FanFic.nl

When Everyone Is Against Us...We Still Have Each Other[Kaulitz Twins]

A Tokio Hotel Hater

De volgende nacht was het weer hetzelfde. Bill kwam weer naar mijn kamer gelopen,deze keer met meer angst op zijn gezicht.
"Tom,hij is in mijn kamer. Maak hem af!" zei Bill zielig.
"Wie is op je kamer,Bill? Een spin?" bromde ik slaperig.
"Nee,die inbreker van gisteren!"
hij trok aan mijn arm om me mee te trekken. Natuurlijk geloofde ik hem niet,want de deuren zijn op slot en waarom zou er bij ons een inbreker moeten komen als hij zogenaamd al eens langs is geweest? domme inbreker dan. Ik ging Bill's kamer binnen en kreeg daar de schok van mijn leven. Er staat echt iemand! De persoon die tegenover ons stond,had een muts over zijn gezicht getrokken met gaten voor zijn ogen. Hij keek ons strak aan en bewoog niet.
"Tom.."
"Wat doe jij hier!"
Ik stormde op hem af en gaf hem een boks tegen zijn kaak. Maar toen ik weer wou slaan,greep hij mijn vuist vast en deed een rare beweging,waardoor mijn arm op mijn rug werd gedraaid en mijn hand veel pijn deed. Ik schrok van de plotse beweging en even had hij me stevig vast in zijn greep. Ik kon niets doen. Daarna liet hij los en verdween snel weer door het raam.
"Tom,gaat het?" piepte Bill bang.
"Nee,natuurlijk niet! We moeten de politie bellen! Volgens mij heeft hij iets persoonlijk tegen ons! Godverdomme,hij is sterker als mij! Hij heeft me verslagen!"
"Tom,het maakt niet uit. Rustig."
"Het maakt wel uit! Jij bent mijn klein broertje,ik moet je kunnen beschermen! Als ik je niet tegen die freak kan beschermen,wat voor een broer ben ik dan wel niet! Je moet veilig bij mij kunnen zijn! Verdomme! Stomme @%$#^#**@@!#$"
"Tommie,doe rustig. Het is nu voorbij. Je kan me echt wel beschermen als het moet."
"Niet waar. Ik ga wat meer krachtoefeningen doen!" zei ik gefrustreerd.
"Nu?" vroeg hij ongelovig.
"Ja,nu!"
"Het is drie uur in de nacht,doe niet gek." lachte Bill.
"Ik kan er echt niet om lachen. Wie weet wat voor een reden die persoon heeft om hier in te breken? Wat als hij je iets wil aandoen of zo?!"
"Dat zal wel niet gebeuren." zei hij geruststellend.
"Toch ga ik me sterker maken. Ik haat een nederlaag." zei ik kwaad.
"Tommie toch."
"Als je hem nog eens ziet,zeg het dan direct. Ok,Bill?"
"Natuurlijk,Tommie." zei hij lief.
"Ik meen het serieus. Van mijn broertje moeten ze afblijven! Ik heb er niet veel vertrouwen in,in deze zaak. Misschien is het wel een hater."

Bill sliep die nacht weer in mijn bed,terwijl ik mijn armspieren aan het trainen was. Ik voelde een overdreven haat op de onbekende persoon. De volgende keer dat hij zich nog eens durft te laten zien,maak ik hem af!
Maar zo gingen er nog dagen voorbij. Bill vertelde me dat hij het gevoel had dat hij gevolgd werd. Hij had de onbekende persoon een keer gezien in dezelfde winkel,wat raar is,aangezien de onbekende nog steeds zijn muts aanhad. Elke nacht kwam Bill bij mij slapen,omdat hij zich niet meer veilig voelde. Hij vertelde me ook dat hij een dode rat in zijn schoen had gevonden en een dode vogel in zijn bed. Wat de persoon ons probeerde duidelijk te maken,konden we niet snappen. Maar het maakte me woedend omdat ik Bill wil beschermen,maar ik krijg er de kans niet voor. Als ik hem ooit zie,dan zorg ik er persoonlijk voor dat hij nooit meer kan lopen. Maar zo vergingen de dagen en steeds had Bill het gevoeld gevolgd te worden. Kleine tekens werden duidelijk gemaakt,het werd overdreven. Die persoon heeft gewoon een obsessie! Maar toch wilden we er de politie niet bij halen omdat we niet echt bewijs hebben en we kunnen ook niet zeggen wie de inbreker is. Het is al wel duidelijk geworden dat het een Tokio Hotel hater is,maar om zo ver te gaan gewoon omdat hij ons haat? Dat vind ik echt belachelijk. Hij zal na een tijd wel vanzelf ophouden,denk ik.

Reacties: