FanFic.nl

What time couldn't erase (pauze)

2. Chapter 03: He's back.

Ik verstijfde. Ik wilde niet weten wat dit betekende.
'Julia?' Het was Aro's aarzelende stem.
'Wie zijn die vrienden van de Denali's?' vroeg ik ademloos.
'De Cullens?' zei Aro langzaam.
Met doodse blik keek ik naar hem op.
'Ken je ze?' vroeg hij verbaasd.
Ik knikte langzaam. 'Ja... Of eigenlijk maar één van hen. Ik wist niet dat het er nog meer waren.'
'O, dan kan je ze gelijk weer eens zien,' zei Aro met een brede lach.
'Ik wil ze niet zien, Aro.' Mijn stem was koud en direct.
'Waarom niet?' vroeg hij verbaasd.
Langzaam wees ik naar de ring om mijn vinger. 'Beloftes. Beloftes aan alle mensen uit mijn vroegere leven. Ik ben ze stuk voor stuk niet nagekomen. En ik wil de laatste nakomen. Hij zou me nooit meer zien.'
Aro keek me even nadenkend aan. 'Je kan niet weglopen, Julia.'
'En of ik dat kan.' Ik draaide me met een ruk om en begon weg te lopen.
'Felix,' mompelde Aro verveeld. Voor ik het wist stond Felix vlak voor me, een brede grijns lag op zijn gezicht.
Ik keek hem ijskoud aan. 'Waag het niet,' zei ik waarschuwend. Ik wist dat ik niet erg dreigend overkwam, dat was het probleem.
Ik kon hem bijna hóren grijnzen toen hij me zonder enige moeite over zijn schouder wierp en me als een zoutzak terugbracht naar Aro. Als een verongelijkt kind stond ik tegenover hem.
'Laat me gaan,' siste ik woedend.
'Nee, Julia. Ik laat je niet zomaar gaan. En daarmee uit.' Ik wist dat Aro het meende en als ik geen problemen wilde, kon ik beter mijn mond houden.
Ik hoorde Jane lachen en draaide met een ruk mijn hoofd naar haar toe. Ze keek me grijnzend aan en ik zag aan haar gezicht dat ze haar gave nog steeds op me uitprobeerde.
'í�llesverwerend schild,' bracht ik haar ter herinnering.
Na kwaad gesnoven te hebben, was het doodstil. We wachtten allemaal af, terwijl de geur sterker en sterker werd. Dit beloofde alles behalve leuk te worden.

Het leek uren te duren, maar toen zag ik dan een vampier tussen de bomen uitstappen. Eerst drie mannen, een honingblonde, een blonde en een bronskleurige. Daarna twee meisjes. Één klein met zwart haar, de ander lang met blond haar. Mijn blik gleed ze snel af, opzoek naar hém.
En dat was het moment waarop ik hem zag.
Mijn mond zakte langzaam open, en hij zag mij op hetzelfde moment.
Ik vergat alles om me heen. Wist niet meer wie ik was, of waar ik was. Alleen hij was daar nog.
Zijn familie stopte, maar hij bleef langzaam lopen, net als ik. Langzaam maar zeker kwamen we steeds dichter bij elkaar.
'Julia,' hoorde ik Aro waarschuwend zeggen.
'Laat haar halen,' hoorde ik Jane klagen. En Felix kon ik weer bijna hóren grijnzen.
'Emmett,' zei de oudste vampier zacht en dwingend. Er volgden meer ontzette geluidjes.
We eindigden vlak voor elkaar.
'Emmett,' zei ik ademloos.
'Julia.'
Een klein lachje gleed over mijn gezicht. 'Dat ben ik ja. Nog steeds.'
'Je bent wel ietsje veranderd,' grijnsde Emmett.
'Beter?' vroeg ik plagend. Het voelde zo vertrouwd nu hij in de buurt was, alsof het had moeten gebeuren. Alsof alles nu goed was.
Maar aan het woedende gegrom van de anderen achter me, wist ik dat grote problemen me stonden te wachten.
'Julia.' Ik wist dat ik terug moest zijn. Zo snel dat niemand het kon volgen, gooide ik mijn ring naar Emmett toe, en tegelijkertijd verdween ik in mijn blauwe wolkje. Ik landde vlak naast Aro.
Ik wist dat Emmett de ring gevangen had, en zag hem het ding razendsnel in zijn broekzak laten glijden.
'Jullie kennen elkaar,' besloot Aro ongeduldig.
Ik knikte. 'Ja...'
'Ze kent hem wel meer dan alleen kénnen,' snauwde Jane.
Ik rolde met mijn ogen. 'Jij kent A... Nee. Laat maar,' besloot ik snel. Misschien was dit niet helemaal het juiste moment om Aro ook nog tegen me in het harnas te jagen, aangezien hij nu ook al niet al te blij met me was.
Het bleef even stil, en toen was het Aro die met hervonden rust, vriendelijkheid en warmte begon te praten.
'Carlisle, oude vriend. Hoe is het met jou en je familie?' vroeg hij met een wijd armgebaar.
'Zoals je ziet erg goed,' antwoordde de oudste vampier stijfjes.
Ik weet nog hoe bang ik geweest was toen ik Aro, Marcus, Caius en de rest van de Volturi voor het eerst zag, maar blijkbaar kende deze man ze langer. Ergens voelde het nog steeds goed dat mensen bang voor ons waren, maar aan de andere kant wilde ik niet degene zijn die anderen altijd pijn deed.
'Misschien moeten we eens rustig bijpraten. Ik stel voor dat we naar jullie huis gaan,' zei Aro warm.
Het was zichtbaar dat niemand van de Cullens daarop zat te wachten, maar Carlisle knikte langzaam. 'Ik zal mijn vrouw Esmé informeren.' En met die woorden viste hij een klein mobieltje uit zijn zak en wisselde een paar onverstaanbare woorden.
'Het is goed,' besloot hij.
Dit was het begin van een erg vreemde dag.

Reacties:

1 2

Hargbloem zei op 4 juni 2011 - 15:28:
miihiihiihiii!!!
-weer sorry voor het weer laten lezen van dit weer geweldige hoofdstuk!-gosh wat een zin...

anyywaayyysss, ik vind 't alleen niet zo leuk...
dat je nu hier gestopt bent...
IK WIL VERDORIE MEER!!!!!
Me likeessss
snel verder dusss

xxxlovejí¡h

JeRiNo zei op 18 mei 2011 - 18:39:
Leuke ontmoeting met Aro erbij
Ik denk echt dat die gast iets geslikt heeft toen hij werd gemoeten
Anyway,
Ze moeten weer samen komen
Superhoofdstuk
Snel verder jij

xxxx

Sorry, ik weet niet wat het is maar creatievere reacties komen er gewoon niet uit

Reactiongirl zei op 18 mei 2011 - 15:20:
Ik had hun ontmoeting helemaal anders verwacht joh...
Maarjaa,, snel verder want dit is geweldig
xxx

Hermelien zei op 17 mei 2011 - 22:31:
Holly shit ?!
Wil je me helemaal crazy ?
Wel dat is je aardig gelukt dit is zooo geweldig !
I just love it zoals altijd & altijd zal blijven !
xxx

justAgirl zei op 17 mei 2011 - 21:06:
ik wil zoooo graag meer<333
verder jij!
want dit is zo'n goed verhaal~<3