FanFic.nl

When Everyone Is Against Us...We Still Have Each Other[Kaulitz Twins]

"I killed someone..."

Mam en pap zijn gisteren op reis vertrokken naar Spanje. We zijn oude genoeg om voor onzelf te zorgen en drie weken alleen ik en Bill,dat zal zalig zijn! Bier,Red Bull,pizza en tv! Ik liet me op mijn breedste in de zetel vallen en gooide mijn voeten op de tafel die voor me stond. Er was een muziekprogramma op tv,er speelde een liedje van Bushido. Het is niet echt een liedje voor mij,maar omdat het rap was,liet ik het op staan. Ik slurpte van mij cola en rekte me daarna een goed uit. Aah,dit is het goede leven. Geen zagende ouders,even geen Tokio Hotel dingen te doen. Bill zal over een uurtje wel thuis zijn denk ik. Hij wou eens langs Andreas gaan om hem een film te laten zien de hij pas gekocht heeft. Een romantische film,niet mijn ding dus. Ineens knalde de deur met een harde klap open,terwijl ik mijn cola in de lucht gooide door het verschieten. Ik zag dat het Bill was. Hij rende als een gek op me af en storte zich in mijn armen. We vielen achterover,waardoor ik mijn hoofd tegen het tafeltje stootte.
"Auw,Bill. Doe eens rustig! Wat is er aan de hand?" vroeg ik kermend.
"Tom..Tom.." zei hij met een bibberende stem.
Nu pas zag ik dat hij gehuild had en nu nog steeds bezig was. Zijn handen trilden,evenals de rest van zijn lichaam. Toen zag ik het pas,omdat ik zo blind als een kip ben. Er hing bloed aan zijn T-shirt. Mijn mond viel open. Het is zoveel bloed!
"Wat-"
"Tom.. Ik heb iets vreselijks gedaan.." zei hij trillend.
"Doe eens eerst even kalm. Diep inademen. Vertel eens. Wat is er gebeurd?"
"Ik..Ik.."
"Shh,rustig."
Ik nam zijn hoofd vast,zodat hij me zou aankijken. Zijn uitdrukking was angstaanjagend. Hij zag er bang uit,vreselijk bang.
"Ik heb iemand vermoord..."
"Je hebt WAT?!" riep ik geschrokken.
"Ik heb iemand vermoord.." piepte hij bang.
"Wat? Wie? Waar? Hoe? Wanneer?" zei ik in paniek.
Zijn trillende handen pakten mijn handen vast,die nu ook trilden.
"Is dit een grap?" slikte ik moeilijk.
Bill schudde zijn hoofd en knuffelde me dan alsof het de laatste keer was. Ik omarmde hem ook,terwijl er duizende vragen door mijn hoofd gingen.
"Wat moet ik nu doen?" vroeg hij stil.
"Rustig. We moeten eerst even denken. Ik laat je niet in de steek. We gaan er samen doorheen. Ik zal je helpen."
"Maar wat moeten we dan doen?" snikte hij.
"Het verzwijgen..."
"Maar.."
"Nee,niks maar. Niemand mag dit ooit te weten komen. We gaan het verzwijgen. Ik wil niet dat jij naar de gevangenis gaat. Ten eerste overleef je dat niet en ten tweede overleef ik het zonder jou hier ook niet. We zijn een tweeling en doen alles samen. Wel,dit doen we ook samen." zei ik vastberaden.
Ik weet dat ik me nu strafbaar maak. Nu kan ik evengoed als Bill in de gevangenis belanden. Bijhulp tot moord of verzwijgen,zo zal mijn oordeel zijn. Maar hij is mijn broertje en ik moet hem helpen. Ik kan hem niet haten of in de steek laten. Ook al heeft hij juist het leven van iemand genomen en misschien kinderen vader of moederloos gemaakt. Maar hoe erg dit ook klinkt,I don't care. Hij is mijn broertje en zal dat altijd blijven. Het kan me niet schelen wat hij gedaan heeft.
"Heb je nog iemand anders dit verteld?"
"Nee! Natuurlijk niet!" zei hij bang.
"Goed. Dan zijn wij de twee enigste die het weten. Dat moeten we zo houden. Waar heb je het..lijk.. gelaten?" vroeg ik moeilijk.
"Hij ligt in een doodlopende straat.."
"Wat! Je hebt het lijk daar zo laten liggen! Ben je gek! We moeten hem verstoppen!"
Bill's ogen begonnen weer tranen te produceren. Ik was geraakt en omarmde hem stevig.
"Het komt wel goed,Billie. We komen we samen wel onderuit."
"Tom,je moet dit niet doen. Je maakt jezelf strafbaar." zei hij zielig.
"Als ze jou opsluiten,dan moeten ze mij ook opsluiten. Wij zijn een tweeling,verdomme. Ik laat niet toe dat iets of iemand ons uit elkaar haalt."
"Dank je,Tom.." zei hij stil.
"Maar kom,we moeten hem eerst daar weghalen. Wat is het adres?"

Het geluk was aan onze kant,want het werd al snel donker. We gingen naar de doodlopende straat waar het gebeurd was. Ik zag een hamer liggen en daarnaast zag ik een man liggen. Ik probeerde even een kotsneiging in te houden en kon me niet voorstellen dat mijn broertje dit had gedaan. Hij is altijd zachtaardig en lief,wat heeft hem hiertoe in staat gebracht? Bill,die naast me stond,was weer aan het beven als een grassprietje.
"Het komt wel goed,Bill."
Hij was helemaal in trance,hij kon zich niet bewegen. Hij keek enkel met een onherkenbare angst naar de dode man. De man zijn schedel was waarschijnlijk ingedeukt,aangezien er zoveel bloed omheen ligt.
"Pak jij zijn handen?"
Bill antwoorde niet,hij leek weg van de wereld te zijn. Dus deed ik het maar alleen. Ik pakte voor de eerste keer van mijn leven,de benen van een dode vast,en sleepte hem naar mijn auto. De koffer was al open,maar toch was het zwaar om het lijk daar in te krijgen. Uiteindelijk was het toch gelukt en deed ik de koffer dicht. Daarna ging er een rilling over mijn rug en veegde het bloed af aan mijn broek. Brr...
"Bill? Het is al in orde. Kom je weer in de auto zitten?"
"Waar..Waar ga je hem naartoe brengen?"
"Ik heb veel films gekeken en het beste is een beek. Door het water rot hij sneller en is dan onherkenbaar. En zo worden ook de sporen gewist."
"Hoe komt het dat je zo zelfzeker bent? Ben jij niet bang?" vroeg Bill verward.
"Ik bescherm enkel mijn broertje. Jij bent heilig voor me."
"Een moordenaar is heilig voor je?"
"Bill..Kom nu,maak je geen zorgen. Daar kunnen we later over praten. Ik wil nu zo snel mogelijk dat bewijs uit mijn koffer hebben,want dat geeft me geen veilig gevoel."
Bill stapte dan toch terug in en we zochten een tijdje naar een geschikte beek. Al snel vonden we een goede plek en zette ik de auto aan de kant. Toen we uitstapten,keken we rond of er niemand te zien was,en dan deed ik de koffer weer open. Een ijzerige geur vulde mijn neus en ik onderdrukte weer een kotsneiging. In films is dat toch heel wat anders. Ook deze keer was Bill te geschokt om te kunnen helpen. Dus ik sleurde de zware man uit de koffer en liet hem op de grond vallen. Daarna sleepte ik hem aan zijn voeten en rolde hem de beek in. Ik pakte een handdoek en een poetsmiddel uit de koffer en maakte de bloedvlek proper.
"Nu moeten we de andere plaats ook nog proper maken. Er mag geen bloed te zien zijn en de hamer moeten we ook ergens weg gooien."
Snel gingen we weer in de auto en reed ik weer naar de moordplaats. Een half uur later was er geen bloed meer te zien en had ik de hamer in de koffer gegooid.
"Kom,Bill. We gaan naar huis."
"Tom.. Besef je nu wel wat je juist gedaan hebt? En wat ik gedaan heb?"

Reacties: