FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Roaring Kenshin. ~Part V

Een grom ontsnapte uit de Riolu zijn keel. Wat een vervelende pokémon. Sableye waren tot nu toe de meest vervelende pokémon in zijn ogen. De ene naar de andere aanval miste bij hem, maar dat was geen rede voor zijn tegenstanders om te stoppen. Misschien moest hij maar eens een aanval uitvoeren. Niet een aanval die een pokémon hoorde te doen, dat kende hij niet, maar een schop of stoot kon er wel vanaf. Toen hij zijn kans zag greep hij de Sableye zijn arm vast en trok die naar zich toe, waardoor het lichaam van de Sableye meeging. Zijn knie schoot omhoog, naar de maag van zijn tegenstander, die de aanval niet kon ontwijken en met een simpele 'oef' incasseerde. De paarse pokémon viel met een plof op de grond en Akio sprong vlug van hem weg. Doordat hij zich bezighield met de ene Sableye was hij de ander uit het oog verloren. Vlug keek hij om zich heen, en zag dat deze bij de drie Growlithe stond. Hij had er zelfs eentje bij zijn nekvel vast. ''Geen beweeg, of de pup heeft het zitten!'' gromde hij en keek Akio vuil aan. ''Jij vuile...'' Akio knarste zijn tanden. Hij balde zijn vuisten, maar bleef staan. Als hij bewoog liep het slecht af. ''Braaf...'' grijnsde de Sableye. Wat moest hij nou doen? Hij had beloofd ze te beschermen, maar hij had daarin gefaald. Hoe kon hij zo stom zijn geweest? Op dat moment voelde hij een duw in zijn rug, en vloog hij voorover. De Sableye die hij net een trap had verkocht had zijn aanval gekopieërd en wraak genomen. Met een ruk draaide de Riolu zich weer om, maar ving nog een trap op. Met een vlugge beweging ving Akio zich met zijn pootjes op. Opnieuw gromde hij toen hij de Sableye hoorde lachen.

''Waah..!'' Yasu klopte haar pootjes tegen elkaar af. ''Zo, dat was de laatste,'' sprak ze breed grijnzend, terwijl ze naar de twee pokémon keek die bewusteloos op de grond lagen. Ze had weliswaar haar staartaanval maar één keer kunnen gebruiken, zonder het te beseffen, maar dankzij dat had ze ze weten te verslaan. Moesten ze maar niet zo verbaasd bezig zijn, eigen schuld. ''Goed, en nu terug naar Akio,'' mompelde ze, terwijl ze de omgeving bestudeerde. Welke kant was dat ook alweer op?
''Jullie komen hier echt niet mee weg!'' Hijgend stond hij op en snoof luidt. ''Oh, vandí¡í¡r dat je ervan langs krijgt,'' grinnikte zijn tegenstander. Weer een grom. Als hij niet snel iets bedacht had hij een groot probleem. Hij wierp vlug een blik op de Growlithe, die hem bang aankeken. Waarom kon hij zijn aura niet activeren? Waarom wist hij niet meer hoe hij dat eerst deed? Hij vloekte binnensmonds. Wat had je nou aan een speciale kracht als je hem niet kon gebruiken? ''Sorry, maar nu is het afgelopen,'' sprak de Sableye met een serieuze stem, terwijl hij op Akio afliep. De Riolu bewoog amper, aangezien hij een steek in zijn poot kreeg als hij dat deed. Hij beet op zijn onderlip, terwijl hij zag dat zijn tegenstander wilde uithalen. ''Ik geef je gelijk.'' De Riolu fronste bij het horen van de stem. Een tel later viel de paarse pokémon voorover, met het oranje wezen bovenop hem. Ze had haar linkerpoot op zijn hoofd geplaatst en de andere op zijn rug. ''Wat? Ben ik eerder klaar dan jij?'' vroeg ze met een grijns. Akio's blik schoot meteen naar de pups, maar die Sableye lag al buiten westen. Wow, was dat echt Yasu's werk. ''Ga. Van. Mijn. Hoofd!'' Met een salto achterover wist ze zich netjes te plaatsen op de grond. Hoe kwam het dat ze opeens zo flexibel bewoog, of was ze gewoon aan het pronken. Toen hij zag dat Yasu ze bijna gemept kreeg kwam hij in actie. ''Ik was je tegenstander!'' gromde hij en gooide de Sableye achterover, tegen een dichtsbijzijnde boom aan. Met een plof viel deze voorover op de grond en bleef roerloos liggen. Eigenlijk waren deze idioten best wel zwak, als je het naging. Als Yasu het al voor elkaar kreeg drie te verslaan, zette je dat wel aan het denken. Het blauwe wezentje draaide zich met een ruk om en keek de Buizel recht in haar ogen. ''Wat denk je wel niet dat je aan het doen was?! Eerst niezen en dan wegrennen?!'' riep hij kwaad. ''Was je bezorgd dan?'' antwoordde ze, en had haar puppy ogen opgezet. Hij zuchtte, wreef met zijn poot over zijn voorhoofd en liep weg, naar de Growlithe toe. ''Alles oké?'' Ze knikten. Gelukkig. Yasu had inmiddels haar lippen getuit omdat ze genegeerd werd. Na een paar tellen besloot ze maar naar haar vriend en de drie vuurpokémon te lopen.

''Dus, wat gaan we nu doen?'' vroeg Yasu om de stilte te breken. ''Kenshin zoeken, natuurlijk,'' antwoordde de Riolu snel. Dat was namelijk hun eerste doel geweest. ''Wij gaan mee,'' sprak een jongensstem, één van de Growlithe. Het klonk vastberaden. ''Is goed, euh..'' beantwoordde Akio. ''Shuu. Ik ben Shuu, hij is Jiro en dit is mijn zusje Nana,'' sprak Shuu, terwijl hij met het puntje van zijn neus wees naar de pokémon in kwestie. ''Oké, Shuu, maar jullie moeten me beloven dat als er iets aan de hand is, jullie van het gevaar weg blijven.'' Akio weer. De Growlithe knikten en ze vervolgde hun pad. ''Ga je je aura weer gebruiken om Kenshin te zoeken?'' vroeg Yasu en keek hem nieuwsgierig aan. Akio draaide zich om en keek haar schaapachtig aan. ''Het leek me handiger om de geur te volgen.'' Hij wees naar de drie pups, die begrijpelijk knikte en meteen begonnen te snuffelen. Hopelijk waren ze niet te laat, mocht Kenshin in iets vertsrikt zijn geraakt. Zoals een gevecht met die Houndoom.

Reacties: