FanFic.nl

Stories, read what you want...

Rode Maan 2

Daar stond ik dan, tegen de wasbak aangedrukt. Ik kon me niet bewegen ook al zou ik dat zo graag wille. De jongen zette een paar stappen mijn richting op en ik drukte me in een hoek. De jongen zag dat en bleef staan, voor nu tenminste. Hij keek me met een scheef hoofd aan. 'Nou ja zeg. Ben ik zo beleefd geweest om je wakker te maken uit mijn droom, bedank je me niet eens'. Ik kromp ineen. 'Jo...uww ddrroom?' 'Oeps, ja. Het was zo gemakkelijk'. Ik had serieus het gevoel dat er geen bloed meer in mijn lijf zat en mijn ogen de kassen uit rolden. Ik liet me zakken tot ik op de grond zat en maakte me zo klein mogelijk. Hij stond nu bij me en hurkt voor me neer. Legte redelijk zacht zijn hand op m'n hoofd en ik krop natuurlijk nog verder ineen. 'Waarom ben je zo bang? Ik doe je niks, toch?' Stomverbaasd tilde ik mijn hoofd op en keek hem ongelooflijk aan. 'Oh, dat van die droom dat is niks, kan jij ook'. Hij glimlachte verontschuldigend. Okeee, echt nu stuiterde m'n ogen op de vloer. Waar de ... ben ik nu weer terecht gekomen, ik hoopte van harte dat ik nog lag te dromen. Hij zat nog steeds voor me en met zijn hand op mijn hoofd, ik durfde hem nog niet aan te kijken. Maar toen ik even snel keek zag ik dat hij mij aankeek, hij keek eigenlijk heel... aardig? En ik kon niet meer weg kijken, zijn ogen sloten zich in de mijne en ik was er in gevangen. Ik zat dood stil en hij had zich ook niet bewogen. Uit het niets vroeg hij: 'Ga je mee?' Hij glimlachte naar me en ik kon geen nee zeggen, hij zag er zo eenzaam en toch gelukkig uit. totaal anders dan wat ik allemaal voorgesteld had van een persoon in de Nacht van de Rode Maan. Ik knikte dus maar zonder het contact te verbreken. Hij boog zich naar me toen en drukte me nog verder tegen de muur aan. Ik wilde weg, de atmosfeer was veranderd. Maar ik kon niet weg. En daar was hij, een wezen van de nacht en ik was zijn prooi...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.