Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Friend or Foe? * EPILOOG TOEGEVOEGD AFGEWERKT* » Cought
Friend or Foe? * EPILOOG TOEGEVOEGD AFGEWERKT*
Cought
“Mel,
Je hebt echt geen idee hoe gevaarlijk het is wat we doen, of wel? Ik kan je niet langer meetrekken in mijn plannen de Volturi te ontmaskeren. Want anders dan ik heb jij nog wel iets en iemand om voor te leven.
Echt, ik vind dat jij moet stoppen met bewijs zoeken in Forks. Want als de vampiers er daar achter komen ben je echt in gevaar, dat weet ik zeker.
Alsjeblief Melanie, stop nu het nog kan! Ik hou je op de hoogte van alles wat hier gebeurt. En onthoud alsjeblieft dat ik je hoe dan ook geloof.
Kus Felix”ť
Voor de tiende keer had ik mijn mailtje aan moeten passen, maar nu klikte ik toch op “verzenden”ť pff, ik voelde me opgelucht dat ik Melanie hier niet meer in mee hoefde te sleuren. Weg schuldgevoel.
Nu moest ik op zoek naar een winkel die van die kleine klote cameraatjes verkochten. Ik was alles behalve technisch, dus dat werd uren door de gebruiksaanwijzing spitten.
Ik pakte mijn portemonnee en liep de warme zon in. Zonnebril op en banjeren maar.
Ik kende Volterra inmiddels wel redelijk uit mijn hoofd, dus liep ik naar de eerste de beste winkel waar ik dacht dat ze die camera’s verkochten.
Bingo, god wat was ik weer goed bezig, terwijl de verkoper me de tas aanreikte bedacht ik me al hoe, waar en wanneer ik ze op ging hangen. Eerst thuis maar eens die lange, lange gebruiksaanwijzing doorzoeken.
Toen ik thuis was trok ik grof de verpakking van de camera’s en trok het boekwerk naar me toe om te zien hoe het spul aangesloten moest worden. Opnieuw dankte ik god voor het draadloos internet. Ik kon ze zo aansluiten dat ik via mijn laptop kon zien wat er allemaal gebeurde, ik verbaasde me erover dat nog niemand in het paleis wist dat ik die gewoon mee naar binnen smokkelde. Toen nog om met Melanie te kletsen…Nu zou hij een nieuwe functie krijgen.
Ik keek even naar mijn laptop en zag tot mijn verbazing dat ik al antwoord had van Melanie. Hallo zeg, was ze zelf een vampier ofzo?
“Felix!
My God wat een mail. Ben je echt bang dat er iets ergs met me zou kunnen gebeuren? Maak je geen zorgen om mij! Echt niet! Het gaat nog gewoon allemaal goed. Ik weet nu hoe de familie die hier woont en die ik verdacht heet! Het is de familie Cullen. Sta eigenlijk op het punt om ze te confronteren, alleen weet ik nog niet hoe ik dat aan ga pakken. Want ik weet dat ze het niet leuk gaan vinden. Maar ja, hadden hun “vrienden”ť uit Volterra mijn ouders ook maar niet naar Italië toe moeten lokken. Echt Fel maak je geen zorgen ik red me wel, en ik heb Peter instructies gegeven voor als het fout gaat…het spijt me…maar dan komt hij dus jou kant op. Ik kon niemand anders bedenken, echt duizendmaal sorry!
Kus Melanie”ť
Ik vloekte hard, ze sloeg door! De vampiers daar confronteren? Zag ze ze vliegen ofzo?!
Ik ramde op het toetsenbord. Ze moest hiermee stoppen!
Mel,
Echt kappen! Ga alsjeblieft niet naar die Cullens toe! DOE HET VERDORIE NIET! Anders kom ik het te weten, ik ga het je niet vergeven als je het wel doet! Ik ben al bezig met bewijs krijgen! Meer dan mijn bewijs hebben we niet nodig, echt hoor!
Peter moet bij jou blijven, blaas dat idiote plan af anders kom ik persoonlijk terug om het eruit te slaan! En dat meen ik!
Laat het gewoon aan mij over! Want nogmaals, ik blijf je gewoon op de hoogte houden! Ik ben nu zelfs bezig met een plan om ze te gaan filmen. Overdag heb ik ze nog nooit in het paleis gezien (volgens mij blijven ze dan het liefst in die “troonzaal”ť van ze.”ť) Dus dan heb ik alle tijd om die kleine krengen te plaatsen.
Dus nogmaals: WAAG HET NIET OM DE CULLENS TE CONFRONTEREN!
Hou nog steeds van je :p
Fel”ť
Woede bekoeld, ik klikte opnieuw op “verzenden”ť en dook weer terug in het bakbeest van een gebruiksaanwijzing.
Stap voor stap ging ik alles na tot ik hardop en uit mijn hoofd kon opnoemen wat ik allemaal moest doen om ze te installeren.
Nu kropen de zenuwen mijn buik binnen. Ik ging dit echt doen…Ik ging het gewoon doen!
Ik had het nog aan mijn ouders gevraagd, toen die avond dat ze me vertelden waarom ze werkelijk naar Italië waren gegaan.
De woorden galmen weer door mijn hoofd: “Hebben jullie stiekem camera’s opgehangen?”ť
Ik propte alles in mijn tas stouwde voor zover het ging mijn laptop erbij en liep opnieuw het felle zonlicht in. Het was namiddag dus alle winkels waren dicht. Her en der zag je verdwaalde toeristen over het plein dwalen, en kinderen die geen zin hadden binnen te blijven speelden met het water uit de fontein.
Vlug glipte ik het paleis binnen. Er heerste stilte. Mooi dat had ik net nodig. Dacht ik sarcastisch. Ik was helaas niet zo goed in sluipen.
Zo goed en zo kwaad als het ging sloop ik naar het einde van die gang waar Demetri me de eerste keer heen had geleid. Zo vlug mogelijk pielde ik de camera in het sleutelgat en stelde hem in op de juiste frequentie. Dat was een.
Toen ik na een klein half uur eindelijk klaar was, snelde ik naar de balie en klapte mijn laptop weer open om te zien of de camera’s werkte.
‘Yes!’
Mijn juichkreet galmde door de stille gangen. Ketste af tegen deuren en ik wist dat het gehoord was. Nu moest ik me van de domme houden want ik wist dat er minstens twee zouden komen kijken wat er aan de hand was.
Ik kreeg gelijk, nog geen minuut later verscheen mijn naamgenoot uit het donker. ‘Ha kleine! Je bent er al! Wat ben je vroeg.’
Ik haalde mijn schouders op, ‘ik had niks meer te doen, dus ik dacht dat het geen kwaad kon om wat eerder te beginnen. Dus als ik iets kan doen zeggen jullie het maar, ik sta paraat.
Hij kwam op me af en leunde op de balie mijn kant op, en de blik in zijn ogen zei alles. Hij was weer in flirtstemming. Ik leunde ietwat naar hem toe, ‘ja? Zeg het maar?’
Hij snoof, ‘je ruikt weer om op te vreten vandaag.’ Ik glimlachte, ‘ik denk niet dat onze baas blij is als jij mij opvreet. Dan moet hij weer door de ellende van advertenties zetten.’
Felix grijnsde, ‘èèn hapje kan toch geen kwaad?’ Nu schoot ik wel in de lach, ‘oke, en hoeveel procent kans is er dat ik jou overleef?’
‘Ja, verpest het moment maar weer.’ Felix pruilde, wat er alles behalve stoer uitzag.
Ik grijnsde, ‘je kent me lang genoeg om te weten dat ik daar erg goed in ben.’ Hij gleed met zijn wijsvinger over mijn wang, ‘als ik toestemming zou krijgen…’
‘Ja, dan zou je me vermoorden in plaats van transformeren.’ maakte ik zijn zin wijselijk af terwijl ik speels zijn hand wegsloeg. Dat had ik beter niet kunnen doen, zijn hand sloot zich om mijn pols en hij leek niet van plan me los te laten. Ik keek hem aan, het was serieus deze keer. Hij ging me niet loslaten! De alarmbellen in mijn hoofd rinkelden zo hard dat ik het bijna kon horen.
‘Felix, laat me los.’ zei ik langzaam, in zijn ogen smeulde honger. Ik had die camera’s niet op hoeven te hangen. Volgens mij ging ik life meemaken waar een hongerige vampier toe in staat was.
‘Felix, laat me los!’ zei ik dwingender. ‘Kom op man! Over een klein kwartier komen de toeristen!’
Onverwachts trok hij me naar zich toe. Ik voelde zijn koude adem in mijn nek, ‘ik hoef die toeristen niet, naamgenoot.’ zei hij in mijn oor. Mijn lijf verstarde, ik kon geen kant op. Ik had geen enkele kans.
‘Felix!’
Demetri! Ik had nooit gedacht zo blij te zijn om die stem te horen. Felix leek uit een trance te komen en liet me los, ‘wat?’
‘Aro vroeg zich al af wat je met haar aan het doen was.’ Ik rolde met mijn ogen, daar gingen we weer. Praten of ik er niet bij was.
Felix keek schuldbewust naar Demetri, ‘sorry, ik liet me even gaan. Maar Verdomme ze ruikt ook lekker.’
‘Hallo, ik sta hier nog gewoon hoor.’ zei ik droogjes. ‘Ja, dat weet ik ook wel. Maar jij ben nu helaas niet in de positie haar te bijten.’ antwoordde Demetri. ‘Ja-ja joh, doe rustig. Ik ga Aro wel vertellen hoezeer het me spijt. Maar ik zou graag de eer willen haar te bijten.’
‘Hey! Jongens! Doe niet alsof ik er niet bij ben ja! Ik hoor jullie en het is niet erg geruststellend dat jullie het hierover hebben waar ik bij sta!’
Nu pas keken ze mij weer aan, ‘sorry dat hij je lastig viel hoor.’ zei Demetri terwijl hij Felix meesleurde die me een knipoog gaf en met gebaren duidelijk maakte dat hij terug zou komen.
Ik zakte op de stoel die achter de balie stond en toen pas drong tot me door dat het echt maar heel weinig gescheeld had voor Felix me echt gebeten zou hebben. Ik had afleiding nodig! Mijn laptop! Die bood afleiding want ik had opnieuw mail van Melanie. Mijn mond viel open toen ik haar mail las. Dat kind was compleet…doorgedraaid!
“Fel!
Oh. My. Geud! Echt ik ben net terug, dus zie helaas nu pas je mailtje. Ik kom namelijk net terug van de Cullens. Damn, damn, damn. Dat was niet slim. Ze moeten door mijn schuld verhuizen nu, omdat ze bang zijn om door anderen ontmaskerd te worden.
Ik heb ze mijn hele verhaal verteld, uitgelegd. En ook verteld wat er met mijn ouders is gebeurd. Ze waren serieus echt heel aardig! Dat had ik dus niet verwacht! Maargoed, Carlisle (is dokter) vertelde dat zij vegetarische vampiers zijn. Dat ze alleen maar leven van dierlijk bloed en niet van menselijk bloed, daarom kon ik dus ook gewoon komen.
Ik heb nog proberen uit te leggen dat ík alleen maar van het bestaan van vampiers wist omdat ik mijn ouders erover had horen praten. En omdat ik toch al zo mijn vermoedens had. Toch vertelden ze dat ze geen risico’s konden nemen. Ook niet met de Volturi enzo. Dus moesten ze noodgedwongen verhuizen.
Nouja, goed afgelopen dus.
Kus, Mel.”ť
‘Wel, wel, wel. Dat ziet er interessant uit.’ klonk een stem achter me. Ik verstijfde. Die stem herkende ik meteen. Die had ik sinds de eerste dag niet meer uit mijn gedachten kunnen wissen. En die zou in mijn geheugen gegrift blijven staan vreesde ik.
Aro stond achter me.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.