FanFic.nl

I'm about to loose my mind, you've been gone for so long... (HP)

010.Anything strange?

Toen hun glas boterbier op was, was het tijd om terug te keren naar Zweinstein. Op weg naar de school bleef Hermelien maar doordrammen over de SVP tot Ron haar grofweg zei dat ze erover moest ophouden, want dat hij het anders al beu zou zijn nog voor het begonnen was. Toen ze aan de deuren kwamen stond Malfidus daar met een geniepig grijnsje. Hij maakte een paar opmerkingen over Ron, Harry en Hermelien, maar deze keer bleef Emma blijkbaar bespaard. "Wat is er Draco? Ben ik plots niet goed genoeg om uit te schelden?" vroeg ze uitdagend. Hij haalde enkel zijn schouders op, knipoogde even naar haar en liep richting de gang die naar de leerlingenkamer van Zwadderich leidde. Emma stond als aan de grond genageld, "Wat was dat?" vroeg ze zich luidop af. Draco had haar niet alleen bespaard van zijn domme commentaar, hij had zich zelf... flirterig gedragen. Bij die laatste gedachte kreeg Emma kotsnijging. "Misschien is hij bang van je omdat je hem overlaatst omver geblazen hebt?" opperde Ron en zelf keek hij ook een beetje knorrig naar Emma bij de gedachte aan die laatste keer. "Misschien, vindt hij Emma wel leuk?" stelde Hermelien voor. Ze schoten gelijk allemaal in de lach bij die gedachte. Dat was het dus zeker niet! Ze begonnen richting de leerlingenkamer van Griffoendor te lopen en er schoot Hermelien iets tebinnen. "Dat is waar ook, dat gaat zelfs niet. Hij heeft een vriendin, één of andere Natasha ofzo..." Emma schudde haar hoofd en liet het maar voor wat het was. Als Draco vriendelijk tegen haar deed had hij daar wel zijn redenen voor en Emma betwijfelde of ze die wel wou weten. "Emma Potter?" klonk er plots een kille snijdende stem achter haar, ze herkende ze meteen... "Meneer Sneep." zei ze al even stijfjes om een beetje de spot met hem te drijven en ze draaide zich langzaam naar hem om. Sneep was hun leerkracht 'toverdranken' en het hoofd van de afdeling Zwadderich. Hij haatte Harry en zijn vrienden net zozeer als zij hem haatten en dat staken ze niet onder stoelen en banken. "Mag ik erop wijzen dat mijn achternaam niet Potter is meneer, ik heb er gewoon geen momenteel." zei Emma ietwat beleefder toen ze zijn bekrompen gezicht zag. Sneep deed alsof hij dat niet gehoord had en hij keek haar afkeurend aan. "Perkamentus zoekt je." zei hij snel alsof ze het niet waard was om door hem aangesproken te worden en hij liep weer weg. Emma's hart maakte een vreugdesprongetje en ze twijfelde of dat was voor het nieuws of om het feit dat Sneep was weg gegaan. "Ik zie jullie dan in de leerlingenkamer!" riep Emma tegen de anderen en ze rende snel de andere kant uit. Toen ze binnen kwam in zijn kantoor zat Perkamentus aan zijn bureau en las hij de ochtenprofeet. Hij tuurde over zijn vierkante brilletje en maakte een afkeurend geluidje bij wat hij las. "U Wou me spreken meneer?" vroeg Emma een beetje verlegen. Ze had het niet graag als ze hem moest storen... Hij zag er trouwens veel te wijs uit om met iemand zoals Emma te praten. Ze voelde zich zwaar minderwaardig tegenover hem. Perkamentus knikte kort en hij legde zijn krant opzij. "Kom toch wat dichterbij." zei hij vriendelijk en Emma deed een paar stappen naar zijn bureau toe toen ze merkte dat ze inderdaad nog half in de deuropening stond. "Hoe is het nog tussen jou en Harry?" vroeg hij met een onschuldig lachje. "M-mij en Harry? Meneer, we zijn gewoon vrienden." antwoorde Emma een beetje geschrokken en ze kleurde helemaal rood. "Vergeef me m'n nieuwsgierigheid Emma. Ik zie gewoon hoe Harry al een paar jaar prutst op vlak van liefde terwijl er eigenlijk al de hele tijd een meisje voor hem staat dat maar al te graag haar hart aan hem wil geven." Emma glimlachte zenuwachtig. Ze had zo'n vraag eigenlijk wel kunnen verwachten van Perkamentus. Hij had Harry ook al eens naar zijn liefdesleven gevraagd. "Ach meneer, ben ik hier enkel zodat u me verdrietig kunt maken over m'n minimale kansen die ik bij Harry heb of is er nog iets anders, interessanters dat ik moet weten?" vroeg Emma zo beleefd mogelijk. "Uiteraard..." zei Perkamentus "Is er je niks raars opgevallen de laatste tijd?" Emma dacht na over die vraag, was er iets raars? Vrijwel meteen schoot er haar iets te binnen. "Ja meneer, net nog deed Malfidus uitzonderlijk vriendelijk tegen me." Zou dat iets te maken hebben met wat Perkamentus haar wat wou zeggen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.