Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Pokémon » Densetsu no Akio. » Roaring Kenshin. ~Part I

Densetsu no Akio.

27 april 2011 - 20:50

1062

1

334



Roaring Kenshin. ~Part I

''Hier, een Oran Berry,'' weerklonk de stem van de Buizel in zijn oren. Ze had haar poot naar hem uitgestoken, met daarop een blauw rond voorwerp. ''Pak aan, het is lekker,'' sprak ze weer, om hem te overtuigen het te proeven. Hij nam de bes aan, maar het eerste wat hij deed was eraan ruiken. Een zoete, fruitige geur kroop zijn neus aan, wat onverwacht, maar lekker was. Hij besloot er een klein hapje van te nemen, en toverde een klein glimlachje op zijn gezicht. Het was inderdaad lekker. Tevreden richtte hij zijn rode oogjes op zijn reisgenoot, die de bes al bijna op had. Hij besloot haar voorbeeld te volgen, maar met kleinere hapjes dan zij. Hij vond het lekker, en genoot er het liefst langer van. Yasu waarschijnlijk ook, maar die kon het natuurlijk weer niet laten. Niet dat hij dat erg moest vinden, het was haar keus, niet de zijne.

Opnieuw liepen ze kalm tussen de bomen door. Yasu legde uit dat ze nu waarschijnlijk in het Eterna Forest waren, en dat hier ergens een raar, oud kasteel lag. Toen Akio vroeg of ze er zeker van was dat ze de weg niet kende schudde ze hevig haar hoofd heen en weer. Onderweg kwamen ze niet echt veel mensen tegen, en als ze er eentje tegenkwamen, werden ze of niet opgemerkt of genegeerd. Maar goed dat ze niet gedwongen werden te vechten, ze kende beide nog niet echt een aanval, dus dat zou een verloren zaak zijn geweest. Ze schrokken op door een schelle schreeuw, dat klonk als een vrouwelijke pokémon. ''Papa!'' Akio en Yasu keken alert alle kanten op, maar merkte niks. Het was dus niet in hun omgeving, maar het moest wel ergens in de buurt zijn. Ze keken elkaar even moeilijk aan, maar besloten er gauw op af te rennen. Eenmaal daar konden ze hun ogen niet geloven. Een Arcanine, die er verzwakt uit leek, met tegenover hem een Houndoom, die vol met littekens zat. Naast hem een Mightyena, en twee Sableye, die drie Growlithes in toom probeerde te houden. ''Laat ze gaan, ze hebben niks gedaan!'' De Arcanine kon nog amper staan, maar schreeuwde de longen uit zijn lijf. Die drie kleine pups... Waren ze van hem? Hoogstwaarschijnlijk wel. Akio balde zijn twee zwarte vuistjes, maar wist dat hij niks kon uithalen. Geïrriteerde knarste hij zijn tanden, terwijl hij alleen maar kon toekijken. Het was overduidelijk dat die Houndoom aan de verkeerde kant stond, net als die Mightyena en die Sableye. Dit was vast precies wat Yasu's vader bedoelde, levens stelen betekende niet alleen doden, het betekende ook ontvoering. Ontvoering van drie weerloze jonge Growlithe, die niks anders dan onschuldig waren. De Houndoom kwam in beweging, rende recht op de Arcanine af en liet zijn staart wit oplichten. Vervolgens zwaaide hij ermee, en raakte de Arcanine volop, die met een kleine, gedempte schreeuw onderuit zakte op de grond. ''PAPA!'' Nu alledrie de Growlithe, alsof ze een koor waren. Een wanhopig koor. De Arcanine stond krampachtig weer op, maar trilde op zijn benen. Hij had al teveel klappen opgevangen, dat zag je. Hij had zijn limiet bereikt. Toch bleef hij staan, vechtend voor de drie leventjes van zijn kinderen. De Mightyena stortte zich nu ook in de strijd. Hij kwam naast de Houndoom staan die een brede grijns op zijn bek had, en laadde een zwart-paarse bol op. Eentje die Akio en Yasu maar al te bekend voorkwamen. Shadow Ball.

''Stelletje lafaards!'' schreeuwde de kleine Riolu op zijn plek. Hij had genoeg gezien, zou het liefst die twee er zo van langs geven, maar wist dat dat nu niet mogelijk was. Verbaasd stopte de Mightyena zijn aanval, en hief zijn kop naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Akio hoorde zijn maatje vloeken, maar negeerde het. Ze wist zelf ook dat ze het niet mocht toelaten, en hij wist dat ze zelf ook geschreeuwd zou hebben. ''Twee tegen één, wat voor een gevecht is dat!'' riep hij opnieuw naar de twee grote pokémon. De Houndoom had nog steeds een grijns op zijn gezicht. ''Twee? Misschien moet je eens opnieuw leren tellen, Riolu,'' sprak hij, en gaf een kort knikje met zijn hoofd. De twee Sableye die tot nu toe voor de Growlithes hadden gestaan, zodat ze niet naar hun geliefde vader konden rennen, kwamen van hun plaats en stormde op de Riolu en Buizel af. Akio beet op zijn onderlip, wetend dat dat een achterlijke zet van hem was geweest. ''Maak... dat jullie.. w-wegkomen!'' Weerklonk de brul van de Arcanine, waarna hij zijn vlammewerper inzette en de Sableye probeerde te roosteren, maar halverwege in elkaar zakte. Die konden de aanval nog maar net ontwijken, door opzij te springen. Vliegensvlug rende Akio op één van de twee af en gaf hem een flinke mep. Het scheen effect te hebben, dus deed hij het nogmaals. En toen nog eens, en nog eens. Uiteindelijk sprong de Sableye achteruit. Vermoeid. Teveel klappen opgelopen. De ander verscheen voor Yasu, die hem steeds probeerde te ontwijken. Pas toen die Sableye even een pauze scheen te nemen gaf zij hem een forse stoot, zodat hij wankelde en uit balans raakte, om vervolgens op de grond te vallen. ''Niet slecht,'' mompelde ze, toen ze weer bij Akio stond. Zo te zien konden ze zich prima redden zonder aanvallen.

Een luide grom was hoorbaar van de Houndoom, wat ervoor zorgde dat de Sableye weer bij hem stonde. ''Laat ook maar, laat ze die drie dingen maar komen halen,'' sprak hij, en draaide zich om, om vervolgens weg te lopen. Zowel de Mightyena als de Sableye knikte, en probeerden de Growlithe mee te sleuren. Voor de Mightyena was dat makkelijk. Hij hoefde er maar eentje in zijn bek te pakken. Het enige wat de Growlithe dan kon doen was tegenspartelen, maar dat had toch geen effect. De Sableye hadden het wat moeilijker, maar die twee kleintjes konden toch niks uithalen. ''Hé, kom terug!'' riep de Riolu kwaad. Er kwam geen reactie meer. Akio gromde luidkeels, en wilde erachter aan gaan, maar Yasu hield hem tegen. ''We kunnen niks beginnen, laten we eerst zorgen dat de Arcanine beter wordt. Ver zullen ze toch niet gaan, denk ik,'' sprak ze. De Riolu overwoog de kuezes even, maar besloot toch te helpen met de Arcanine. Met hem maakte ze misschien nog wel een kans. Daarbij waren het zijn kinderen.


Reacties:


pikafan10
pikafan10 zei op 27 april 2011 - 19:44:
Aww, arme Growlithes
snel verder!!!