en Maureen keek naar de andere kinderen. “Haast jullie!”¯ Maureen draaide zich om en legde haar smalle zestienjarige hand op het kleine handje van de eenjarige Lilith. Ze zouden hun levens geven om één te redden. Lilith opende haar ogen en keek haar familie aan. Zonder dat ze wist waarom rolden bittere tranen over haar wangen, maar ze maakte geen geluid. Ze keek hen aan en wist tenslotte een klein glimlachje op haar lippen te toveren. “Vaarwel, Lilith.”¯ Lilith hoorde het woedende gebrul van de monsters en Atlan niet, ze wist ook niet dat de kracht van Maureen en Eolins spreuk, hun einde betekende. Ze viel enkel in een rusteloze slaap, omringt door haar familie.


Reacties:


BAM
BAM zei op 22 april 2011 - 17:41:
wow! wat is dit mooi geschreven !! echt geweldig !!

snel verder gaan hoor !

X BAM