FanFic.nl

Ellion

2

De laatste lessen voor de vakantie waren ingaan, maar niemand was er echt bij. Ikuto was bezig plannen te maken hoe dat hij haar zou kunnen laten vermageren, maar hij kwam op niets anders dan haar gewoon af te beulen. Hij wreef door zijn haren en vroeg zich af in welke klas ze eigenlijk zat. De bel ging en hij liep doorheen de gangen. Meisjes keken bewonderend naar zijn lichaam, maar verder zagen ze niet, daar was hij zeker van. Ze wisten namelijk dat hij een rot karakter had.
Amu kwam net uit de klassen en liep bijna tegen hem op. “pas toch op, dikke...”� zijn stem stierf weg toen hij haar woedend zag opkijken. “bek toe!”� siste ze beledigd, maar ze wist wel dat hij gelijk had. Ze haalde diep adem en haalde toen haar schouders op alsof het haar niets kon schelen. Dat kon het ook niet, maar iedereen dacht dat het een dik iemand kon raken als je hem of haar dik noemde.
“dikke personen hebben meer lol in het leven.”� zei ze en ze liep gewoon langs hem door. “ben je iets vergeten, Amu?”� vroeg hij en ze bleef geschokt staan. “inderdaad.”� grijnsde hij en ze wachtte totdat hij naast haar was komen lopen. Ze bleef recht voor zich uit kijken en merkte niet hoe dat er aan de schoolpoort een bende gniffelende gasten stonden, allemaal waren het schoonheden, maar Amu kon haast voelen dat ze niet meer waren. Ze waren nog killer als Ikuto en ze keek hem verbaasd aan.

Ze was al altijd gevoelig geweest voor iemands emoties, maar ze kon de haat en woede van zijn gezicht af pulken. Ze haalde diep adem en hoorde toen hoe dat ze Ikuto riepen. Ze dacht eerst dat hij het ging negeren, maar dat was absoluut niet waar. Hij draaide zich om en ze voelde zich verkeerd en misselijk toen dat ze zijn glimlach zag.
Hij was niet van ganser harte en ze kon haast kotsen toen dat ze zijn stem hoorde. “wat is er jongens?”� vroeg Ikuto, die dat Amu totaal negeerde. “wat doe je bij die dikke? Is ze je oppas?”� vroeg iemand snerend. Amu keek hem recht aan en grijnsde toen stil. Die sukkel is gewoon jaloers op Ikuto. “of is dat de persoonlijke manager van Ellion Tsu? Ben je met haar aan het regelen dat ze naar hier komt?”� Amu keek geschokt op. Wat is hier aan de hand? Heeft hij daarom dat model nodig? Ze rilde en wou met haar ogen rollen, maar Ikuto draaide zich om en ze kon de pijn voelen.

“ja, ik ken Ellion goed. Heb je daar problemen mee jaloerse pin?”� vroeg ze kil. “wat wil je zeggen, dikke?”� vroeg hetzelfde model dat Ikuto had uitgedaagd aan haar. “je bent met je idiote kop gewoon jaloers op Ikuto. Hij zal met Ellion Tsu naar dat idiote feest van je komen. Daar zorg ik voor.”� zei ze en ze draaide zich om. De jongens keken haar eerst verstomd aan en schoten toen in de lach. “tot kijk, dikke.”� zei een lachend, maar ze trok zich er niets van aan, ze liep gewoon langs Ikuto door en wist niet waarom dat ze het gedaan had. Ze kon het slechte gewoon in hen zien en rilde. Ikuto was gemeen, helemaal niet tactvol, grof, kil en vooral asociaal, maar bij hem kreeg ze helemaal geen corrupt gevoel. Die idioten deden haar bijna kotsen.

Ze haalde diep adem om tot rust te komen en keek toen naar Ikuto. “ik zal dat stomme model worden... zorg jij maar dat je gaat leren glimlachen.”� zei ze kil en hij keek haar niet begrijpend aan. “ze is niet stom. Ellion is het beste model dat er ooit is gekend.”� Amu rolde met haar ogen. “en dat maakt haar stom. Ze is gewoon een pop die dat ze gebruiken.”� ze keek hem aan. “net zoals jij er ook een bent.”� hij balde woedend zijn handen, maar ze liep gewoon door en trok zich van niets meer iets aan.

Hij ging terug naast haar lopen en probeerde niet op haar te letten, dat ging vrij goed want tot zijn grote verbazing maakte ze geen geluid als ze liep. Enkel het schuren van haar jeans, maar dat verdween bij het geluid van de auto's en vogels die dat er rondvlogen. “daar is het.”� mompelde hij, maar dat had hij niet moeten doen. Bij zijn weten was dit het enige huis in de omstreken. Ze knikte enkel en liep achter hem naar binnen.

“Ikuto!”� riep opeens een jonge stem en Amu draaide zich verbaasd om. Ze zag hoe dat een jong kind op hem afliep, maar hoe dat hij de jongen negeerde. Amu balde haar handen en keek naar het kind dat probeerde recht te komen nadat het gevallen was. “ga terug, Kaji!”� zei hij enkel en Kaji zuchtte. “gaat het wel?”� hoorde hij echter opeens zacht vragen en hij draaide zich verbaasd om. Hij zag Amu haar vriendelijke gezicht en keek niet verder. “let maar niet op hem, hij is...”� ze zocht naar woorden, maar de jongen glimlachte al. “ik weet het, maar toch...”� hij zweeg ook en keek haar aan. “ik ben Kaji, ik woon in het huis in het begin van deze straat. Mijn ouders zijn heel goed bevriend met die van hem.”� Amu keek hem verbaasd aan. “wie ben jij?”� vroeg hij vriendelijk.
“Dikke! Kom hier verdomme!”� ze keek niet op en grinnikte naar de jongen. “Amu alias Dikke.”� zei ze en toen dat ze Dikke zei imiteerde ze de stem van Ikuto. De jongen sperde zijn ogen open toen hij hoorde hoe goed dat het klonk. “niet te geloven... het was juist echt.”� zei hij en ze grinnikte.

Nu pas zag hij dat ze echt dik was en keek snel naar zijn eigen tenen. “het is niet erg, binnenkort zal ik er heel anders uit zien.”� zei ze stil en hij keek haar verbaasd aan. Hij zag het frisse groen van haar ogen en slikte. “Ikuto heeft me om een gunst gevraagd.”� zei ze enkel en hij knikte. “ga maar naar hem toe, want anders is hij straks helemaal geen gezellig gezelschap meer.”� ze zuchtte. “is hij dat ooit?”� mompelde ze en ze liep naar binnen. Iedereen wist dat Ikuto uit een rijk gezin kwam, maar ze had niet verwacht zo een prachtig, groot en verzorgd huis te zien. Zijn ouders waren niet thuis en hij was het enige kind. Ze zuchtte stil, maar reageerde voor de rest niet. “eerste deur rechts is jouw kamer.”� klonk er van boven en ze knikte enkel. Ze keek zelfs niet op naar Ikuto, die dat boven aan de trap stond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.