FanFic.nl

Those days are over. (Tokio Hotel)

Quatre.

Vooraf :
Tom POV.

Kwaad liep ze naar boven terwijl ik eenzaam in de zetel zat. De twee foto’s dat ze me gegeven had, hadden wel een verschil. De tijd van ‘ons’ was ze gelukkig en op de andere foto zag ze er depri uit en ongezond. Ik liet de foto van haar en haar familie naast me liggen en hield de foto van ik en haar stevig vast. Ik wou het terug, ik wou haar terug, geen meisje kon het op tegen haar.

----------------------------------------------------------------------

Met de foto van mij en Jennifer liep ik de houten trap op. Gokkend liep ik de tweede kamer links in, waar een hoop gesnik te horen was. Geschrokken beet ik op mijn onderlip. Ik had haar toch niet te erg van streek gemaakt? Zonder te kloppen opende ik stil de kamerdeur en stak mijn hoofd uit de deur. “Jenn?”� Mijn stem kwam nog al bezorgd over en zo wou ik het ook. Ze moest weten dat ik een grote fout had begaan door het uit te maken. Ik kreeg geen reactie terug en besloot maar om zonder toestemming haar kamer te betreden. Voorzichtig ging ik op haar bed zitten, waar zij op lag. Ze lag op haar buik met haar hoofd in haar kussen verstopt. “Tom, niet nu..”� Snikte ze. Ik streek met mijn rechter hand door haar gifzwarte haren terwijl ik met mijn linker hand de foto goed vast hield. “Jenn, je moet weten dat ik het niet meende. Ik had een slechte dag, ik heb echt spijt dat ik je heb laten gaan.”� Haar gesnik werd gestild een woedende bries hoorde ik door haar hoofdkussen komen. “Meneer heeft een slechte dag en maakt het dan uit met iemand waarvan hij zogezegd van houd! Maak dat de kat wijs!”� Snauwt ze me toe. Ik schrok van haar antwoord maar herstelde me. “Ik heb je ooit laten gaan, maar nu zal ik er alles aan doen om je terug te krijgen.”� Mijn zwoele stem klonk door de kamer en Jennifer keek op van de kussen. Het zag er zo schattig uit maar haar uitdruk op haar gelaat zag er niet bepaald vriendelijk uit. “WEG!”� Gilde ze hysterisch. “Jenn..”� “GA WEG!! KOM NOOIT MEER TERUG! IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!! IK WIL ZELFS NIET DAT ALS IK STERF JE OOIT NAAR MIJN GRAF ZOU KOMEN!”� Ik zag haar koken van woede maar toch luisterde ik niet naar wat ze zei. In plaats van weg te gaan nam ik haar gezicht in mijn handen en drukte mijn lippen op die van haar. Als ze iets voor me zou voelen, moet ze het wel toe laten. Ik voelde hoe ze schrok. Een tel kuste ze mee en vlug duwde ze me van haar af. “Ben je helemaal gek geworden!?”� een strenge blik keek me aan terwijl ik haar hopend zat aan te kijken. “Ik hoop dat je weet hoe hard ik je mis en hoe lang ik al verlang om je terug aan mijn zij te hebben.”� Dat waren mijn laatste woorden die ik aan haar vertelde. Ik verliet de kamer, het huis en haar oprit. Ik stapte richting mijn auto en wierp geen blik naar haar huis. Het zou me meer pijn doen om het huis te herinneren. Misschien was het geen goed idee om terug te komen naar haar. Ik heb haar pijn gedaan en mezelf.

Met een steek in mijn hart liep ik mijn woonkamer. Een enthousiaste Brooke komt snel op me afgerend en kust me volop mijn mond. Met tegenzin kuste ik terug en hield haar vast rond haar middel, ze mocht niets door hebben. Ik wou haar ook niet breken net als ik bij Jennifer had gedaan, ik moest het doen op een minder pijnlijke manier. Ik hield wel van haar, maar Jennifer was zo veel beter.



Reacties? Cijfers?
KIKAxSLET

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.